12 Δεκεμβρίου 1915 — 14 Μαΐου 1998: Η Φωνή
γράφει η Ισμήνη Δασκαρόλη
Γεννημένος στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσευ, ο Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα το 1915, η Φωνή όπως αργότερα χαρακτηρίστηκε, ήρθε στον κόσμο επεισοδιακά με κομμένο τον λοβό του αριστερού του αυτιού και με τραυματισμένο λαιμό από την λαβίδα του γιατρού.
Σικελός στην καταγωγή, γιος του μποξέρ και πυροσβέστη Αντονίνο ΜαρτίνοΣινάτρα και της νοσοκόμας Ναταλίνα Γκαραβέντα, ο Φρανκ ήταν μοναχογιός και παρά τις προσπάθειες των γονέων του για καλή ανατροφή, ξεκίνησε ως αρχηγός συμμορίας μικροκλεφτών στα παιδικά του χρόνια. Το 1933, ακούει ζωντανά τον Μπιγκ Κρόσμπι, με τον οποίο στο μέλλον θα συνεργαστεί, και αποφασίζει να γίνει τραγουδιστής.
Λίγα χρόνια αργότερα διακρίνεται σε ραδιοφωνική εκπομπή ταλέντων και πιάνει δουλειά σε κλαμπ του Νιου Τζέρζι, όπου σύντομα θα κερδίσει την προσοχή του τρομπετίστα Χάρι Τζέιμς, ο οποίος έχει την δική του μπάντα. Το 1940, ο Φρανκ γίνεται μέλος της μπάντας του Τόμι Ντόρσεϊ και η καριέρα του παίρνει μία έντονη στροφή. Το 1941 κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με το έργο Las Vegas Nights και ακολουθούν αρκετές ακόμα εμφανίσεις σε μία δεκαετία στρωμένη με επαγγελματικές επιτυχίες και την λατρεία του κοινού.
Όλα αυτά όμως διεκόπησαν απότομα, όταν το 1952 μάτωσαν οι φωνητικές του χορδές και η φωνή του σίγησε, με αποτέλεσμα οι συνεργάτες του να τον εγκαταλείψουν. Δύο χρόνια αργότερα η Columbia του παραχωρεί ύστερα από πίεση έναν ρόλο στην ταινία Από Εδώ ως την Αιωνιότητα με ταπεινωτική αμοιβή, γεγονός όμως που τον επαναφέρει και πάλι στο παγκόσμιο προσκήνιο αφού αποκομίζει το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Ως ηθοποιός εμφανίστηκε σε 58 ταινίες, τόσο σε μιούζικαλ όσο και σε καθαρά ερμηνευτικούς ρόλους χωρίς να τραγουδά. Κατά τη δεκαετία του ’50 και του ’60 υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής πρωταγωνιστής και εν γένει ένας από τους λίγους που κατάφεραν να γίνουν εξίσου επιτυχημένοι στον κινηματογράφο και το τραγούδι. Ξεχωρίζουν τα μιούζικαλ με συμπρωταγωνιστή τον Τζιν Κέλι, ειδικότερα το Τρία κορίτσια και τρεις ναύτες (On the Town, 1949), η ερμηνεία του στην ταινία Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι (The Man with the Golden Arm, 1955) για την οποία ήταν υποψήφιος για το βραβείο Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου, το Μάγκες και κούκλες (Guys And Dolls, 1955) στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο, καθώς και το πολιτικό θρίλερ Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας (The Manchurian Candidate, 1962).
Στο μεταξύ η φωνή του επανέρχεται με την ωριμότητα που την ξέρουμε και ο ερμηνευτής-ηθοποιός περνά στο δεύτερο μεγάλο μέρος της καριέρας του, θεμελιώνοντας τον ως έναν από τους πιο καλοπληρωμένους τραγουδιστές του 20ου αιώνα.
Το 1960 συγκρότησε μία παρέα καλλιτεχνών και αστέρων με τους οποίους δημιουργούσαν μαζί και έκαναν περιβόητα ξενύχτια στα καλύτερα κλαμπ της πόλης. Το επονομαζόμενο Rat Pack αποτελούνταν από τους Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν, Πίτερ Λόφορντ, Τζόι Μπίσοπ και Σάμι-Ντέιβις Τζούνιορ.
Οι μύθοι γύρω από το όνομα του αρκετοί. Κυρίως οι αναφορές περί ανάμειξης του με την Ιταλική μαφία ως μέσω προώθησης του καθώς αρκετοί συνεργάτες του ήσαν καταχωρημένοι στους φακέλους του FBI αλλά και πιο πρόσφατα μία σκανδαλώδης φήμη που ήρθε στην επιφάνεια για την παρουσία του του στην υποθετική δολοφονία της Μέρλιν Μονρόε. Ήταν στενός φίλος των Τζον Φ. Κένεντι και Ρόναλντ Ρίγκαν ενώ παντρεύτηκε τέσσερις φορές.
Ανάμεσα στις γυναίκες του η Άβα Γκάρντνερ, η Μία Φάροου και η Μπάρμπαρα Μαρξ (πρώην γυναίκα του Ζέπο Μαρξ).
Με την πρώτη του σύζυγο Νάνσι Μπαρμπάτο απέκτησε και τα τρία του παιδιά, την γνωστή Νάνσι Σινάτρα, τον τραγουδιστή και μαέστρο Φρανκ Σινάτρα Τζούνιορ και την παραγωγό Τίνα Σινάτρα.
Δεν έπαψε να τραγουδάει μέχρι και το 1995 οπότε και του παρουσιάστηκαν προβλήματα υγείας. Πέθανε το 1998 στο Λος Αντζελες στις 14 Μαϊου. Το 2001 το όνομα του μπήκε σε κεντρική λεωφόρο του Λας Βέγκας.
Ένα πάντως είναι σίγουρο για τον Φρανκ Σινάτρα…
Τα πάντα στη ζωή του τα έκανε με τον δικό του μοναδικό τρόπο….
