2.
Όποιος έχει δει να αδειάζουν όλα σχεδόν γνωρίζει από τι γεμίζουν όλα.
22.
Όποιος τα συγχωρεί όλα θα έπρεπε να συγχωρείται για όλα.
27.
Ο άνθρωπος μιλάει για όλα και μιλάει για όλα,
λες και η γνώση όλων να βρισκόταν σε αυτόν.
45.
Εκατό άνθρωποι, μαζί, είναι το ένα εκατοστό ενός ανθρώπου.
87.
Οι χίμαιρες έρχονται μόνες και φεύγουν με συνοδεία.
90.
Ο άνθρωπος, όταν δεν κλαίγεται, σχεδόν δεν υπάρχει.
112.
Όποιος μένει πολύ με τον ίδιο τον εαυτό του, υποτιμάται.
116.
Όταν όλα έχουν γίνει, τα πρωινά είναι θλιμμένα.
147.
Άνθρωποι και πράγματα ανεβαίνουν, κατεβαίνουν, απομακρύνονται,
πλησιάζονται. Όλα είναι μια κωμωδία αποστάσεων.
151.
Ο άνθρωπος, όταν γνωρίζει πως ένα πράγμα είναι κωμικό, δεν γελάει.
161.
Το παιδί δείχνει το παιχνίδι του, ο άνδρας το κρύβει.
305.
Όπου κλαίγονται όλοι, δεν ακούγονται κλάματα.
442.
Να φοβάσαι δεν εξευτελίζει τόσο όσο το να είσαι φοβισμένος.
473.
Η δικαιολογία της αλήθειας είναι παραφροσύνη.
593.
Μια νέα αλήθεια είναι ο θάνατος μιας παλιάς αλήθειας.
Δεκαέξι απολύτως επίκαιρες επιλογές από τις Φωνές του Αντόνιο Πόρτσια (1885-1968), του διάσημου πλέον Ιταλού ποιητή που γεννήθηκε στην Καλαβρία και πολύ νέος μετανάστευσε στην Αργεντινή. Εκεί, ανάμεσα στη δύσκολη και περιπετειώδη ζωή που κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να έζησε —καθώς δεν είναι πολλά τα στοιχεία που για την ώρα έχουν έρθει στο φως—, έγραψε μια σειρά από ποιητικούς αφορισμούς που φέρει τον τίτλο «Φωνές». Στην Ελλάδα είχε την τύχη να μεταφραστεί για πρώτη φορά από τον αείμνηστο Επαμεινώνδα Χ. Γονατά σε μια επιλογή των Φωνών για τη σειρά «Στοχασμοί» των εκδόσεων «Στιγμή» το 1994, έκδοση για την οποία ο μεταφραστής βραβεύθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης. Τα αποσπάσματα που χρησιμοποιούνται παραπάνω προέρχονται από τη συγκεντρωτική έκδοση των Φωνών σε μετάφραση Βασίλη Λαλιώτη («Ίνδικτος», Αθήνα 2004).
