Η.Π.Α. 2017 Σκηνοθεσία Γκρέτα Γκέργουιγκ. Με τους : Σίρσα Ρόναν, Λόρι Μέτκλαφ, Μπίνι Φέλντστιν, Τίμοθι Σαλαμέ, Τρέισι Λιτς.
H 17χρονη Κριστίν ή Lady Bird όπως βάφτισε η ίδια τον εαυτό της, μετακόμισε στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια με την οικογένειά της και πήρε υποτροφία σε ένα καλό καθολικό σχολείο, όταν η ίδια το μόνο που επιθυμεί είναι να γίνει δεκτή σε κάποιο πανεπιστήμιο στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς της, όπως ίσως και οι βαθμοί της, στέκονται εμπόδια στο δρόμο της.
Η Γκρέτα Γκέργουιγκ που αγαπήθηκε ως σεναριογράφος και ηθοποιός με ταινίες όπως το Frances Ha ή το Mistress America κάνει εδώ το ντεμπούτο της ως σκηνοθέτης, με τον πλέον κατάλληλο και ταιριαστό τρόπο, δίνοντας μας μια ταινία που μοιάζει απίστευτα οικεία και αφοπλιστικά απλή. Κατάφερε ωστόσο να φτάσει στις πέντε υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ και να κερδίσει δύο Χρυσές Σφαίρες.
Η ιστορία εξελίσσεται στην Αμερική, στον απόηχο της 11
ης Σεπτεμβρίου, με τον πόλεμο παρόν, τον φόβο κυρίαρχο και τις οικονομικές δυσχέρειες να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία των ηρώων. Όλα τα παραπάνω ωστόσο, δίνουν διακριτικά μόνο το υπόβαθρο μιας ταινίας, απολύτως αφοσιωμένης στην ηρωΐδα της, που δεν ξεφεύγει ποτέ από τους σκοπούς της. Έτσι της σκηνοθεσίας της Γκέργουιγκ ίσως της λείπει η τόλμη, μένει πάντως αποτελεσματικά προσηλωμένη στους χαρακτήρες της και πετυχαίνει να αφηγηθεί την ιστορία της με λειτουργικούς ρυθμούς και ζωντάνια. Το σενάριο εξάλλου είναι χαρακτηριστικό της γραφής της, κυλά ανεπιτήδευτα με φυσικότητα στους διαλόγους και διακριτικό χιούμορ, που βγαίνει πηγαία από τις καταστάσεις.
Έτσι η Γκέργουιγκ πατά γερά στα πόδια της με αυτή την ταινία και χτίζει με σιγουριά την ιστορία της. Απομακρυσμένη από στερεότυπα τολμά να παρουσιάσει, ίσως για πρώτη φορά, ένα καθολικό σχολείο με τόση συμπάθεια ( έστω και αν η πρωταγωνίστρια της τόσο το αντιπαθεί), να ελιχθεί ανάμεσα σε διαφορετικές υποπλοκές και να δώσει τελικά μια ασυνήθιστα ώριμη ταινία ενηλικίωσης. Κυριαρχεί η αίσθηση ότι πρόκειται για ταινία με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, με αφήγηση που δίνεται από βάθος χρόνου. Έτσι η ιστορία είναι γεμάτη με μικρές στιγμές, που κυλούν γρήγορα σαν αναμνήσεις, χωρίς να τελικά να είναι τόσο σημαντικές όσο εκείνη τη στιγμή θα φάνταζαν, όπως η πρώτη ερωτική απογοήτευση της ηρωΐδας, που ξεπερνιέται με λίγο κλάμα και ένα ρομαντικό τραγούδι στο αυτοκίνητο.
Ως άξονας της αφήγησης δίνεται η σχέση της Lady Bird με τη μητέρα της, η οποία αναπτύσσεται επίσης μακριά από οποιοδήποτε στερεότυπο, πολύπλοκη, γεμάτη ένταση και αντιθέσεις. Εκείνη είναι το πρώτο άτομο που η έξαλλη έφηβή μας θα κατηγορήσει για όλα τα προβλήματα της και το πρώτο άτομο στο οποίο θα στραφεί όταν αυτά την κατακλύζουν. Η πιο ουσιαστική προσφορά ωστόσο του χαρακτήρα της μητέρας, είναι η προοικονομία των απογοητεύσεων της ζωής που προσγειώνουν αναπόφευκτα τη νεανική τόλμη. Πίσω όμως από αυτή την αντίθεση ανάμεσα στις δύο γενιές, με την νεότερη πεισματικά να αρνείται να ακούσει και τη μεγαλύτερη να αδυνατεί να θυμηθεί, κρύβεται και το νόημα της ταινίας, διακριτικά καμουφλαρισμένο πίσω από βλέμματα, σιωπές ή φαινομενικά ανούσιους διαλόγους της καθημερινότητας.
Η ίδια η Lady Bird, ευρηματικά ερμηνευμένη από την Σίρσα Ρόναν, μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον του θεατή. Πρόκειται για μια ηρωΐδα γεμάτη αντιφάσεις, πεισματάρα και ταυτόχρονα σχετικά προσγειωμένη, έξυπνη και ενθουσιώδη, που δεν φοβάται να παραβιάσει τους κανόνες, να πει ψέματα να κάνει παρατυπίες, αν αυτό τη βοηθά και το κάνει όχι εξαιτίας κάποιας εφηβικής παρόρμησης αλλά θαρρεί κανείς απολύτως συνειδητοποιημένα. Δεν κουράζει έτσι με περιττή θλίψη όταν μετανιώνει, αλλά προχωρά το ίδιο αποφασιστικά στο επόμενο βήμα της. Μπορεί να μην έχει πάντα δίκαιο, ίσως σχεδόν ποτέ, αλλά απολαμβάνει τα λάθη της και πεισματικά μαθαίνει από αυτά. Παρασυρμένη από τις τάσεις φυγής της θέλει πάντα περισσότερα απ' όσα μπορεί να έχει και τα διεκδικεί με τόλμη. Όσα περισσότερα μαθαίνει όμως καθώς κυλά η ιστορία, τόσο καταλαβαίνει πόσο λίγα ξέρει. Έχει τη θαυμαστή ικανότητα ωστόσο, ακόμη και όταν όλα φαίνεται να πάνε στραβά και πάλι να ενθουσιάζεται με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί σε μια νεανική ταινία οι ήρωες είναι γεμάτοι προοπτικές, τίποτα δεν είναι μόνιμο και τίποτα δεν τελειώνει.
Γι' αυτό και το έργο της Γκέργουιγκ είναι πέρα από μια ταινία ενηλικίωσης, μια ταινία για τη φιλική και οικογενειακή αγάπη, για σωστές και λάθος αποφάσεις, για αποχαιρετισμούς και επιστροφές, με ήρωες που όπως και η ίδια, δεν καταφέρνουν να καταρρίψουν τους κανόνες, αλλά παίζουν τουλάχιστον μαζί τους. Έτσι η Lady Bird αποδεικνύεται σαν χαρακτήρας, λιγότερο αλλόκοτος απ' ότι νόμιζε ο θεατής και η ταινία, πιο μαγική απ' ότι μπορούσε να ελπίζει.
