Κατερίνα Τζαβάρα

Οταν λέμε τέχνη στο σχολείο – (νηπιαγωγείο – δημοτικό) τί εννοούμε;
Να σας πω τι ΔΕΝ πρέπει να εννοούμε; Η επαφή με τις τέχνες δεν πρέπει να εξαντλείται σε στείρα απομίμηση καλλιτεχνικών προτύπων και άσκοπη ενασχόληση ,κατά παραγγελία του εκπαιδευτικού, αποκλειστικά και μόνο στο μάθημα των Εικαστικών. Στο νηπιαγωγείο, ευτυχώς, έχουμε περισσότερες ευκαιρίες να φέρουμε τα παιδιά κοντά στην τέχνη των δημιουργών και στα έργα τους, να πειραματιστούν με τεχνικές κ ποικιλία υλικών, να παίξουν, να ζωγραφίσουν, να γελάσουν, να διαμορφώσουν την προσωπικότητα και τη μαθησιακή τους ταυτότητα μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση.

Τί κερδίζει ένα παιδί μέσα από κάθε μορφή τέχνης;
Ελεύθερη σκέψη και κριτική ικανότητα. Δημιουργικότητα και έκφραση. Κοινωνική γνώση και σκέψη. Συναισθηματική ωρίμανση και αποδοχή της διαφορετικότητας. Πολιτιστική συνείδηση και ενεργή συμμετοχικότητα. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα «κέρδη»…

Από πότε ένα παιδί αποκτά ενδιαφέρον για την τέχνη, ποιές μορφές τέχνης μπορεί να κατανοήσει και να επεξεργαστεί;
Οι τέχνες (μουσική, θέατρο, ζωγραφική, λογοτεχνία, γλυπτική, χορός,visual arts, κλπ.) προσελκύουν το ενδιαφέρον των παιδιών από την πολύ μικρή τους ηλικία και ανάλογα με το μαθησιακό περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούν αλλά και τη φυσική τους κλίση μπορούν να επεξεργαστούν εναλλακτικά κάθε μορφή Τέχνης. Ας μην ξεχνάμε πως ο ρυθμός και η κίνηση ενυπάρχει μέσα σε κάθε έμβρυο καθώς συντονίζεται με τους παλμούς της καρδιάς της μητέρας του.

Μας προτείνετε παιχνίδια- δραστηριότητες που μπορούν να κάνουν οι γονείς με το παιδί τους στο σπίτι και να έχουν καλλιτεχνικό αλλά και παιδαγωγικό ενδιαφέρον;
Οτιδήποτε «φέρνει» τον πολιτισμό και τη χαρά της δημιουργίας μέσα στην καθημερινότητα του παιδιού ! Ζωγραφίζουμε τους ήρωες των βιβλίων μας, δοκιμάζουμε παλιά ρούχα και μεταμορφωνόμαστε, παίζουμε και κατασκευάζουμε με τα υλικά της φύσης, ανακυκλώνουμε, κατασκευάζουμε τα δικά μας βιβλία, φωτογραφίζουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα ή κατοικίδια, «φτιάχνουμε» ήχους με τα έπιπλα και χειροποίητα δωράκια, οι ιδέες δεν τελειώνουν ποτέ και κυρίως… είναι ανέξοδες!

Μια δυνατή εμπειρία στην τάξη με κάποιο παιδί που μέσα από κάποια καλλιτεχνική δραστηριότητα ξεπέρασε κάποια ανασφάλεια- φοβία- δυσκολία του;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδραση των πρώτων –ρομά στην καταγωγή-μαθητών μου, όταν τους έδωσα υλικά για να κατασκευάσουμε χάρτινες κούκλες… Από την επομένη, ερχόταν κάθε μέρα στο σχολείο, με καθαρά παπούτσια και χέρια κι ένα βλέμμα όλο φωτιά και λαχτάρα. Δεν με απέφυγαν και δεν με ειρωνεύτηκαν ποτέ ξανά όταν τους συναντούσα να ζητιανεύουν στο δρόμο. Ήταν ο δικός τους τρόπος να πουν ευχαριστώ…