Maraveyas Ilegal

«Ας πνίξουμε το ζώο που ξυπνάει μέσα μας»

Τον Κωστή Μαραβέγια τον γουστάρω πολύ. Καταρχήν διαθέτει ευγένεια, πράγμα σπάνιο στην φουσκωμένη από έπαρση έρμη ελληνόφωνη σκηνή. Κατά δεύτερον πέραν του ταλέντου του, η σκηνική του παρουσία σε παραπέμπει σε μια εποχή που τα πάντα ήταν πρωτόλεια, μελωδικά και μαγευτικά. Αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Σε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής του ο «Maraveyas Ilegal», εμφανίζεται το Σάββατο 17 Μαρτίου στον Πολυχώρο Πολιτισμού Block 33, για μία παράσταση όλο δημιουργική τρέλα.

Να μιλήσουμε για την συναυλία σου στο Block 33. Διαβάζω για 20 διαφορετικά όργανα σε μία εποχή που όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες επιλέγουν τα ακουστικά σετ. Προς τι η διαφοροποίηση;
Είχα προσωπική ανάγκη ανανέωσης του ήχου και της μπάντας. Όλα ξεκίνησαν από το στούντιο. Κουβάλησα όλη τη μουσική πραμάτειά μου εκεί. Από αρμόνια που έχω από παιδί έως κάθε λογής κρουστό και ντίγκι ντογκ. Χρησιμοποίησα επίσης πολλά όργανα ρετρό όπως Farfisa, Vox και Hammond. Με τον παραγωγό και νέο μουσικό της μπάντας Οττόμο χτυπήσαμε πόδια με 43 περίπου νούμερο παπούτσι στο παρκέ του στούντιο και το ηχογραφήσαμε αντί για βαθύ τύμπανο. Τρομπόνι, τσέλο, γκρανκάσα ταμπούρα και πιατίνια παρέλασης είναι νέοι ήχοι που χρησιμοποίησα στη “Λόλα”. Νέος ήχος, νέοι εξαιρετικοί μουσικοί, καινούργιοι φίλοι. Ένας κύκλος έκλεισε, μια καινούργια πορεία αρχίσει. Εύχομαι με τη νέα μου παρέα να ζήσουμε όσο πιο πολλές μετακινήσεις και συγκινήσεις αντέχουμε.

Λόλα όπως λέμε…;
Όπως λέμε τρέλα. Όπως λέμε έρωτας και ομορφιά. Ευτυχία μαζί. Ωραίο όνομα επίσης. Τραγουδιέται εύκολα. Το αγαπημένο μου λα λα λα.

Η συγγραφή ενός βιβλίου τι ανάγκες και ενδεχομένως απωθημένα εξυπηρετεί;
Την ανάγκη να σας αφηγηθώ μια ιστορία. Μια σχεδόν αληθινή εμπειρία που δεν χωράει μόνο σε ένα ή δύο τραγούδια. Όπως και το βιβλίο βέβαια δεν χωράει σε  σελίδες αλλά ακούγεται σαν δίσκος. Ηχούν οι λέξεις και διαβάζονται οι μουσικές. Ανακάτεψα τις φαντασιώσεις μου και βγήκε η “Λόλα”. Η Λόλα που ταξίδεψε σε καιρό κρίσης και την πήραν οι φουρτούνες. Που δεν τα παράτησε αλλά βούτηξε και κολύμπησε. Με λύτρωσε και την ευγνωμονώ. Μετά με άφησε και τώρα θέλω να φύγω για να μην τη σκέφτομαι. Πάντα έτσι δεν γίνεται;

Τελευταία φορά που μιλήσαμε ήσουν στην Ιταλία για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ σου. Εικόνες – αναμνήσεις και αισθήσεις που συνέλλεξες από αυτή την εμπειρία;
Ερωτεύτηκα τη Μεσόγειο ακόμη περισσότερο. Ο Νότος είναι η καρδιά της Ευρώπης. Νεύρο, ζωή και ομορφιά παντού. Από το Τελαβίβ έως το Γιβραλτάρ. Και οι μουσικές τόσο διαφορετικές αλλά τόσο οικίες. Ήταν ένα όνειρο αυτό που έζησα και αισθάνομαι πολύ τυχερός που το έζησα. Θέλω να το ξανακάνω με ιστιοπλοικό καποια στιγμή. Ξεκινάω μαθήματα το Μάιο.

Τελικά η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου ήταν είναι το φυσικό μας σύνορο σε ότι αφορά την μουσική αλλά και την κουλτούρα γενικότερα;
Δεν είναι σύνορο. Χωνευτήρι είναι. Ένα καλό χωνευτήρι φυλών που γεννάει τέχνη και μύθους. Από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Γνήσιο τέκνο της Γένοβα, πιστεύεις ακόμη στους αγώνες και στην «μάχη του δρόμου» ή περνάμε σε άλλη εποχή;
Από το 2002 έως σήμερα έχει περάσει μια δεκαετία. Αυτά που φοβόμασταν και διαδηλώναμε γίναν. Η φούσκα του χρηματιστηρίου και των Ολυμπιακών Αγώνων μας καταπλάκωσαν. Αλλά δεν είναι καιρός για γκρίνια. Το καταλάβαμε όλοι αυτό που πάθαμε. Και οι πολιτικοί και εμείς. Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο πλέον. Ήθος και όρια στην κτητικότητα. Τέρμα ο αχαλίνωτος καπιταλισμός. Ας πνίξουμε το ζώο που ξυπνάει μέσα μας και θέλει να κατασπαράξει τα πάντα. Άδικο όμως να υποφέρουν οι ασθενέστεροι. Κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορεί να την πληρώνουν και τώρα αυτοί. 

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Να γυρίσω όλη την Ελλάδα και να τραγουδήσω τα νέα μου τραγούδια. Μαζί με σας που έρχεστε στις συναυλίες. Να χορέψουμε. Να εκτονωθεί το σώμα μας και να γλυκάνουμε την ψυχή μας. Άντε και μετά να έρθει το καλοκαίρι να λιαστούμε και να ερωτευτούμε. 

Αν ο Κωστής Μαραβέγιας δεν ήταν μουσικός, τι καριέρα θα επέλεγε;
Αστρονάυτης. Αρκετά κλισέ βέβαια. Νομίζω κιόλας πως το έχω ξαναπεί. Οπότε ας πω τώρα κάτι διαφορετικό. Να λοιπόν. Θα ήθελα να νοικιάζω ομπρέλες θαλάσσης στο Ρίο Ντε Ζανέιρο. Σεζόν. Εποχικά. Και μετά βλέπουμε.

Related stories

Θεσσαλονίκη: Πρωινή επίσκεψη από δελφίνια στον Θερμαϊκό

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε όλους όσοι βρέθηκαν το πρωί...

Η Δέσποινα και ο Κωνσταντίνος δημιουργούν χειροποίητα έπιπλα όπως τα έχετε ονειρευτεί

φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου & Νίκη Οργιανέλη Γεννημένοι στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσαν...