Editorial

Θυμώνω, απογοητεύομαι, πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με όλους γύρω μου. Δεν αντέχω να ακούω άλλο για την κοινωνική έκρηξη που θα έρθει και εμείς στον καναπέ μας να καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση να περιμένουμε να την παρακολουθήσουμε live σε ένα έκτακτο δελτίο. Ποια κοινωνία θα εκραγεί και για ποιό λόγο; Ίσως γιατί οι τράπεζες σταμάτησαν να δίνουν δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Ποιός ξέρει; Άλλωστε η επικοινωνία με τους γύρω μας έχει γίνει τόσο δύσκολη!
Ψάχνω παρηγοριά στη μουσική και πέφτω πάνω σε ένα τραγούδι που είχα χρόνια να ακούσω. Οι στίχοι του καταλήγουν ως εξής:

“Έντιμε άνθρωπε, κυρ-Παντελή, σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί.
Τη νιότη ξόδεψες και την ορμή, για τη δραχμή, για το πετσί.
Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως, μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε, κυρ-Παντελή, άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί, να φας κι εσύ, κυρ-Παντελή;
Κι εσύ τι έδωσες, κυρ-Παντελή; Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη.
Πες μας τι άφησες κληρονομιά, που να εμπνέει τη νέα γενιά.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ-Παντελή, έντρομε, άβουλε, συ φασουλή,
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή, άδειο πετσί χωρίς πνοή.
Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά, θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή, σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη!”

Δίπλα μου βρίσκεται ένα χαρτί συμφώνα με το οποίο καλούμε να δικαστώ τη Δευτέρα 6/2 γιατί τόλμησα να συμμετάσχω στη διαδήλωση η οποία ακύρωσε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Το κοιτώ και μια αίσθηση ευτυχίας με διαπερνά!
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ Ο “ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΣ”!!!