Editorial

Και καθώς οι μέρες περνάνε και προσπαθούμε να γαντζωθούμε από αγκαλιές, σεντόνια, μηνύματα, βλέμματα και ολιγόλεπτες αποκρατικοποιημένες υποσχέσεις, ο χρόνος μάς ξεπερνάει και αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της απώλειας.

Τα κεντημένα μας χάθηκαν μέσα σε μερικές εκατοντάδες μερόνυχτα — και κανένα δημοψήφισμα δε θα τα φέρει πίσω, ποτέ.

Μα ίσως καλύτερα… Έτσι ελεύθεροι και μόνοι θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Όπου και να ’ναι αυτό, κι όπως και να ’ναι.

Ελεύθεροι και μόνοι.

Related stories

Οι Θεσσαλονικείς: Βασίλης Μπαμπούλας, Ιδιοκτήτης οίκου τελετών

Περιέγραψε τη Θεσσαλονίκη με μία φράση  Μία πόλη με απεριόριστες...

50 χρόνια Βασίλης: Βασίλης Παπακωνσταντίνου στη Θεσσαλονίκη

50 χρόνια κλείνει φέτος ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στην ελληνική...

Δόμνα: Η ιστορία της θρυλικής ταβέρνας, είναι η ιστορία της Ελλάδας

Επιμέλεια: Χρήστος Κόκκινος / Φωτογραφίες: Nίκος Αραμπατζής Ιστορίες της Δόμνας...

Οι λεμονατζήδες της Θεσσαλονίκης: «Λεμονάδα μπούζι-μπούζι!»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θεσσαλονίκη, όσα θυμάμαι», που περιλαμβάνει...