ΗΡΑΚΛΗΣ ΒΟΛΕΪ: Η βαριά φανέλα είναι μια αθλητική έννοια που κύρια χαρακτηριστικά της είναι η διάρκεια, η ποιότητα και ο χαρακτήρας. Η ομάδα βόλεϊ του Ηρακλή αν μη τι άλλο δικαιούται αυτόν τον τίτλο μιας και για περισσότερα από δέκα χρόνια χαρίζει τίτλους, συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις και συγκινήσεις στους οπαδούς της, που τόσο την στήριξαν αλλά και τόσο δοκιμάστηκαν τα τελευταία χρόνια. Πήρε το φετινό κύπελλο στο final-8 της Σύρου χωρίς να χάσει κανένα σετ και επιβεβαίωσε πως είναι φαβορί και για το Πρωτάθλημα, ώστε να καταφέρει να αποχαιρετίσει όπως πρέπει τον μεγάλο Αντρέι Κράβαρικ στην τελευταία σεζόν της καριέρας του, δηλαδή με ένα νταμπλ. Είναι τουλάχιστον αστείο και μίζερο σε μια πόλη που τα τελευταία χρόνια οι τίτλοι έρχονται τουλάχιστον με το σταγονόμετρο, να υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να μειώσουν αυτή την επιτυχία.
ΑΠΟΕΛ: Παίζεις επαναληπτικό με την Λυών στη ρεβάνς ενός παιχνιδιού που σχεδόν έβαλες λεωφορείο μπροστά στην εστία σου, κι ενώ όλοι περιμένουν να κάνεις το ίδιο, εσύ με παντελή άγνοια κινδύνου, αμέτρητα χιλιόμετρα και τσαμπουκά παίζεις στα ίσια τους Γάλλους και παίρνεις την πρόκριση πανάξια. Μπράβο ρε μάγκες!
ΧΟΝΔΡΟΚΟΥΚΗΣ: Η επιτυχία σε ατομικό άθλημα -όπως το άλμα σε ύψος- σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς τη στήριξη κανενός είναι άθλος. Χαρήκαμε, κάναμε πολλούς συνειρμούς, γουστάραμε που κανείς ατσαλάκωτος δεν έχει τα μούτρα να προσπαθήσει να οικειοποιηθεί ότι έκανε και μείναμε με ένα πλατύ χαμόγελο από τον τρόπο που πανηγύρισε στην Πόλη.
