Σε κάποια χώρα της μακρινής Αφρικής υπάρχει μια ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα που βρίσκεται στην κρισιμότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της.
Ενώ η ομάδα ήταν πάντα ποιοτική και ελπιδοφόρα, οι Διοικήσεις των τελευταίων χρόνων κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τεράστιο και δυσβάσταχτο χρέος μέσα από κακοδιαχείρηση, σπατάλες, μίζες, υπεξερέσεις και ατιμωρησία των υπευθύνων.
Εδώ και πολύ καιρό η ομάδα ανέπνεε οικονομικά μόνο μέσα από υπέρογκα δάνεια, ώσπου μια μέρα οι δανειστές αποφάσισαν πως το χρέος ήταν πολύ μεγάλο και μηδιαχειρίσιμο πια, αλλά και πως κάτω από αυτές τις συνθήκες νέοι δανεισμοί θα ήταν απαγορευτικοί.
Ο κίνδυνος η ομάδα να προχωρήσει σε αλλαγή Α.Φ.Μ. και να πέσει μόνη της κατηγορία (κάτι σαν χρεοκοπεία) κι έτσι σιγά σιγά απαλλαγμένη από χρέη να προσπαθήσει να ξανασταθεί στα πόδια της ήταν ορατός. Και λέω κίνδυνος γιατί σε αυτή την περίπτωση οι δανειστές θα έχαναν όλα τα χρήματά τους, αλλά αυτό το ενδεχόμενο θα προκαλούσε τριγμούς σε όλο το Πρωτάθλημαπου δεν ήταν προετοιμασμένο για κάτι τέτοιο.
Έτσι λοιπόν έκατσαν όλοι μαζί κι έστησαν ένα σχέδιο σωτηρίας. Θα δάνειζαν εκ νέου την ομάδα και θα της χάριζαν και μέρος του χρέους. Όμως παράλληλα θα απαιτούσαν να έχουν λόγο στη Διοίκηση και κάθε φορά που θα αποδέσμευαν ποσά θα απαιτούσαν δραστικά μέτρα ¨εξυγείανσης¨ από τους πλασματικούς πια παράγοντες. Μέσα σε δύο χρόνια πήραν πίσω θεμελιώδη δικαιώματα παλαιμάχων, ζήτησαν επιπλέον ποσά(κάτι σαν χαράτσι) από κατόχους διαρκείας που είχαν ήδη αγορασμένες θέσεις και επέβαλαν πολλά και ποικιλόμορφα νέα μέτρα, χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα αφού το ποδοσφαιρικό τμήμα δεν έπαψε ποτέ να είναι σπάταλο και αναποτελεσματικό.
Το σχέδιο όμως πήγαινε καλά. Τώρα αφού η Διοίκηση έδειχνε ανίκανη να τηρήσει τις υποσχέσεις της (όπως είχε προβλεφθεί) πρότειναν νέο δάνειο, δυστυχώς για τους οπαδούς όμως με νέα και παράλληλα αισχρά και δυσβάσταχτα για εκείνους μέτρα (περιλάμβανε μέχρι και αύξηση των εισιτηρίων κατά 22% σε όλες τις θύρες). Την πιθανότητα να μην δέχονταν να συμφωνήσουν οι παράγοντες την εξάλειψαν με έναν ωμό αλλά τεχνητό εκβιασμό. Ή συμφωνείτε ή αποβάλλεστε δια παντός από την Λίγκα. Το μυστικό? Το νέο δάνειο εξασφάλιζε πλέον τους δανειστές και σε περίπτωση χρεοκοπίας της ομάδας αλλά παράλληλα έδινε περισσότερο χρόνο στη Λίγκα για να προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο ώστε μετά από λίγο καιρό να τους είναι παντελώς αδιάφορο.
Οι οπαδοί που έβλεπαν το παιχνίδι που παιζόταν στην πλάτη της ομάδας τους που οδηγούνταν στην καταστροφή καθώς υποθηκεύονταν το μέλλον της αλλά και τις τσέπες τους να αδειάζουν,μάταια διαδήλωναν. Την ίδια ώρα στα γραφεία υπερψηφίζονταν (από τους υποτελειακούς ηγέτες) η νέα δανειακή σύμβαση, μιας ομάδας που με τόσες δυνατότητες είναι αναγκασμένη να είναι μικρή, μη ανταγωνιστική και λιγότερο φιλόξενη για τους ίδιους τους οπαδούς της για πολλά πολλά χρόνια ακόμη.
Ευτυχώς για εμάς όμως, αυτά συμβαίνουν μόνο στο ποδόσφαιρο και μόνο κάπου στην Αφρική…
Ενώ η ομάδα ήταν πάντα ποιοτική και ελπιδοφόρα, οι Διοικήσεις των τελευταίων χρόνων κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τεράστιο και δυσβάσταχτο χρέος μέσα από κακοδιαχείρηση, σπατάλες, μίζες, υπεξερέσεις και ατιμωρησία των υπευθύνων.
Εδώ και πολύ καιρό η ομάδα ανέπνεε οικονομικά μόνο μέσα από υπέρογκα δάνεια, ώσπου μια μέρα οι δανειστές αποφάσισαν πως το χρέος ήταν πολύ μεγάλο και μηδιαχειρίσιμο πια, αλλά και πως κάτω από αυτές τις συνθήκες νέοι δανεισμοί θα ήταν απαγορευτικοί.
Ο κίνδυνος η ομάδα να προχωρήσει σε αλλαγή Α.Φ.Μ. και να πέσει μόνη της κατηγορία (κάτι σαν χρεοκοπεία) κι έτσι σιγά σιγά απαλλαγμένη από χρέη να προσπαθήσει να ξανασταθεί στα πόδια της ήταν ορατός. Και λέω κίνδυνος γιατί σε αυτή την περίπτωση οι δανειστές θα έχαναν όλα τα χρήματά τους, αλλά αυτό το ενδεχόμενο θα προκαλούσε τριγμούς σε όλο το Πρωτάθλημαπου δεν ήταν προετοιμασμένο για κάτι τέτοιο.
Έτσι λοιπόν έκατσαν όλοι μαζί κι έστησαν ένα σχέδιο σωτηρίας. Θα δάνειζαν εκ νέου την ομάδα και θα της χάριζαν και μέρος του χρέους. Όμως παράλληλα θα απαιτούσαν να έχουν λόγο στη Διοίκηση και κάθε φορά που θα αποδέσμευαν ποσά θα απαιτούσαν δραστικά μέτρα ¨εξυγείανσης¨ από τους πλασματικούς πια παράγοντες. Μέσα σε δύο χρόνια πήραν πίσω θεμελιώδη δικαιώματα παλαιμάχων, ζήτησαν επιπλέον ποσά(κάτι σαν χαράτσι) από κατόχους διαρκείας που είχαν ήδη αγορασμένες θέσεις και επέβαλαν πολλά και ποικιλόμορφα νέα μέτρα, χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα αφού το ποδοσφαιρικό τμήμα δεν έπαψε ποτέ να είναι σπάταλο και αναποτελεσματικό.
Το σχέδιο όμως πήγαινε καλά. Τώρα αφού η Διοίκηση έδειχνε ανίκανη να τηρήσει τις υποσχέσεις της (όπως είχε προβλεφθεί) πρότειναν νέο δάνειο, δυστυχώς για τους οπαδούς όμως με νέα και παράλληλα αισχρά και δυσβάσταχτα για εκείνους μέτρα (περιλάμβανε μέχρι και αύξηση των εισιτηρίων κατά 22% σε όλες τις θύρες). Την πιθανότητα να μην δέχονταν να συμφωνήσουν οι παράγοντες την εξάλειψαν με έναν ωμό αλλά τεχνητό εκβιασμό. Ή συμφωνείτε ή αποβάλλεστε δια παντός από την Λίγκα. Το μυστικό? Το νέο δάνειο εξασφάλιζε πλέον τους δανειστές και σε περίπτωση χρεοκοπίας της ομάδας αλλά παράλληλα έδινε περισσότερο χρόνο στη Λίγκα για να προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο ώστε μετά από λίγο καιρό να τους είναι παντελώς αδιάφορο.
Οι οπαδοί που έβλεπαν το παιχνίδι που παιζόταν στην πλάτη της ομάδας τους που οδηγούνταν στην καταστροφή καθώς υποθηκεύονταν το μέλλον της αλλά και τις τσέπες τους να αδειάζουν,μάταια διαδήλωναν. Την ίδια ώρα στα γραφεία υπερψηφίζονταν (από τους υποτελειακούς ηγέτες) η νέα δανειακή σύμβαση, μιας ομάδας που με τόσες δυνατότητες είναι αναγκασμένη να είναι μικρή, μη ανταγωνιστική και λιγότερο φιλόξενη για τους ίδιους τους οπαδούς της για πολλά πολλά χρόνια ακόμη.
Ευτυχώς για εμάς όμως, αυτά συμβαίνουν μόνο στο ποδόσφαιρο και μόνο κάπου στην Αφρική…
