HomeMind the artΒιβλίοFahrenheit 451 | Sci-Fi...

Fahrenheit 451 | Sci-Fi…



Ξυπνάς ένα πρωί, φτιάχνεις καφέ και ανοίγεις την οθόνη του υπολογιστή σου. Ψάχνεις τις αγαπημένες σου εφημερίδες και εντοπίζεις ένα ακόμη άρθρο, σαν τόσα και τόσα άλλα που έχεις διαβάσει σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις και την αναπτυξιακή πολιτική. Τούτο δω όμως φαντάζει κάπως διαφορετικό. Διαβάζεις: «Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που πρέπει να πραγματοποιηθεί είναι η ιδιωτικοποίηση της δικαιοσύνης, να πάψει το κράτος να είναι το αφεντικό σε ό,τι αφορά τη δικαιοσύνη – η δικαιοσύνη είναι πάρα πολύ σημαντικός θεσμός και δεν μπορούμε να την αφήνουμε στα χέρια του κράτους» και αμέσως το κείμενο μετά προχωράει στη θεωρητική βάση του επιχειρήματός του: «Στην εποχή μας τα πάντα είναι ιδιωτικοποιημένα, από τα πανεπιστήμια μέχρι τα μεταλλεία, από τη συγκοινωνία μέχρι την ασφάλεια της χώρας· όταν λοιπόν ο κόσμος όλος περνάει αναπόφευκτα από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, η δικαιοσύνη δεν μπορεί να εξαιρείται από την παγκόσμια πορεία. Βρισκόμαστε στο κατώφλι του εικοστού πρώτου αιώνα, δεν ζούμε πια στον κόσμο που είχε σχεδιάσει ο Μοντεσκιέ, ο οποίος είχε πει ότι η θεμελιώδης αρχή της βασιλείας ήταν η τιμή, της τυραννίας ο φόβος και της δημοκρατίας η αρετή· όσο κι αν ο ορισμός του δεν αντανακλούσε πάντα την πραγματικότητα, δηλαδή ακόμη και αν η βασιλεία αψηφούσε πολύ συχνά την τιμή και η δημοκρατία την αρετή, οι αρχές αυτές είναι σωστές κατά βάση, αλλά όπως και να έχει, υπάρχει πλέον παγκοσμιότητα, η γη γυρίζει κάθε χρόνο μια φορά από τον ήλιο και τριακόσιες εξήντα πέντε φορές γύρω από τον εαυτό της· άρα στην εποχή που ζούμε η αρετή, η τιμή, ο φόβος δεν μπορούν πλέον να είναι θεμελιώδεις αρχές, ποιος θα εκφόβιζε ποιον, ποιος θα είχε περισσότερη αρετή από ποιον άλλο· στην ευδαίμονα εποχή στην οποία ζούμε, μοναδικό κριτήριο είναι μια αντικειμενική και παγκόσμια αξία, και η αξία αυτή είναι το χρήμα. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, κανείς δεν θα μπορούσε να αρνηθεί ότι μία εκ βάθρων ιδιωτικοποίηση ήταν τελικά αναπόφευκτη. Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις σε όλη τη γη κρατούν σε μεγάλο βαθμό τη δικαιοσύνη στα χέρια τους, και εξακολουθούν να την κρατούν ενώ ανερυθρίαστα κάνουν λόγο για
διάκριση εξουσιών, δεν είναι τάχα ικανή απόδειξη για το πόσο παράλογος είναι ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζεται ανέκαθεν το θέμα της δικαιοσύνης; Άρα όταν μιλούσαμε για τη διάκριση των εξουσιών, δεν επρόκειτο για μια διάκριση που είχε πραγματοποιηθεί, αλλά που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί. Και ο μόνος δρόμος για τη μετατροπή της ιδέας σε πραγματικότητα είναι η ιδιωτικοποίηση της δικαιοσύνης σύμφωνα με τους όρους της ελεύθερης αγοράς». Αναρωτιέσαι τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι Φεβρουάριος του έτους 2073 στην Ιστανμπούλ (ή μήπως 2012 και λίγο πιο κοντά…) μέσα στην πλοκή ενός πολύ ενδιαφέροντος μυθιστορήματος: Όταν τα σχέδια ενός μεγαλοεργολάβου να ορθώσει δεκαέξι πελώριους ουρανοξύστες —όπως στο Μανχάταν— ανατρέπονται από την άρνηση ενός συνταξιούχου δασκάλου να δεχτεί τις εξαιρετικά δελεαστικές προτάσεις του και να πουλήσει το σπίτι του —όπου σχεδιάζεται να χτιστεί ο ουρανοξύστης του Σαράι-Μπουρνού, το σημείο όπου συναντώνται ο Κεράτιος Κόλπος, ο Βόσπορος και η Θάλασσα του Μαρμαρά— και ενός δικαστή να προσδιορίσει δικάσιμο ημέρα Δευτέρα, ο Τζαν Τεζτζάν —ο κορυφαίος δικηγόρος της Τουρκίας, βασικός μέτοχος της δικηγορικής εταιρείας Τεζτζάν, όπου απασχολούνται σαράντα επτά δικηγόροι, τέσσερις ερευνητές, είκοσι εννέα γραμματείς και πέντε διοικητικοί υπάλληλοι, αριστερός αγωνιστής στα χρόνια του Πανεπιστημίου— μηχανεύεται έναν έξυπνο τρόπο για να ταράξει τα νερά του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο δημοσιογράφοι, υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της δικαστικής και της εκτελεστικής εξουσίας και πολλοί άλλοι θα αρχίσουν να τον πλησιάζουν ο καθένας με τον τρόπο του και θα αρχίσουν να του ζητούν ποσοστά και μίζες από την ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης.






Το μυθιστόρημα του Ταχσίν Γιουτζέλ «Ουρανοξύστης» δεν αναφέρεται μόνο στην ασυγκράτητη ανάπτυξη της γειτονικής μας χώρας, αλλά πάνω από όλα είναι ένα οξύχολο σχόλιο πάνω στην ίδια τη φύση και τη λειτουργία της πολιτικής εξουσίας και των αντιλήψεων που δημιουργεί. Ένα βιβλίο που συστήνεται ειδικά γι' αυτή την περίοδο.

Related stories

Κλείνει ένα από τα πιο αγαπημένα μεζεδοπωλεία του κέντρου

Λατρεύτηκε από τις παρέες νέων κι όχι μόνο! Τα...

Οι ταινίες της εβδομάδας 28.03-03.04.2024

Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Μεγάλη αύξηση στα εισιτήρια την εβδομάδα...

Στην οδό Αρμενοπούλου, ο Gaetano μας ταξιδεύει στην σιτσιλιάνικη επαρχία

Κείμενο: Δέσποινα Λαμπρίδου / Φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου Αρμενοπούλου 27,στην καρδιά...

Ο Εξώστης ρωτά, οι συγγραφείς απαντούν | Λάζαρος Αλεξάκης

    επιμέλεια στήλης: Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας/μία συγγραφέας απαντά σε...

Μητροπολιτικό πάρκο Παύλου Μελά: Μία ανάπλαση που… άργησε πολύ

Ήταν Νοέμβριος του 2021, στη δεύτερη δύσκολη χρονιά της...