Εκεί που απολάμβανα σαν περήφανο πάντα το μάσημα ενός κορμού μπαμπού, μια Γιαπωνέζα εργάτρια με σκουντάει, παραλίγο να κάνω ντίπθροουτ σε χλωρίδα: ‘Αριγκάτο νταρντάνα γυναίκα, από πού είσαι?’
‘Από ΣιΛα.’, κορδώνομαι εγώ.
‘Oh, noooooo!’, αναφώνησε έντρομη η συντρόφισσα και πριν προλάβω να πάρω το αγριεμένο μου που προειδοποιεί για χειροτεχνία μαύρο πρόκα μαλλί ασιάτισσας ποστίς μισοτιμής σε μπουρδέλο στο Κιργιστάν, μου λέει απολογητικά: ‘Άκουσα ότι τα ΣιΛαΝτα άνθρωποι εκκενώνουν τη χώρα!!’.
‘Ασταδιάλα μαρή αυτοκρατορικιά Καντυ Καντυ με πλατυποδία από σαγιονάρα διχάλα και μάτι σε μόνιμο στρέτσινκ με εξοφθαλμία, τράβα να οργώσεις κανα φύκι σε ορυζώνα να μάθεις τι εστί σούσι φαστ φουντ, μην σου βάλω βραστά αυγά εκεί που ούτε ο Νογκίσα Οσίμα δεν σκέφτηκε και φωνάζεις πίκα πίκα πικάηκα, τι κοιτάς βρε διαδήλωση αγανακτισμένων σεντιμέτρ, είμαι σινεφίλ, έχεις πρόβλημα? Ναι ρε, οι Έλληνες είναι φιλόζωοι και πάνε να κάνουν παρέα στις φάλαινες που εκκενώνουν το Τζαπάν μπας και σώσουν από το γουασάμπι τα με πυρηνική σχάση μεγαλωμένα παπάρια τους.’ Ήμουν τόσο δυστυχισμένη που έτρεξα με δάκρυα στα μάτια να μείνω μόνη, να διαλογιστώ για την κακία του κόσμου και να ξεσπάσω σε λυγμούς για την Ελλαδίτσα, τον αδικημένο μόσχο του μπαχτσέ, την ορχιδέα στον παράδεισο του ενός και μοναδικού ορθόδοξου Έλληνα Θεού. Άσχετο, είπα Θεός και θυμήθηκα αυτό το παλικάρι – σάλιο δεν μου έμεινε, τον Μιχάλη Καμπουράκη, δεν τον στέλνετε μια βόλτα να του δείξω την Κίνα από πάνω ως κάτω?
Ηρέμησα όταν συλλογίστηκα ότι με το Τζαπάν είμαστε αδερφές χώρες, χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου – Χρυσό Ξημέρωμα, Χιροσίμα – Πασοκ, καράτε κιντ – κασιδιάρι ντικ, μάγκας Ελληνάρας – μάνγκα ερότικα πισωκολλητό, χαρακίρι – χαράτσι, λίστα Λαγκαρντ– ρυζόχαρτο καλλιγραφίας, είναι πασιφανές ότι έχουμε κοινό πολιτιστικό υπόβαθρο! Διαφέρουμε μόνο στην Άννα Βίσση και στο στράτευμα, εμείς έχουμε Άννα, και συνεπώς και Άγιο Νεκτάριο, που την έσωσε από την πτώση στα ντραμς γιατί αν ήταν του Αγίου Τσούτσου ανήμερα, την έβλεπα να καρφωνόταν στο μπόνγκο που το λες και εξτριμλι χανκ και θα θρηνούσαν μέχρι και τα αδερφάδικα στο Τόκυο, εκτός από την Κολομβία ολάκερη. Όσο για το στράτευμα, εμείς δεν έχουμε σαμουράι αλλά υπουργούς Εθνικής Αμύνης, τύπου σαβουράι, που με μια μόνο κίνηση μπορούν να εξαφανίσουν εκατομμύρια, καλέ όχι σε εχθρικό στρατό, σε ευρώ, τι να κλάσει ο σαμουράι που θέλει τρεις κινήσεις μέχρι να (μας) αποτελειώσει. Τώρα θυμήθηκα και το ξαδερφάκι μου το Ζορζ που παρουσιάστηκε προχτές στο Ναύπλιο, καλός αλήτης ξάδερφε, θα σου στείλω κάλτσες από μαλλί Κινέζας!
Και τώρα σε προσωπικές ειδήσεις. Φιλενάδες, πήγα Μαυροβούνιο και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να πάτε γιατί το σέρβις είναι μοναδικό, αξέχαστο, λιγωτικό, επαναλαμβανόμενο, ασταμάτητο και υψηλών προδιαγραφών, ο ΕΟΤ (Έχω Οργασμό Τώρα) δεν παραμένει ένας απλός άγνωστος. Πεταχτείτε μια βόλτα, εγώ πήγα από την Κίνα και όπως καταλαβαίνετε, ξεπατώθηκα. Δύσκολο πράγμα ο αγροτουρισμός τύπου Ταϋλάνδης άνευ διακτινισμού.
Άντρας της εβδομάδας: Είστε χαζές αν πιστεύετε ότι θα έβαζα τον αυτοκράτορα Ναρουχίτο. Νέμανια, Ζέλικο, Σλόμπονταν και ξερό ψωμί, τόσα χρόνια βάζουν τη μπάλα στο καλάθι.
