Μια συνομιλία με τον μαέστρο Philippe
Bender
Μουσικές του Σινεμά
ονομάζεται η ειδική συναυλία που
διοργανώνει η Κρατική Ορχήστρα
Θεσσαλονίκης που θα πραγματοποιηθεί
σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής
Θεσσαλονίκης στην Αίθουσα Φίλων της
Μουσικής τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου στις
21:00 με αφορμή το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης.
Η συναυλία περιλαμβάνει
αγαπημένες μελωδίες από τις ταινίες
του Τσάρλι Τσάπλιν, του Φρανσουά Τρυφώ
αλλά και το έργο Film
Story του Laurent
Petitgirard όπου το κοινό θα απολαύσει μελωδίες
από τις ταινίες West Side Story, Δόκτωρ
Ζιβάγκο, Ο Νονός, James Bond, E.T.,
Κάποτε στη Δύση κ.α υπό τη μουσική
διεύθυνση του καταξιωμένου μαέστρου
Philippe Bender
και σολίστ τον διεθνώς αναγνωρισμένο
πιανίστα Απόστολο Παληό.
Ο Γιάννης Γκροσδάνης
συνομίλησε με τον μαέστρο Philippe
Bender για την ουσία του
κοντσέρτου αλλά και της κινηματογραφικής
μουσικής.
Πέιτε μας δύο λόγια
για το τι ετοιμάζετε για τις Μουσικές
του Σινεμά
Είναι ένα κοντσέρτο με
ποικιλία ήχων και μουσικών παραδόσεων
απο διαφορετικές χώρες. Πάρτε για
παράδειγμα την μουσική που συνέθεσε ο
Τσάρλι Τσάπλιν. Φυσικά ο Τσάπλιν ήταν
σπουδαίος μουσικός και έκανε θαυμάσια
πράματα και μάλιστα την εποχή του βωβού
κινηματογράφου. Μέσα σε αυτή τη μουσική
μπορούμε να βρούμε τον ήχο της εποχής
του, τον ήχο μιας μουσικής παράδοσης
που πλέον έχει εξελιχθεί σε κάτι
διαφορετικό στις μέρες μας.
Παρ' όλα αυτά ο Τσάπλιν
ήταν αυτοδίδακτος μουσικός.
Και αυτό ακριβώς κάνει
την εργασία του ακόμη πιο σπουδαία. Το
ότι είχε το ένστικτο να μπλέξει την
μουσική πάντα με τις πιο ταιριαστές
σκηνές των ταινιών του. Σκεφτείτε π.χ.
τον Χίτλερ και το παιχνίδι του με την
υδρόγειο μπάλα και πως συντεριάζει αυτή
την σκηνή με την μουσική.
Θεωρείται πως η
κινηματογραφική μουσική είναι μέρος
ενός σύγχρονου πολιτισμού η αποτελεί
συνέχεια της κλασικής μουσικής παράδοσης;
Στην πραγματικότητα η
κινηματογραφική μουσική έχει μια πιο
σημαντική ιδιότητα. Αποτελεί γέφυρα
ανάμεσα στην μοντέρνα μουσική που ακούνε
οι νέοι, μιλάμε για ποπ, ροκ, ηλεκτρονική
μουσική, και την κλασική μουσική παράδοση,
όπως λέτε. Η νεότερη γενιά δεν έχει την
κουλτούρα για να αποδεχθεί την κλασική
μουσική όπως την ποπ. Έτσι μια σύνθεση
με μεγάλη ορχήστρα του Τζον Γουίλιαμς
σε μια ταινία του Σπήλμπεργκ ή του Έννιο
Μορικόνε σε μια ταινία δράσης έχουν την
ικανότητα να συνδέσουν αυτά τα πράματα
σε αυτό το νέο κοινό.
Εσείς ποιους
κινηματογραφικούς συνθέτες ξεχωρίζετε
απο το παρελθόν αλλά και το παρόν;
Χωρίς αμφιβολία τον
Τσάπλιν. Φυσικά στην Γαλλία υπάρχει μια
τεράστια παράδοση πάνω στο θέμα της
κινηματογραφικής μουσικής. Αλλά προσωπικά
αισθάνομαι ως εξαιρετικό συνθέτη των
εικόνων τον Έννιο Μορικόνε. Είναι
εξαιρετικός ως συνθέτης και ξέρει να
προσαρμόζει την σύνθεση του είτε σε ένα
μικρό σύνολο είτε σε μια μεγάλη ορχήστρα.
Σήμερα όμως τα πράματα είναι τελείως
διαφορετικά. Η τεχνολογία και η ηλεκτρονική
μουσική έχουν κάνει αισθητή την παρουσία
τους και στην σοβαρή μουσική. Οπότε
είναι αξιοθαύμαστο όταν βλέπεις τον
Τζον Γουίλιαμς να επιμένει ακόμα στην
σύνθεση και στο κλασικό ύφος που προσφέρει
μια μεγάλη ορχήστρα ακριβώς όπως έκαναν
και εκείνοι οι υπέροχοι συνθέτες του
παλιού Χόλυγουντ, όπως ο Κορνγκολντ ή
ο Χέρμαν.
Υπάρχουν όμως και σήμερα
τέτοιοι συνθέτες, όπως τους περιγράφετε.
Χωρίς δεύερη σκέψη μπορώ να σας αναφέρω
την περίπτωση του Αλεξάντερ Ντεσπλά.
Έχετε δίκιο. Ο Ντεσπλά
είναι πολύ καλός μουσικός και εξαιρετικός
συνθέτης αλλά νιώθω πως δε φτάνει στο
ίδιο επίπεδο όπως ο Γουίλιαμς και ο
Μορικόνε. Έχω την αίσθηση πως αυτοί οι
συνθέτες αποτελούν σήμειο αναφοράς.
Πιστεύετε ότι η
οικονομική κρίση που ζούμε στην Ευρωζώνη
αποτελεί ουσιαστικά μια απειλή για τον
πολιτισμό γενικά;
Είναι μια ερώτηση που
πρέπει να μας απασχολεί. Δυστυχώς τα
χρήματα πλέον δεν υπάρχουν. Υπήρχε όμως
μια εποχή, στον πόλεμο, που οι άνθρωποι
πήγαιναν σε κάποιο κοντσέρτο να ακούσουν
σοβαρή μουσική. Στην πορεία η μεταπολεμική
ανάπτυξη πρόσφερε την οικονομική ευκολία
για να γίνουν πράματα για τον πολιτισμό.
Αν κοπούν αυτές οι δαπάνες όμως
απειλούμαστε απο την αμερικάνικη
κουλτούρα, η οποία ξέρει να εισχωρεί
πολύ εύκολα και να κάνει την πολυμορφία
της ευρωπαϊκής πολιτισμικής παράδοσης
να μοιάζει παράταιρη. Αν δεν έχεις αρκετά
λεφτά για να συντηρήσεις μια κλασική
ορχήστρα τότε απειλούμαστε απο τον χυλό
μιας ποπ ομοιομορφίας.
Info
Η συναυλία θα
πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής
Θεσσαλονίκης (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής)
τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου στις 21:00.
Εισιτήρια: 18€, 15€, 10€,
5€
Προπώληση: Εκδοτήριο
ΜΜΘ – www.tch.gr
