Όσοι έχετε δει έστω και μία φορά το «Κόκκινο Μπαλόνι» του Αλμπέρ Λαμορίς (1956) είμαι σίγουρος πως ακόμη δε μπορείτε να ξεχάσετε την καταπληκτική ιστορία του μικρού αγοριού κι εκείνου του απίστευτου κατακόκκινου μπαλονιού, που μια μέρα συναντώνται εντελώς τυχαία και όλα αλλάζουν.
Και ακόμη περισσότερο το φινάλε της ταινίας.
Εγώ τουλάχιστον τ’ ομολογώ: πρόκειται για μια ταινία που την πρωτοείδα πριν από πολλά χρόνια στο μονοπωλιακό κανάλι της ΕΡΤ κι από τότε έχει στοιχειώσει τα παιδικά μου όνειρα. Λέω να πετάξω — αλήθεια, είναι φορές που λέω να πετάξω.
Δεν ξέρω τι έχει στοιχειώσει τα παιδικά όνειρα του Δημήτρη Μπασλάμ, αυτού του εξαιρετικά προικισμένου μουσικού, στιχουργού και συγγραφέα που μέχρι στιγμής μάς έχει δώσει βιβλία όπως τον «Γαργαληστή» («Επόμενος Σταθμός», Θεσσαλονίκη 2005), τον Αγησίλαγο («Επόμενος Σταθμός», Θεσσαλονίκη 2007) και μουσικές παραστάσεις όπως τη Θυμώμενη Μπετονιέρα.
Όμως όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του με τίτλο Λέω να πετάξω («Επόμενος Σταθμός», Θεσσαλονίκη 2011) η πρώτη μου σκέψη ήταν πως πρόκειται για τη εν δυνάμει συνέχεια του «Κόκκινου Μπαλονιού» του Λαμορίς, για εκείνο το θρυλικό δεύτερο μέρος που έμεινε στα χαρτιά γιατί ο Γάλλος δημιουργός δεν κατάφερε ποτέ να γυρίσει, επειδή τον πρόλαβε ο θάνατος.
Το βιβλίο του Δ. Μπασλάμ αφηγείται το μαγευτικό και ενίοτε περιπετειώδες ταξίδι της ζωής μέσα από την περιπλάνηση ενός –διόλου τυχαία– κόκκινου μπαλονιού, μέσα από τις πανέμορφες εικόνες του εξαιρετικά ταλαντούχου Γιώργου Κόφτη.
Όσοι είστε γονείς, νονοί, θείοι, μεγάλα αδέρφια, καλοί φίλοι, ή εν πάση περιπτώσει πιστεύετε στο μύθο των Λευκών Χριστουγέννων, σύμφωνα με τον οποίο όλοι –ακόμη και οι στριφνοί και οι μίζεροι και οι μουρτζούφληδες και οι άπειροι Σκρουτζ: όλοι αυτοί που ζουν ανάμεσά μας– μπορούν έστω για μερικές μέρες ή ώρες ν’ αλλάξουν και να γίνουν όχι απαραιτήτως καλύτεροι άνθρωποι αλλά τουλάχιστον συνεννοήσιμοι και ανεκτικοί –και πρώτοι απ’ όλους εμείς οι ίδιοι–, ψάξτε να βρείτε το Ballon Rouge του Λαμορίς. Και –γιατί όχι– το Λέω να πετάξω του Δημήτρη Μπασλάμ. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε τούτες τις ημέρες.
Ίσως βέβαια να κάνω λάθος, ίσως όλα να είναι προϊόν της φαντασίας μου.
Όμως ποτέ κανείς δε ξεγελάστηκε από ένα κόκκινο μπαλόνι.
