Καρδιά γεμάτη χρυσάφι
Το να μιλάς με την «φωνή» των «Μαγιονέζα», Ανδρέα Ασημακόπουλο είναι σα να ξεδιπλώνεις από το συρτάρι της μνήμης σου μια ολόκληρη εποχή, όπου η ελληνόφωνο ροκ μεσουρανούσε και χάριζε σπουδαία τραγούδια. Με μία διαφορά. Η συγκεκριμένη μπάντα από το 1996 που «είδε τον κόσμο» και έπειτα δεν σταμάτησε να χαρίζει μέσα από τους δίσκους της ωραίες στιγμές. Ο τελευταίος δίσκος «Κατέβασε το», είναι μία από αυτές.
Κάθε νέος δίσκος είναι όλη η φαντασία του γκρουπ στο στερεοφωνικό σου. Εκεί δεν υπάρχουν περιορισμοί, είναι ένα έργο τέχνης που μπορείς να το απολαύσεις και να «συνομιλήσεις» μαζί του όποτε το θελήσεις.
Από την άλλη μεριά η συναυλία είναι όλη η αδρεναλίνη του γκρουπ μπροστά σου. Εκεί τα τραγούδια απογυμνώνονται από τα «άνετα ρούχα» του στούντιο και μένει μόνο η ουσία τους, το ζουμί. Εκεί πια έχεις ένα ζωντανό έργο τέχνης που το ζεις. Δεν το περιγράφεις…
Κατέβασε το, όπως λέμε Αντέγραψε το ή Ελευθέρωσε το, ή ότι άλλο νομίζεις. Δεν λατρεύεις την ελληνική γλώσσα; Κατέβασε τον δίσκο (τον δώσαμε και δωρεάν στο site μας) ή «κατέβασε» ότι σε χαλάει! Πάρτο όπως θέλεις…
Η έρμη η ελληνόφωνη ροκ της δεκαετίας του 1990 δεν μπόρεσε ποτέ να ενηλικιωθεί! Θαμπώθηκε από ένα σύστημα που δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει κι αυτό, αφού της έβγαλε ένα-ένα τα δόντια, την κατασπάραξε. Δεν κοίταξε ποτέ ούτε την τέχνη της, ούτε το κοινό της στα μάτια. Μόνο τον εαυτό της κοιτούσε στον καθρέφτη ακούγοντας τις κολακείες των εταιριών, που έκαναν (τότε) χρυσές δουλειές στην πλάτη της. Πραγματικό κρίμα γιατί είχε νομίζω πολλά να δώσει… Ίσως η ιστορία να μην έχει τελειώσει ακόμα. Έχουμε τουλάχιστον την κληρονομιά. Δεν ξέρει κανείς τι θα κάνουν οι νεότεροι με αυτή…
Ο στίχος Αν σε ερεθίζει η μονιμότητα δεν είμαι ο κατάλληλος, μωρό μου να γίνεις δημόσιος υπάλληλος δεν είναι ούτε ερωτικό μανιφέστο, ούτε δριμύ κατηγορώ απέναντι στην συγκεκριμένη κάστα εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν μας έφταιξαν ποτέ και σε τίποτα. Είναι όμως αυτή η (δημοσιοϋπαλληλική) νοοτροπία του νέο-έλληνα ένα από τα πράγματα που έφεραν την χώρα μας εδώ. Τόσο βαθιά στο συλλογικό του υποσυνείδητο που χαρακτηρίζει ακόμα και σχέσεις! Τίποτα παραπάνω από μια παρατήρηση. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Βαριόμαστε εύκολα! Κυνηγάμε το καινούργιο και είναι το μόνο σίγουρο που μπορώ να σου πω για το μέλλον. Φρέσκες ιδέες να υλοποιήσουμε, καινούργια πράγματα να κάνουμε, νέους δρόμους να περπατήσουμε. Για μας πάντα, το μέλλον είναι τώρα!!
Αν ευδοκιμούν οι Μέντορες εν έτη 2011 λέει; Είναι το μόνο πράγμα που παράγει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Είναι βλέπεις εύκολο να κάθεσαι στην κερκίδα και να σχολιάζεις. Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε και να τους εξάγουμε ως εθνικό προϊόν! Λες; Μπα…
