Είναι μιας μορφής αυτοθαυμασμός να περιφέρεσαι εδώ κι εκεί και να παριστάνεις τον άνθρωπο που νοιάζεται για τους άλλους. Δεν το κάνω και τόσο συχνά. Απλώς γνωρίζω πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε πολύ άθλια θέση και δεν μπορούν να ξεφύγουν. Και συνεπώς χάνω εύκολα την υπομονή μου μ’ όλους αυτούς που πιστεύουν πως είναι εύκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε πολύ άθλια θέση να ξεφύγουν απ’ αυτήν. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χρειάζονται μεγάλη βοήθεια. Ανησυχώ για τους ηλίθιους, τους ανόητους. Κάποιος πρέπει ν’ αναλάβει να τους φροντίζει, γιατί δε θα τη βγάλουν καθαρή. Κάποια εποχή είχα αναλάβει να οργανώσω μία μη κυβερνητική οργάνωση ονόματι «Life Engineering». Εάν δεν είχες την παραμικρή ιδέα τι να κάνεις παραπέρα στη ζωή σου κι ερχόσουνα σ’ εμάς, θα σου λέγαμε ε μ ε ί ς. Η μοναδική μας απαίτηση θα ήταν πως θα όφειλες να κάνεις αυτό που εμείς θα σου λέγαμε. Θα έπρεπε να υποσχεθείς πως θα έπραττες αποκλειστικά ό,τι θα σου λέγαμε κι έπειτα θα αναλαμβάναμε να σου προσφέρουμε την καλύτερη κατά το δυνατόν απάντηση στο ερώτημά σου. Όπως αποδείχτηκε όμως, ποτέ κανείς δεν τήρησε την υπόσχεσή του, κι εμείς απ’ τη μεριά μας δεν είχαμε τον τρόπο να τον εξαναγκάσουμε. Ούτε γινόταν άλλωστε να καλέσουμε δύο πληρωμένους δολοφόνους απ’ το Ντιτρόιτ.
Αυτά και άλλα πολλά λέει σε μία συνέντευξή του το 1973 στο αμερικανικό «Playboy» ο συγγραφέας Κερτ Βόνεγκατ (1922-2007), την οποία αναδημοσιεύει ολόκληρη και αναθεωρημένη σε μία συλλογή άρθρων, ομιλιών και μικρών διηγημάτων που εξέδωσε το 1975 με γενικό τίτλο Wampeters, Foma & Granfalloons (πιθανός ελληνικός τίτλος «Μπλεξίματα, Φούμαρα & Συλλογικότητες») και η οποία δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα. Στον Πρόλογο του ίδιου βιβλίου γράφει μεταξύ άλλων:
Αυτό άλλωστε είναι που βρίσκω εξαιρετικά ενθαρρυντικό σχετικά με το γράψιμο: επιτρέπει σε μέτριους ανθρώπους που είναι υπομονετικοί και εργατικοί να αναθεωρήσουν τη βλακεία τους, να επιμεληθούν τους ίδιους τους εαυτούς τους και να τους μετατρέψουν σε κάτι που μοιάζει με εξυπνάδα. Επιτρέπει επίσης σε τρελούς να φαντάζουν υγιέστεροι κι από τους υγιείς.
Σφαγείο Νούμερο Πέντε
Μτφρ. Φίλιππος Χρυσόπουλος
«Κέδρος», Αθήνα 2008
228 σελ.
Φωλιά της γάτας
Μτφρ. Φίλιππος Χρυσόπουλος
«Κέδρος», Αθήνα 2007
269 σελ.
Μητέρα Νύχτα
Μτφρ. Βασίλης Καμάρης
«Γνώση», Αθήνα 1984
Κυανοπώγων
Μτφρ. Χρύσα Τσαλικίδου
«Επιλογή/Θύραθεν», Αθήνα 2010
293 σελ.
Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα
Μτφρ. Θανάσης Γιαννακόπουλος
«Πατάκης», Αθήνα 2006
206 σελ.
