Ο θάνατος μιας γυναίκας αφήνει πίσω του έναν σύζυγο και δύο μικρά παιδιά. Οι τρεις τους προσπαθούν να ανακάμψουν ώσπου ένα κοράκι χτυπάει την πόρτα του σπιτιού τους και τους ανακοινώνει ότι θα μείνει μαζί τους για όσο το έχουν ανάγκη. Ο πατέρας και οι δύο γιοι βιώνουν τη θλίψη και τον ψυχικό πόνο από την απώλεια της γυναίκας. Η παρουσία του κορακιού έγκειται στο να μορφοποιήσει τα αρνητικά συναισθήματα που κυριαρχούν στα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας. Το βιβλίο έχει τον χαρακτήρα του διηγήματος αλλά δομείται πάνω σε ελεύθερη ποιητική φόρμα. Όλα τα πρόσωπα του διαλόγου –ανθρώπινα και μη– αναλαμβάνουν τον ρόλο του πρωτοπρόσωπου αφηγητή ζωντανεύοντας τις μνήμες του παρελθόντος, οι οποίες διαπλέκονται με τη φαντασία και τα βιώματα του παρόντος. Οι περιγραφές αποκτούν πότε σπαρακτικό τόνο και πότε χιουμοριστική διάθεση. Καταλυτικός παράγοντας αυτών των εναλλαγών είναι το κοράκι ως ουδέτερος ενδοκειμενικός παρατηρητής που επιδιώκει να αποκολλήσει τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές από το παρελθόν τους προκειμένου εκείνοι να αποδεχτούν το τετελεσμένο γεγονός και να προχωρήσουν στη ζωή τους. Οι λέξεις εδώ αποκτούν ισχυρό σημασιολογικό και συναισθηματικό φορτίο, αλλά η δραματικότητα αποφεύγεται επιμελώς. Στο κοράκι αποδίδεται η ορθολογικότητα, η δυνατότητα εκφοράς λέξεων, η συναισθηματική αποφόρτιση. Στόχος του συγγραφέα είναι να δημιουργήσει ένα πολυμήχανο μη ανθρώπινο πλάσμα υποδηλώνοντας τη δυνατότητα που έχει ο καθένας μας να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες του και να υπερβεί τον εαυτό του. Αυτό που χρειάζεται είναι η –έστω και φανταστική– προσωποποίηση του προβλήματος, έτσι ώστε να καταφέρουμε να το προσεγγίσουμε πιο εύκολα και να ανακαλύψουμε τους λόγους που αποτελεί πηγή πόνου και δυστυχίας.
Το βιβλίο του Porter τοποθετείται στο χρονικό σημείο όπου οι νωπές μνήμες και το πένθος δίνουν τη θέση τους σε μία νέα αρχή για αυτούς που μένουν πίσω και δεν θα ήταν υπερβολικό να υποστηρίξουμε ότι λειτουργεί εν μέρει προληπτικά για τον αναγνώστη: Την έγκαιρη αποφυγή του ατόμου να παραδοθεί στα δίχτυα της κατάθλιψης. Παράλληλα, όμως, ο Porter αποδεικνύει ότι όπως η ζωή, έτσι και η γραφή μπορεί και είναι ένα πράγμα με φτερά.
Ο Μαξ Πόρτερ γεννήθηκε το 1981 στο High Wycombe. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο The Courtauld Institute of Art του Λονδίνου. Έχει εργαστεί στο παρελθόν ως βιβλιοπώλης, αναγνώστης χειρογράφων προς έκδοση και σήμερα είναι μέλος του εκδοτικού επιτελείου του οίκου Granta. Το «Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά» είναι το πρώτο του βιβλίο, το οποίο έχει μεταφραστεί σε 29 γλώσσες και έχει διασκευαστεί για το θέατρο.
Συγγραφέας: Max Porter
Τίτλος: Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά
Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου
Μακέτα εξωφύλλου-σχεδιασμός έκδοσης: Μαρία Τσουμαχίδου
Επιμέλεια-διόρθωση: Αλεξάνδρα Κωσταράκου (στην επιμέλεια συνεργάστηκε η Μυρσίνα Γκανά)
Εκδόσεις: Πόλις (2018)
Σελίδες: 128
