Κωνσταντινούπολη νουάρ, Ἐκδόσεις Φανταστικός Κόσμος 2018. Μετάφραση ἀπό τά ἀγγλικά τοῦ Χριστόδουλου Λιθαρῆ. 344 σελίδες σέ μέτριας ὑφῆς χαρτί.
Τό βιβλίο περιλαμβάνει 16 ἱστορίες, οἱ ὁποῖες ἁπλώνονται σέ 310 σελίδες.
Ὑπάρχουν ἀκόμα μιά εἰσαγωγή ἀπό τούς ἐπιμελητές τῆς ἀγγλικῆς ἔκδοσης, ἕνα γλωσσάρι τούρκικων λέξεων, ἐκφράσεων καί τοποθεσιῶν καί σύντομα βιογραφικά τῶν (κατά κανόνα Τούρκων) συγγραφέων.
Ὅλες οἱ ἱστορίες διαδραματίζονται στήν Κωνσταντινούπολη. Σέ ὅλες ὑπάρχει τοὐλάχιστον ἕνας φόνος. Ἤ ἔστω ὑπονοεῖται. Ὅλες οἱ ἱστορίες εἶναι πολύ καλές. Μερικές εἶναι μικρά ἀριστουργήματα! Δέν θά σᾶς πῶ ποιές, μένει νά τίς ἀνακαλύψετε.
Τό βιβλίο εἶναι γεμᾶτο Κωνσταντινούπολη. Εἶναι ἱστορίες (γ)ραμμένες στό σῶμα τῆς Πόλης. Δέν θά μποροῦσαν νά διαδραματιστοῦν ἀλλοῦ. Οἱ δρόμοι τῆς Πόλης, τά χρώματα, οἱ μυρωδιές, τά ἀρώματα, οἱ φωνές, οἱ θόρυβοι, τό νερό, ἡ θάλασσα, τά φῶτα, τό σκοτάδι, ὅλα στήνουν ἕνα μοναδικό σκηνικό τῶν ἱστοριῶν αὐτῶν. Καί φυσικά οἱ ἄνθρωποι. Αὐτοί οἱ τόσο ἴδιοι μά καί τόσο διαφορετικοί Τοῦρκοι, πού παλεύουν νά βροῦν τή θέση τους ἀνάμεσα σέ δύο ἠπείρους καί δύο ἀντιμαχόμενες νοοτροπίες. Ὅλοι καί ὅλα πρωταγωνιστοῦν σέ ἱστορίες πού ρουφοῦν μέσα τους τόν ἀναγνώστη, χάρη καί στήν πολύ καλή μετάφραση.
Μέ ξάφνιασε εὐχάριστα ἡ ἀναφορά κάποιων συγγραφέων στά Σεπτεμβριανά τοῦ 1955, στίς ὁποῖες στηλιτεύουν τό ἀναίτιο (ὅπως καί οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν) κακό πού ἔκαναν στούς Ἕλληνες.
Παρότι οἱ σύντομες ἱστορίες βοηθοῦν τόν ἀναγνώστη νά κάνει διαλείμματα, τελικά οἱ ἴδιες οἱ ἱστορίες καί τό ὑποβλητικό κλῖμα τόν ὠθοῦν νά θέλει νά συνεχίσει στήν ἑπόμενη. Εἶναι κρίμα πού ἡ ἀπόλαυση τῆς ἀνάγνωσης κράτησε λιγότερο ἀπό δύο ἡμέρες. Τό συνιστῶ ἀνεπιφύλακτα!
