Σε σένα μιλάω, αρραβωνιάρα οπαδού του Ηρακλή, άχρηστη, τεμπέλα νοικοκυρά! Ενώ το Μαρικάκι έχει μεσοκοπιαστεί δεκαετίες να τηγανίζει ψαράκια για το Μπαρμπαγιαννακάκη της – γνωστός Παοκτζής παιδιόθεν, εσύ ξετσίπωτη, ούτε ένα γαύρο στη φριτέζα για το φίλαθλο μωρό σου! Μυρίστηκε ο ριγμένος την κα. Ζούνη να πλακώνει τις πιατέλες με γαύρο στο γκλαμουροκαπηλειό δέκα δέκα, της την έπεσε, βγήκε στους δρόμους το αγόρι να διαμαρτυρηθεί. Και σε ‘χω τώρα να απορείς για το κρεβάτι το αδειανό, για τα μίνι ταμπόν που σου θυμίζουν κάτι, για τη σεξουαλικότητα της μαρίδας και γιατί η Ζούνη δεν τρώει γιαούρτι και ψηφίζει Πασόκ. Σοσιαλίστρια είναι, αγάπη μου, αυτοί τρώνε γκουρμέ από τη Δάφνη και μετά, τον ψάρεψε με τα χεράκια της στο κότερο που μπήκε με τον ιδρώτα της, εσύ θα μείνεις απάρτου, ούτε κοκωβιός δεν θα σου κάθεται στην πτώχευση. Είπα γκουρμέ και με βρήκε γλυκιά μελαγχολία. Θυμήθηκα το χαβιάρι, ο Μπάμπος με έλεγε χρυσοτσούτσουνη που χλαπάκιαζα το αυγό ψαριού – τότε με το χρηματιστήριο, έσιαχνε και το δέρμα, ‘αυγά να τρως μανάρα μου πάντα, να σε χαίρονται οι γκόμενοι, κόρη του μπερντέ και του Θερμαϊκού’. Πόσο δίκιο είχε το παλικάρι μου, την τελευταία εβδομάδα με τη χρυσή ευκαιρία της ΔΕΘ έχω πηδηχτεί στη χοληστερίνη φιλενάδα. Πήγαινε και ερχόταν το τζάμπα αυγό, ‘μάζευε και ας ειν’ και ρώγες, κράτα και τις δραχμές στο στρώμα ’ έλεγε η μανούλα, φράγκο δεν είχα στην τσέπη –αναθεματισμένο φωτοτυπικό, τι ποσέ τα ‘καμα, έφριξε ο κώλος της κότας, συνδικαλίστηκαν τα πουλερικά και με κυνηγούν όπως οι ταρίφες που θέλουν να μου κάνουν αυτό που ονειρεύονται για τον Ραγκούση. Για ψάρι, ούτε λόγος, είπαμε, αυτά είναι για τους σοσιαλιστές, βολεύομαι και με πεταλίδα, που έχει και το μεγαλύτερο τσουτσούνι στο ζωικό, φιλενάδα να το ξέρεις στα δύσκολα. Κουζουλή μου κοπελούδα, τζίφος η δουλειά με το φωτοτυπικό. Όχι τεκνό δεν χτύπησα, μου το βούτηξαν κιόλας, ρωτάω η αφελής ‘που το πάτε καλέ, τελείωσε ο Εξώστης και θα διανεμηθεί σε φωτοτυπία?’, τρελή μόδα ο Εξώστης και η φωτοτυπία τελευταία, έμαθα μετά ότι κυκλοφόρησαν κάτι ασπρόμαυρα δεκαχίλιαρα στην πόλη από την τρομοκρατική φράξια “Παπανικολάου ζεις, εσύ μας οδηγείς”, μερικοί είδαν και φωτοτυπημένα κέρματα του Ευρώ σε παγκάρια, ο Άνθιμος διέταξε εξορκισμό σε ξανθιές χριστιανές. Δόξα τον Μπουτάρη, και τους αμπελώνες του κόσμου τούτου, ούτε ξανθιά είμαι ούτε δαιμονισμένη, τεκνατζού σκέτο. Ένα άγχος το ‘χω μην φορολογήσει ο Ευάγγελος τα φοντάν άντρες μου, αμάσητα και αφορολόγητα, να τα κλέβω από τις γκόμενες, ποτέ από το κράτος. Δήλωση του Ζορρό δεν έφτασε στα αυτιά μου, αυτός τριγύριζε στην Έκθεση με αμφίεση κατάδικου και logo στη ρίγα ‘καραγκούνα θα ντυθώ, θα σε καβαλήσω, όπως το σαμάρι, χοχοχο’, σαμάρι με το σ κεφαλαίο, δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Άντρας της εβδομάδας, ο Στέφανος Μιχαηλίδης. Γιατί τον έχει αγκαζάρει η λυσσάρα η αρχισυντάκτρια και δεν βρίσκω ευκαιρία να του μιλήσω –συναδελφικά και οριζοντίως- για το ταλέντο του.
