Ένα ταξίδι στη Σόφια της Βουλγαρίας και η γνωριμία μου με τον Άνθιμο Γεωργιάδη πέρσι την άνοιξη ήταν η αφορμή για να πάρει περίοπτη θέση στον «Εξώστη» το φωτογραφικό road trip της ομάδας E79. Βλέμματα, διαδρομές, συναισθήματα, λέξεις και κάθε Κυριακή βράδυ μια ευχάριστη έκπληξη να με περιμένει στο mail με τις νέες εικόνες που λάμβανα για το επόμενο τεύχος. Μια έκθεση φωτογραφίας με τα έργα που παρουσιάσαμε στο περιοδικό —και όχι μόνο— ήταν το δικό μας «ευχαριστώ» στα παιδιά που μας προσέφεραν τη θέση του συνοδηγού σ’ αυτό το ταξίδι στα Βαλκάνια.
Τα χωρίς τελειωμό όμως χιλιόμετρα χρειάζονται μουσική, παρέα και αλκοόλ. Γι’ αυτό την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης διοργανώσαμε παράλληλα με το Block33 και τα «Παιδιά εν Δράσει» το πρώτο Βαλκανικό Φεστιβάλ στην πόλη μας. Οι μπάντες επί σκηνής, ο κόσμος σε ρυθμικό οργασμό, το ταξίδι στη γειτονιά μας, κάτι μισοσουρωμένες αγκαλιές χαράς με φίλους, παλιούς και νέους, η προετοιμασία και η επόμενη όλο εξουθένωση μέρα είναι μερικά στιγμιότυπα από τη δική μας αποτύπωση για το βράδυ της Παρασκευής.
Δε μιλάω για ευτυχία, προς Θεού — μιλάω για εκτόνωση. Οι κοινωνίες συνεχίζουν να σαπίζουν με τον ίδιο σταθερό ρυθμό, είτε σπάνε βιτρίνες, είτε δολοφονούν, είτε καταριούνται την καταδίκη τους, είτε απονέμουν Όσκαρ, είτε παίρνουν τετρακόσια ευρώ μισθό το μήνα, είτε χίλια, είτε χορεύουν και τραγουδούν. Απλά στην τελευταία περίπτωση σαπίζεις με λίγο παραπάνω ρυθμό και αλκοόλ στο αίμα σου. No big deal.