Την είδα στο πάρτυ γεννεθλίων της το περασμένο Σάββατο. Ήταν μελαγχολική αλλά προσπαθούσε να συμβαδίσει με την “ευχάριστη” διάθεση της βραδιάς. Φίλοι και συγγενείς είχαν έρθει για να την αποχαιρετήσουν. “Εισητήρια για Όσλο. Για μια νέα ζωή.” μουρμούριζε ενώ οι ευχές και τα τσουγκρίσματα έδιναν και έπαιρναν. Δυο χρόνια άνεργη, με μεταπτυχιακό στην δίοικηση επιχειρήσεων και προϋπηρεσία. Μοίραζε και ξαναμοίραζε το βιογραφικό της σαν προεκλογικό φυλλάδιο υποψήφιου πολιτευτή. Της έλεγαν ότι έχει καταπληκτικά προσόντα αλλά καμία πιθανότητα για πρόσληψη.
Περισσότερο κι από πάρτυ αυτή η συνάθροιση έμοιαζε με συνάντηση ανέργων στον ΟΑΕΔ για το επίδομα του μήνα. Θυμωμένοι, απελπισμένοι, βρίζοντας με ανάμεικτα συναισθήματα για αυτό που ζούνε εδώ και καιρό. Όλοι πάνω -κάτω τριάντα χρονών. Κάποιοι με οικογένειες και παιδιά. “Σκέφτομαι τι μπορεί να λέμε στα παιδιά μας για αυτά που ζούμε” αναρωτήθηκε και ήταν η μόνη στιγμή που έσκασε ένα χαμόγελο στα χείλη της. Κατάλαβα ότι ήταν χαμόγελο σαρκασμού όταν ολοκλήρωσε τη φραση της, “Ήμασταν η γενιά του πάρτα όλα. Τα είχαμε όλα και τα θέλαμε όλα. Η μάνα μου καμάρωνε όταν ορκίστηκα για το πτυχίο. Έκανα όνειρα για μια άνετη ζωή, με μια καλή δουλειά και μια όμορφη οικογένεια. Τώρα βλέπεις όλους αυτούς που είχαν ήδη μπει σε αυτή τη διαδικασία να καίγονται σαν τα κεριά από αγωνία για το τι ξημερώνει”.
Έκανα να σηκώσω το ποτήρι μου για να τσουγκρίσουμε άλλη μια φορά και τότε σκέφτηκα πως σε λίγες μέρες θα την έχανα όπως όλους τους φίλους που με αποχαιρέτησαν τα τελευταία πέντε χρόνια ψάχνοντας την τύχη τους κάπου εκεί, σε ένα άλλο σημείο του χάρτη. Φρανκφούρτη, Λονδίνο, Λιέγη, Γκρενόμπλ, Κωνσταντινούπολη, Ντόχα. Βλέπω πλέον τις ζωές τους μέσω facebook. Είχαμε ξεκινήσει την ζωή μας σαν ένα ερωτικό μεθύσι χωρίς να μας νοιάζει το αύριο. Τώρα σκορπίσαμε σαν τα τρελά πουλιά. Τσούγκρισα το ποτήρι και της ευχήθηκα καλή τύχη. Και ύστερα την αγκαλιάσα, της είπα να προσέχει και να μου στέλνει τα νέα της μέσω facebook.
Αύριο στο Balcan Fest θα γιορτάσω μαζί με όλους τους φίλους μου. Και όπως κάνουμε κάθε φορά στα δύσκολα θα ποτήσω τη γη με ένα ποτήρι και θα αρχίσω να χορεύω. Στα όμορφα και στα δύσκολα που θα 'ρθούν…
