Ο Σνεντέρ σκέφτεται για αρκετή ώρα. Τον ξέρει καλά τον Ντυμενίλ.
«Κάτι άλλο; –Ναι. Σήμερα το πρωί, πηγαίνοντας να ρίξω μια ματιά στο πλατό, συναντήθηκα με τον Πατού. –Και λοιπόν; Μίλα. –Μου πρότεινε μια συμφωνία, με τον πιο άμεσο τρόπο που μπορείς να φανταστείς. Η θέση του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας θα είναι ελεύθερη σ’ έναν μήνα από τώρα. Αν δεν θίξεις απόψε το θέμα των πυρηνικών, κι αν βέβαια ο Γκερέν εκλεγεί την Κυριακή, θα υποστηρίξει την υποψηφιότητά σου. Και μπορεί να σου εγγυηθεί τη θέση». Ο Σνεντέρ γυρίζει αλλού το κεφάλι για να μην μπορέσει ο Ντυμενίλ να διαβάσει στο πρόσωπό του πόσο έκπληκτος αλλά και πόσο πληγωμένος νιώθει. Η αντίδρασή του είναι πολύ έντονη: «Κι εσύ τον άκουσες; Δεν του είπες να πάει να γαμηθεί; –Όχι, δεν του είπα τίποτα. –Νομίζω πως μια τέτοια πρόταση αποδεικνύει το πόσο πολύ έχει πλέξει ο Γκερέν με τον όμιλο Πικό-Ρομπέρ. –Ναι, κατά μία έννοια. Αλλά την Παγκόσμια Τράπεζα, Εζέν, πρέπει να τη σκεφτείς. Μια θέση απ’ την οποία θα μπορείς να έχεις πραγματική επιρροή στις εξελίξεις. Να επεμβαίνεις στις στρατηγικές ανάπτυξης σε παγκόσμια κλίμακα. Ίσως με μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ ό,τι αν ήσουν Πρόεδρος της Γαλλίας. Και κάτι τελευταίο αλλά όχι αμελητέο, μια θέση σημαντική θα σου επιτρέψει να προετοιμάσεις τη νικητήρια επιστροφή σου στην προεδρία της Γαλλίας. –Με άλλα λόγια, δεν πιστεύεις πως έχω και μεγάλες πιθανότητες την Κυριακή. –Όσο το πιστεύεις κι εσύ, Εζέν».
…Πέντε λεπτά. Προβάρουν τον ήχο, τσεκάρουν τη θέση που θα βρίσκονται οι κάμερες. Προσοχή…Τριάντα δευτερόλεπτα…Ξεκινάμε! Λογύδριο των παρουσιαστών. Ο Σνεντέρ δεν είναι συγκεντρωμένος. Πέφτει η πρώτη ερώτηση: «Αν εκλεγείτε την επόμενη Κυριακή, τι τύπος προέδρου θα είστε;» Ο Γκερέν βιάζεται να απαντήσει: «Η πολιτική , έτσι όπως έχει γίνει, έχει κουράσει τον γαλλικό λαό. Θέλω να τους κάνω να ανακτήσουν το ενδιαφέρον τους γι’ αυτήν. Θα είμαι ένας πρόεδρος διαφορετικός. Ένας πρόεδρος που δεν αρκείται στα λόγια, αλλά που τα κάνει πράξεις. Ένας αποτελεσματικός πρόεδρος που θέλει να τον κρίνουν με βάση τα αποτελέσματα του». Ο Σνεντέρ ποτέ δεν ήξερε, ούτε θέλησε να μιλά για τον εαυτό του. Ψάχνει να βρει από ποια γωνιά θα επιτεθεί: «Θέτω υποψηφιότητα με βάση ένα πρόγραμμα το οποίο δεν το διαμόρφωσα μόνος. Θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω, μαζί με όλους όσους το στηρίζουν. Θα επικεντρωθώ στους δύο βασικούς άξονες που είναι η μείωση του δημοσίου χρέους και ο αγώνας ενάντια στη φτώχεια, για μια κοινωνία ισότητας».
Ποιόν θα πείσεις μ’ αυτά που λες; Καθόλου καλό δεν ακούστηκε. Δεν είσαι ο άνθρωπος που οι περιστάσεις απαιτούν. Ο Ντυμενίλ και ο Πανού στέκονται όρθιοι, δίπλα δίπλα., πίσω από τον πάγκο του κοντρόλ. Ο Πατού ψιθυρίζει:
«Έχασε ο δικός σου». Ο Ντυμενίλ ανασηκώνει τους ώμους του.
Όλα αυτά διαδραματίζονται στο πολιτικό θρίλερ Εντιμότατη Εταιρεία της Ντομινίκ Μανοτί και του D.O.A., όπου –κατά το δεκαπενθήμερο μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου προεδρικών εκλογών στη Γαλλία– μία σειρά από σοβαρά γεγονότα αποκαλύπτουν την διαφθορά των δύο υποψηφίων για το ύπατο αξίωμα της Πέμπτης Δημοκρατίας και την διαπλοκή τους με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Με αφορμή τη δολοφονία ενός μυστικού αστυνομικού, ξετυλίγεται το κουβάρι των σκοτεινών σχέσεων που διέπουν το πολιτικό σύστημα και το οικονομικό κατεστημένο.
Κι όλα αυτά υποτίθεται πως συμβαίνουν στην σύγχρονη εποχή και μάλιστα, όπως έχουν ήδη παρατηρήσει και αρκετοί άλλοι, ο Γκερέν είναι ο υποψήφιος της Δεξιάς, το άλτερ έγκο του Νικολά Σαρκοζί, και ο Σνεντέρ είναι ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών, ο αντίστοιχος του Στρος Καν. Ευτυχώς όμως, στην πραγματικότητα, υποψήφιος πρόεδρος των Σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία είναι ο Φρανσουά Ολάντ, που κατά τα φαινόμενα κουβαλάει τις ελπίδες όχι μόνο των συμπατριωτών του αλλά και πολλών άλλων ευρωπαίων.
Από την άλλη βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ο ένας εκ των δύο συγγραφέων του βιβλίου είναι ο D.O.A. –δηλαδή τα αρχικά του τίτλου Deadonarrival. Πρόκειται για το κλασικό φιλμ νουάρ του 1950, γνωστό στα ελληνικά ως Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου, σε σκηνοθεσία Ρούντολφ Ματέ. Στην ιστορία αυτής της ταινίας, ο ήρωας παρουσιάζεται στην αστυνομία και αναφέρει μια ανθρωποκτονία· τη δική του. Συγκεκριμένα, δηλώνει πως κατά τη διάρκεια ενός ξέφρενου πάρτι τον δηλητηρίασαν με ένα τοξικό υγρό για το οποίο δεν υπάρχει αντίδοτο και πως η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής που του δίνουν οι γιατροί είναι μία εβδομάδα.
Δηλαδή όσο χρόνο χρειάζεται κανείς για να αποφασίσει τι θα ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές.
Εντιμότατη εταιρεία
Ντομινίκ Μανοτί & DOA
Mτφ. Γιάννης Στρίγκος
Εκδόσεις «Πόλις», Αθήνα 2012
