Εν μέσω παραστάσεων και αναχωρήσεων του ατμόπλοιου Rio Grande, βρήκαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με την ηθοποιό Φιλιώ Τσομπανίδου για την παράσταση
Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως, η οποία παρουσιάζεται στην πόλη μας, και αποτελεί τη θεατρική μεταφορά του ομώνυμου διηγήματος του Γ. Βιζυηνού.
Τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε στο Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως;
Στη θεατρική μεταφορά του πρώτου διηγήματος του Γεωργίου Βιζυηνού «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» παρακολουθούμε μια ιστορία τριών χαρακτήρων εν πλω, στο κατάστρωμα του θρυλικού,όπως λέει και το όνομά του ατμοπλοίου, RIO GRANDE. Ένας ποιητής συναντά τη νεαρή Μάσιγγα και τον πλούσιο, πολυάσχολο επιχειρηματία πατέρα της και ταξιδεύουν από τον Πειραιά μέχρι τη Νάπολη της Ιταλίας. Μαζί με αυτούς όμως ταξιδεύει και η αλαζονεία, η εγωπάθεια, οι αυταπάτες, τα στερεότυπα, η ματαίωση και ο Έρωτας.Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται όσο διαρκεί και το ταξίδι τους. Η παράστασή μας είναι ένα παιχνίδι μεταξύ των χαρακτήρων του διηγήματος, με γλωσσικές εναλλαγές Νέας Ελληνικής και καθαρεύουσας, ντυμένο με πρωτότυπη ζωντανή μουσική που παίζει καίριο ρόλο στη δράση. Το έργο αυτό,είναι επίσης ανάλαφρο,γεμάτο χιούμορ και σαρκασμό απαλλαγμένο από τα ψυχολογικά βάρη των υπολοίπων διηγημάτων του Βιζυηνού, οπότε ο θεατής θα παρακολουθήσει ευχάριστα την πλοκή.
Για ποιους λόγους πιστεύετε ότι επιλέγεται συχνά πλέον η μεταφορά ενός μη θεατρικού κειμένου στη σκηνή;
Τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά σύνηθες φαινόμενο να ανεβαίνουν στη σκηνή έργα μη θεατρικά παρμένα απο την ελληνική αλλά και ξένη λογοτεχνία και ποίηση ή αφορούν ένα ιστορικό ή δημοσιογραφικό γεγονός. Αυτό είναι κάτι το οποίο ενστερνίζομαι και εγώ μιας και αγαπώ βαθιά τη λογοτεχνία και αναζητώ τα παλιά διηγήματα όπως το «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» του Βιζυηνού που γράφτηκε το 1883 και όμως είναι τόσο επίκαιρο.Πλέον ο κόσμος είναι πολύ απορροφημένος και φορτισμένος από την καθημερινότητα οπότε δύσκολα θα πιάσει στα χέρια του τον Παπαδιαμάντη ή το Βιζυηνό. Μέσα από μια θεατρική μεταφορά ενός διηγήματος ο θεατής θα εισχωρήσει στο μαγικό κόσμο σπουδαίων λογοτεχνών και γιατί όχι να πει μετά την παράσταση: «Ναι, αυτό το διήγημα θα το διαβάσω!» Κάποιος που επίσης αγαπά το βιβλίο θα βρει αφορμή να έρθει στο θέατρο. Αυτή είναι μια πολύ όμορφη συνδιαλλαγή! Θα ήθελα να θίξω επίσης πως όλα τα έργα, θεατρικά και μη, έχουν πνευματικά δικαιώματα τα οποία πρέπει να πληρωθούν εκτός αν έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια από το θάνατο του συγγραφέα και οι ανεξάρτητες παραγωγές δε διαθέτουν αυτά τα χρήματα. Υπάρχει επίσης ένα τεράστιο ζήτημα γραφειοκρατίας και καθυστερήσεων και για το λόγο αυτό επιλέγονται να μεταφερθούν μη θεατρικά κείμενα τέτοιου τύπου στη σκηνή.
Έχετε πειράξει τον λόγο του Βιζυηνού; Αν ναι, για ποιο λόγο; Τι εξυπηρετεί;
Το «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» έχει μεταφερθεί και διασκευασθεί στα Νέα Ελληνικά από τη δραματολόγο της παράστασής μας Ιωάννα Λιούτσια. Υπάρχουν όμως αρκετά σημεία στο έργο που έχει κρατηθεί ατόφιος ο λόγος του Βιζυηνού. Αυτό έγινε για να προσεγγίσουμε και ένα κοινό όχι απαραίτητα φιλολογικό και θεατρόφιλο, ένα κοινό όλων των ηλικιών που θα κατανοήσει και θα παρακολουθήσει την ιστορία, θα ταυτιστεί και θα ενσωματωθεί στη δράση. Με τον τρόπο αυτό και με απόλυτο σεβασμό στο ύφος και το πνεύμα του συγγραφέα προσπαθήσαμε να αποδώσουμε την ιστορία όσο πιο άμεσα γίνεται. Να αναφέρω επίσης ότι το γλωσσικό αυτό παιχνίδι εναλλαγής από τη Νέα Ελληνική στην καθαρεύουσα εξυπηρετεί και το σκηνικό μας παιχνίδι από το παρόν στο παρελθόν και αντίστροφα.
Είναι ο Βιζυηνός ανάμεσα στους δικούς σας αγαπημένους συγγραφείς; Ποιους άλλους συγγραφείς, Έλληνες και ξένους αγαπάτε;
Τα διηγήματα του Βιζυηνού με γοήτευαν από παιδί.Η εξομολογητική του αφήγηση ήταν κάτι που μιλούσε στην ψυχή μου. ΄Εχουμε και κοινή καταγωγή μιας και είμαστε και οι δυο από τη Θράκη!Μέσα από τα διηγήματά του ταξίδευα λοιπόν στο παρελθόν της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Προσωπικά λατρεύω τη λογοτεχνία και μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω αγαπημένους συγγραφείς. Ωστόσο η γραφή του Καραγάτση με έχει συναρπάσει και δε μπορώ να μη μιλήσω και για τον αγαπημένο μου Ευγένιο Τριβιζά που ακόμα και τώρα διαβάζω! Έχω ακόμα έντονες στη μνήμη μου τις εικόνες των βιβλίων του Καρόλου Ντίκενς, του Τζόρτζ Όργουελ και της Βιρτζίνια Γούλφ. Στεναχωριέμαι που αυτή την περίοδο λόγω φόρτου εργασίας δεν έχω πολύ χρόνο για διάβασμα. Με ένα βιβλίο ταξιδεύω και φεύγω απ την ψυχρή πραγματικότητα.
Όταν φύγουν οι θεατές μετά το τέλος της παράστασής σας, τι θέλετε να έχουν πάρει μαζί τους;
Έχοντας παρακολουθήσει κάποιος το «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» δε μπορεί παρά να ταξιδέψει και αυτός μαζί με τους χαρακτήρες. Το ταξίδι του έργου παραβάλλεται με το ταξίδι της ζωής μας μέσα στις σχέσεις και στη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Είναι ένα έργο που μιλά για τη ματαιοδοξία, την κενότητα και τη ματαιότητα, θέματα τόσο σύγχρονα, οπότε ο θεατής θα προβληματιστεί. Το θέμα του έρωτα επίσης και δη του έρωτα που δεν πραγματώνεται είναι πολύ έντονο στο έργο. Και ποιος δεν έχει ζήσει το ανεκπλήρωτο και το άπιαστο; Τέλος ένας «επιβάτης» του RIO GRANDE δε γίνεται να μη συμφωνήσει με το «ο χρυσός περισσός δεν ποιεί την ευτυχίαν, την χαράν ημών»…
Τι οραματίζεστε ή ελπίζετε για το θέατρο στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη;
Οι λέξεις οραματίζομαι και ελπίζω μου βγάζουν ίσως μια χροιά κάπως πιο ουτοπική. Αυτό που θέλω σίγουρα είναι να δουλεύω και να υπάρχω στο θέατρο και να είναι το θέατρο η βασική μου και κύρια πηγή εσόδων γιατί όλοι ξέρουμε πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια δεν ξέρω αν είναι ουτοπικό όπως προηγουμένως ανέφερα για τις λέξεις!(γέλια) Καλλιτεχνικά θέλω να βρίσκομαι σε παραστάσεις που ευαισθητοποιούν,κινητοποιούν και μιλάνε στην καρδιά του θεατή με συνεργάτες που έχουν όρεξη για δουλειά και δημιουργία. Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από νέες θεατρικές φωνές και νέους καλλιτέχνες που δε διστάζουν να υψώσουν το ανάστημά τους και να κάνουν τις δικές τους προτάσεις στην πόλη.Μα και οι νέοι καλλιτέχνες έχουμε ανάγκη από την ουσιαστική στήριξη των τοπικών φορέων διαφορετικά η κάθοδος στην Αθήνα είναι αναπόφευκτη. Θέλω λοιπόν να υπάρχω σε μια Θεσσαλονίκη με ίσες ευκαιρίες και χώρο για έκφραση.
Πληροφορίες για την παράσταση
Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Γεώργιος Βιζυηνός
Διασκευή-Δραματολογία: Ιωάννα Λιούτσια
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Γυφτάκη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δάφνη Μουτζίκου
Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Χριστίνα Ντεχόλα
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Καλαμάκης
Ηθοποιοί επί σκηνής: Σταμάτης Στάμογλου-Φιλιώ Τσομπανίδου
Μουσικός επί σκηνής: Βασίλης Γιαννούσης
Υπεύθυνη εκπαιδευτικού υλικού: Ιωάννα Λιούτσια
Οργάνωση Παραγωγής: Φιλιώ Τσομπανίδου
Φωτογραφίες: Ιωάννης Γρηγοριάδης
Σαββατοκύριακα
30 & 31 Μαρτίου στις 21.00
6 & 7 Απριλίου στις 21.00
13 & 14 Απριλίου στις 21.00
20 & 21 Απριλίου στις 21.00
Πολυχώρος ΕΝΩ (Ερμού 11, γωνία με Ι.Δραγούμη)
και
Δευτέρα 15 Απριλίου στις 21.00
Τρίτη 16 Απριλίου στις 21.00
Δημοτικό θέατρο Άνετον, Φεστιβάλ Ανοιχτή Σκηνή – θεατρικές φωνές της πόλης
(Παρασκευοπούλου 42)
Τιμή εισιτηρίου: 10Ε γενική είσοδος, 8Ε μειωμένο (μαθητικό/φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ατέλειες, άνω των 65), 7Ε (ομαδικές κρατήσεις – σύλλογοι)
