A homemade column of all things cool! (and sometimes not so cool…)
Καθισμένος σε ένα γαλλικό εστιατόριο έχω μπροστά μου ένα γεμάτο πρωινό και σηκώνοντας το βλέμμα από το τραπέζι παρατηρώ τις παραστάσεις που μου προσφέρει η Goodge Street στην Φιτζρόβια. Μπροστά μου περνούν εκατοντάδες άνθρωποι σχεδόν μια Θεσσαλονίκη. Κόρπορειτ τύποι με ακριβά κοστούμια στο σώμα τους γεμάτοι αυτοπεποίθηση, φασιονίστας, μητέρες με καρότσια, ρασταφάρια, τουρμπάνια, γκελεμπίες, skaters, μπίτνικς, και κάθε λογής μετανάστες όχι εξαθλιωμένοι παρά ντυμένοι πρόπερ, Είναι τόσοι πολλοί που τα χαρακτηριστικά τους μου μένουν στο μυαλό μόλις για 2-3 δευτερόλεπτα μέχρι να δω τους επόμενους που θα περάσουν μπροστά από το τζάμι.
Βλέπεις, έχω μόλις ξυπνήσει μετά από ένα Σαββατοκύριακο που τα είχε όλα. Γέλασα, δείπνησα, χόρεψα, κουβέντιασα, περπάτησα με μαραγκούς από την Ουκρανία, Djs από την Αμερική, τον Καναδά , Ιταλούς σχεδιαστές που μένουν στο LA, μοντέλα από την Αργεντινή, και τη Σουηδία, Σκοτσέζους νέρντς που δουλεύουν στη Google, Πακιστάνια γιατρούς στο Χάμερσμιθ, Άγγλους κτηματομεσίτες, Έλληνες φοιτητές, κονγκολέζους ρεσεψιονίστ, Ισπανίδες σερβιτόρες, Νιγηριανούς φουτμπόλλερς με Vertu κινητά, Βραζιλιάνους και Ισπανούς προμότερς, κορίτσια κλάμπερς από την Σαουδική Αραβία και το Ντουμπάι, Πολωνούς οικοδόμους, άλλοι τους λούζερς, άλλοι γουίνερς, ενδιαφέροντες και βαρετοί. Λονδίνο 2011
Και όμως δεν έχει και τόσο σχέση με τα χρόνια που έμενα εδώ. Και τότε έβρισκες τόσους πολιτισμούς μαζί να συνυπάρχουν… Άλλα πλέον αυτή η πόλη πέρασε στην επόμενη φάση αφομοιώνοντας τους σχεδόν όλους έχοντας ένα μοναδικό ταλέντο. Όποιος και αν είσαι έχεις θέση, μα τουρίστας μα μετανάστης μα γηγενής, μα αποτυχημένος μα επιτυχημένος και κάνεις δεν σου τα σπάει. Η καχυποψία του άγνωστου δεν χωρά εδώ άλλωστε όλοι άγνωστοι είμαστε εν τέλει. Αυτό είναι ίσως και το μυστικό αυτής της πόλης. Έρχεσαι και πλέον εσύ αποφασίζεις το τι θα γίνει, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα τόσο απλά.
Βρέθηκα για παράδειγμα σε 3 πάρτι όλων των ειδών πριβέ, αντεργκράουντ και οβεργκράουντ και πάνω στα decks και από κάτω στην πίστα. Ο κόσμος χορεύει, χαμογελά ζει τη στιγμή είτε ο DJ είναι φίρμα είτε δεν τον ξέρει η μάνα του. Άκουγα τον Moodymann μουσική με ψυχή και το μίξινκ απλό με ανθρώπινα λάθη. Δεν ένοιαζε κανένα όλα τα χέρια στον αέρα, τσιρίδες και ιαχές χαράς και ικανοποίησης. Θέλοντας και μη κάνω τον συνειρμό μου με την πόλη που ζω και πλέον αισθάνομαι σπίτι μου. Με τους τύπους που στέκονται σαν αγγούρια και δεν σαλεύουν με το ποτό στο χέρι, με τα κορίτσια που κοιτούν την τσάντα τι μάρκα είναι και δεν σαλεύουν με το ποτό στο χέρι. Δεν χορεύουν κοιτούν ο ένας τον άλλον, τσεκάρουν για να κριτικάρουν δεν χαμογελούν. Με τους νέους που όλοι θέλουν να γίνουν αυτό που βλέπουν εκεί ψηλά αλλά δεν σέβονται παρά κράζουν με το παραμικρό τι λάθος έκανε τι κομμάτι έπρεπε να βάλει λες και είναι κανένα τζούκ μπόξ. Στεναχωριέμαι για λίγο σκεφτόμενος τα, αλλά είπαμε Λονδίνο.. Και να θες να χαλαστείς ευτυχώς οι υπόλοιποι δεν σε αφήνουν.
Και όποιος βιαστεί και το φορτώσει στην κρίση μη μπει στον κόπο. Μας πήρε καιρό να γίνουμε έτσι. Να κοιτάζουμε τον κάθε ξένο και άμα είναι φραγκάτος να θέλουμε να του τα φάμε.. Και αν έχει άλλο χρώμα ή CD θα πουλά ή τόξα ή παπούτσια/ τσάντες κινέζικες. Όμως ελπίζω, και ονειρεύομαι ότι Κάποια στιγμή το άτιτιουντ θα αλλάξει και εδώ. Και Κάποια στιγμή όλοι μας από όπου και αν είμαστε και εδώ θα μιλάμε, θα γελάμε, θα χορεύουμε, θα τρώμε μαζί και θα συνυπάρχουμε σαν άνθρωποι ανεξάρτητα από χρώμα και κοινωνικό στάτους.
- Τούτο το άρθρο γράφτηκε στο Le Pain στην Goodge Street. Για πρωινό δυναμίτη τσεκάρετε το Lantana επίσης στην ίδια περιοχή ή το English Breakfast Club στο Σόχο.
- Για σούσι να φιλάς το χέρι από το τζαπόνι σεφ αλλά να θες να τρέξεις σαν φανεί ο σερβιτόρος με τον λογαριασμό στο χέρι στο Roca στην Charlotte Street. Για χάρντκορ νιγκίρι και σασίμι και σάκε tastings στο ASA KUSA στην Mornington Cresent..
- Μιας και αλλάζουν τα στέκια ανά 6μηνο και τα hip σποτ στην πόλη αφήστε τους άλλους να πηγαίνουν ακόμη στο Shoreditch. Aυτή τη στιγμή όλο το παιχνίδι γίνεται East και συγκεκριμένα στο Londonfields. Πάμπες με μπίρες να θες να πιεις και το ποτήρι μαζί και ένα ιταλικό εστιατόριο (Σόρρυ το όνομα μου έφυγε μετά το 4ο μπουκάλι chianti). Ανεπιφύλακτα σπαγγέτι με θαλασσινά και νιόκι με μανιτάρια. Τα σπάνε…
- Για μουσειακές περιπέτειες περάστε τον Τάμεση και στρέητ στην Tate Gallery. Ανοίγει έπειτα από τόσα χρόνια και τουλάχιστον 20 επισκέψεις από τον γράφοντα ακόμη ορίζοντες … γενικώς…
- Για δίσκους οπωσδήποτε στην Phonica. Ντίσκο, house , techno και τα καλύτερα γενικώς. Και αν κολλάτε και με το λινγκουάν ο Βαγγέλης μπορεί να σας εξυπηρετήσει στην μητρική σας γλώσσα. Για τζαζ, καρρίμπιαν, λάτιν και τα συναφή στο Soul Jazz και στο Honest Jons. Εκεί Βαγγέλη δεν έχει…
Μουσικά ακούστε οπωσδήποτε το νέο Δίσκο με τον τίτλο “Dive” από Τycho στην Ghostly International. Σόρρυ δεν θα πάρω άλλη μια από τα ίδια και μιλώ για Bedrock… Που παίζει με τον πόνο μου στο αυτί και κυκλοφορεί και classics for gods sake…
