Όταν ήμουν μικρή ρώτησα τη μαμά τι κακό έγινε την επταετία και μου είπε ‘περιμέναμε τη δημοκρατία να φέρει λόγιους και επίτροπους, ευρωπέους ντε’. Δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε, μέχρι που έζησα τον Πέτρο να φέρνει τον λάιφσταϊλ, τον Ανδρέα τη Μιμή, και τη Γλάιφο το χιπ-υστερισμό της Λάνα δεν Λέει που διαβάζει Χριστιανόπουλο φανατικά. Κάπως έτσι αντιλήφθηκα ότι όλοι έσερναν και από έναν επίτροπο για να επιβάλλουν τα τέρατα τους, ενώ οι λόγιοι, όπως ο Ντίνος, δεν έσερναν τίποτα πέρα από τα δουλικά τους που επέτειναν την ξεμωραμένη καύλα του λόγιου υποκειμένου για χαιρέκακη μηδενιστική αντίδραση του κώλου τύπου ‘όχι όχι όχι, δεν θα πάρω το κωλοβραβείο σας, καλέ όχι, μισό να αρνηθώ λίγο ακόμα, σας κάνω υπομονή, απέχουμε έτη φωτορυθμικής λάμψης στο πνευματικό μας υπερχουντικό συρματόπλεγμα, σκατό-χέστηκα-καύλα, ουφ, μόνο έτσι θα με τρέχουν στην Τσαπανίδου και στον Οικονομέα και θα είμαι ξανά ο φορέβερ μπεστ ιν α λαιφταιμ ατσιβμεντ ποιητής 5 συντακτών της Γλάιφο’. Να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι ο μπαμπάς μου –λαϊκός άνθρωπος- έλεγε μια ρίμα: ‘ποιητής εκ του προχείρου και ‘χεις τη μορφή του χοίρου’. Κουκλίτσα μου, δεν σε πήγαν με το ζόρι, ή πες κάτι λόγιο για να μου σηκωθεί επειδή δεν έχω κυβέρνηση ή μείνε σπίτι με το κωλόγατο και διάβασε Ζαμπούνη να μάθεις τρόπους.
Σήμερα έχω όρεξη για εγκλήσεις και γαμωσταυρίδι, φυλακή παπαντάμ. Θέλω να καλέσω τον λαό της Σαλόνικας να βγει στους δρόμους και να αρχίζει να τα σπάει όλα: για τον Παπαγεωργόπουλο, τον υπερξεφτίλα υπερνομάρχη που θα υπερεπανακριθεί, τους τοκογύφτους, τον ΠΑΟΚ, τις κοιμισμένες γκόμενες που δεν διεκδικούν παπάρια με χαστούκια, την κοροϊδία του αποπληθωρισμού, τις φίλες μου που έχουν να κάνουν σεξ 10 μήνες μαλάκες αποχαυνωμένοι στρέιτ, το δίδυμο Φάσμπεντερ-Γκόσλινγκ εκτός Όσκαρ, τις γεμάτες φυλακές με τους λιγότερο ένοχους, τον λόγιο που δεν έχει μιλήσει από τότε που έγινε μέλος ΔΕΠ ή έχασε τη μάχη με την καλλιτεχνική αυταξία του υπερεγώ του κάπου μεταξύ κρεβατιών, καναλιών και του μπλάνκο όπως ρέει το σπέρμα του δεήστικου σκοταδισμού. Ως κοριτσούδι της επταετίας μου την έσπαγε πάντα ο φασισμός της αριστερής διανόησης – μου χρωστάς το ότι έγινες άνθρωπος [σκατά σου χρωστάω] ως ντρες κόουντ του στέκομαι απέναντι γιατί είμαι κομπλεξικός στη συνεννόηση και συ μια χαζή κατσαρίδα και θα θυμάμαι τον Σαμαράκη στο Φιλοξένια της Καλαμάτας, λίγο πριν φύγει για πάντα, να μου λέει: συγγνώμη, εσείς δεν είστε που είχα γνωρίσει παιδάκι εκεί? σας θυμάμαι!
Άντρας της εβδομάδας: η Πόπη Τσαπανίδου. Γιατί αν ήταν γυναικούλα θα σου είχε πει ΄άντε γαμήσου ρε σκατό και φύγε από τον δέκτη μου. Ναι ρε γελοίε φασίστα, δέκτη μου, είμαι η καθεστηκυία δημοσιογραφία, γένος θηλυκό και θηλυκό ήταν και η μάνα σου’.
