Editorial

Πολύ κρίσιμες εκλογές για όλη την Ευρώπη ήταν αυτές της Ιταλίας. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, δύσκολο από ότι φαίνεται, και ο βαθμός της σύγκρουσης με τον γαλλο-γερμανικό άξονα του καιροσκοπισμού θα διαμορφώσουν το νέο σημείο ισορροπίας στην ευρωπαϊκή πολιτική.

Αδιαμφισβήτητα μεγάλος νικητής των εκλογών ο λαϊκιστής Γκρίλο. Βγήκε στις πλατείες και είπε στους Ιταλούς πως όλοι οι προηγούμενοι απέτυχαν να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των πολλών, πως είναι όλοι διεφθαρμένοι και πως μια επιστροφή στη λιρέτα θα ήταν ενδεδειγμένη. Και πήρε 25%. Χωρίς να περιγράψει έστω μέσω ποιου οικονομικού μοντέλου και με ποιες διεθνείς συμμαχίες θα ευημερήσει ο Ιταλός.

Νικητής αισθάνεται και ο άρχοντας της διαπλοκής Μπερλουσκόνι. Κατάφερε να διπλασιάσει τα ποσοστά που έπαιρνε πριν δυο μήνες στα γκάλοπ. Παραλίγο η συμμαχία του με την ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά να του δώσει την πρώτη θέση και το μπόνους. Σκοπός του φυσικά δεν είναι να σώσει τους Ιταλούς ή να συγκρουσθεί με τη Μέρκελ αλλά να γλυτώσει το τομάρι του, να μην αποτελέσει τον Ιταλό Άκη ή τον Μιλανέζο Φτερωτό Γιατρό.

Για τον Μόντι το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Σε φάση κρίσης οι περισσότεροι ψάχνουν την πολιτική ψήφο ελπίδας και όχι συναίνεσης στο δίκαιο του ισχυρού.

Από την άλλη η κεντροαριστερή συμμαχία απέτυχε να πείσει ένα ποσοστό ικανό να της δώσει την κυβερνητική εντολή. Είχε το ηθικό πλεονέκτημα που της έδινε η Αντιμπερλουσκονική φιγούρα του Μπερσάνι. Διαθέτει ένα πρόγραμμα προοδευτικό, ισχυρά μεταρρυθμιστικό, με δίκαιη κατανομή των βαρών. Αξιοποιώντας πολύ πετυχημένους αυτοδιοικητικούς κατάρτισε ένα πρόγραμμα αποκεντρωμένης ανάπτυξης το οποίο αν εφαρμοστεί και πετύχει στην γεμάτη ανισότητες Ιταλία, μπορεί να δώσει το υπόδειγμα για την Ενωμένη Ευρώπη, να γεννήσει την ελπίδα για την Ελλάδα.

Το πρόγραμμα αυτό όμως το κατέθεσε σε μια απογοητευμένη, κατακερματισμένη κοινωνία που φοβάται να εμπιστευτεί τη δημοκρατία, την αντιπροσώπευση. Που φοβάται να παλέψει για το υπερεθνικό, το παγκόσμιο. Που προτίμησε να δώσει μια ψήφο εθνικής ψευτομαγκιάς και διαμαρτυρίας αντί να εμπιστευτεί την δυνατότητα της να ασκήσει δημοκρατικό έλεγχο.

Related stories

Revisiting: La La Land (2016) του Damien Chazelle

Γράφει η Φανή Εμμανουήλ Κάθε φορά που ξαναβλέπω μια ταινία...

Το Φεστιβάλ Δάσους συνεχίζεται δυναμικά και τον Σεπτέμβριο

Το Φεστιβάλ Δάσους, το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός της Θεσσαλονίκης, συνεχίζει για δέκατη...

Κινηματογράφος και αθλητισμός: 6 ταινίες για το Μπάσκετ

  Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι (μαζί με...

Το ‘ελληνικό Woodstock’ και ένα πάρτυ στη Βουλιαγμένη

Το πρωτοποριακό πάρτι του Λουκιανού Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμένη, γνωστό...

3 Νέες ταινίες στις κινηματογραφικές αίθουσες και η κορυφαία συνάντηση του Deadpool με τον Woolverin

γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Με τις θερμοκρασίες να συνεχίζουν να...