Οι Μαφιόζοι της διπλανής…νότας!
Ο Ηλίας Κόζας είναι γνωστός και μη εξαιρετέος –αν και εξαιρετικός- τραγουδιστής και performer. Ύστερα από μία σημαντική πορεία με τους Motherfunkers και ακόμη πιο σημαντική με τους Cabaret Balkan επιστρέφει με ένα νέο συγκρότημα ονόματι «Koza Mostra» αναμένεται να αποτελέσει το νέο μουσικό χαρμάνι της πόλης καθώς τα μέλη του δεν έχουν κανένα απολύτως ενδοιασμό ως προς τις μουσικές που χρησιμοποιούν.
Το ότι η μουσική βρέθηκε στη ζωή μου πιστεύω πως ήταν μια φυσική εξέλιξη και επακόλουθο της ασχολίας μου και της αγάπης μου για αυτή.
Επίσης είμαι από τα άτομα που από μικρά μεγάλωσαν περιτριγυρισμένα από «μουσική» και που πάντα σε ένα ταξίδι χανόμουνα στα ακουστικά του walkman ή κλεινόμουνα στο δωμάτιο με το στερεοφωνικό στη διαπασών. Όπως καταλαβαίνεις πως δεν ήταν ανάγκη αλλά η καθημερινότητα μου.
Έχω «περάσει» από διάφορα μουσικά σχήματα στην μέχρι τώρα μουσική σταδιοδρομία μου και έχω να καμαρώνω για την συνεργασία μου με τους Motherfunkers και τους Cabaret Balkan.Κάποτε όμως κάποια πράγματα τελειώνουν και έρχονται καινούρια…εξού και το συναινετικό διαζύγιο με τους πρώτους αλλά και η εθελούσια έξοδος λόγω διαφωνίας χαρακτήρων με τους δευτέρους…!
Εμένα το Cosa Nostra μου άρεσε εξαρχής αλλά με πηρέ ένας κυριουλης από Ιταλία και μου είπε πως το όνομα αυτό το έχουν κατοχυρώσει αυτοί εδώ και χρονιά και καλά θα κάνω να βρω άλλο..! Ηταν όμως πολύ ευγενικός και μάλλον ήξερε και τον πατερά μου γιατί στο τέλος μου είπε να του δώσω χαιρετίσματα…!Και δεν μου αρέσει να χαλάω χατίρια οπότε διάλεξα το Koza Mostra..! Το Koza Mostra λοιπόν, σημαίνει απλούστατα η έκθεση του Κοζα…δηλαδή η δικιά μου έκθεση ιδεών!
Μπορεί να βρήκα την χειρότερη εποχή για να δημιουργήσω ένα πιο προσωπικό καλλιτεχνικό όχημα πράγματι, αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα..! Αν μου μπει κάτι στο κεφάλι ,δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπολογίζω τίποτε άλλο..!Πολύ σημαντικό ρολό βεβαία έπαιξε και η παρουσία του Αλέξη Αρχοντή, αυτού του ψηλού στη φωτό, (πριν ντράμερ των Emigre και νυν των Cayetano και A positive) συνοδοιπόρου μου τόσα χρονιά με παράλληλη πορεία στο χώρο αλλά και νοοτροπία που τέμνεται με τη δικιά μου..!
Η μουσική ταυτότητα του νέου μου σχήματος νομίζω πως δεν περιγράφεται με λίγα λόγια λόγω του ότι αποτελείται από ένα κράμα πολλών ειδών που έχω αγαπήσει όλα αυτά τα χρόνια..! Γενικά στα τραγούδια μου συναντάς στοιχειά ska, ethnic , rock, balkan, punk, metal χωρίς κανέναν ενδοιασμό…πως λεμέ ότι του φανεί του Λωλοστεφανή…απλά εμένα με λένε Κόζα..!
Info:
Την Κυριακή έγινε η συνάντηση για το πρώτο videoclip των Koza Mostra με τίτλο «Desire»
Άλλαξε ο καιρός. Φύσηξε άνεμος περίεργος. Βοριάς θαρρείς. Τα μάτια μου βλέπουν αλλιώς το τοπίο. Ξεδιάλυνε ο ορίζοντας και φάνηκαν τα κάγκελα όλου αυτού του κόσμου. Οι κολασμένοι άνοιξαν τα τεράστια στόματα τους και έβγαλαν τέτοια κραυγή μεγάλη που ανάγκασαν τους φιλήσυχους πολίτες να κουρνιάσουν δίπλα στην τηλεόραση τους με το κεφάλι τους ανάμεσα στα πόδια μουρμουρίζοντας βλασφημίες για αυτούς που τους χάλασαν τη βολή.
Με μια βοή τους χάλασαν τη βολή.
Ο άλλοτε μικρός κόσμος τους άνοιξε. Άπλωσε σαν το κόκκινο χρώμα που χύνεται από το κουτί της μπογιάς που αναποδογυρίζει. Το κλάμα του νεογέννητου από το Ζαΐρ, μπλέχτηκε με το αγριεμένο παρακαλητό της γριάς από την Οαχάκα και όλοι μαζί κάπου συναντήθηκαν στα Προπύλαια. Όχι στην Τσιάπας συναντήθηκαν. Όχι! Όχι εδώ στα μέρη του Φιντέλ βρίσκονται τώρα. Έι! Κοίτα λίγο πιο πάνω σε ένα στενοσόκακο των Τυράννων βρέθηκαν τελικά. Σε φοβάμαι κόσμε έτσι. Και γω ο υποτιθέμενος εξεγερμένος σε φοβάμαι. Ίσως το ξημέρωμα αυτού του νέου κόσμου να έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες για ομοψυχία και μεγάλα χαμόγελα. Ίσως να πρέπει πια να πάρουμε θέση. Όλοι σε τούτο το φτωχό πλανήτη να πρέπει να πάρουμε θέση. Ίσως και να πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Θεέ μου ας μην χρειαστεί τελικά να διαλέξουμε πλευρά. Τα βήματα μου πιο βαριά πια. Το βλέμμα μου χάνεται συχνά έξω από το παράθυρο του αστικού λεωφορείου ψάχνοντας απομεινάρια του παλιού κόσμου. Αυτού που γνώρισα παιδί. Και δεν τον βρίσκω. Ίσως πάλι καλύτερα που δεν τον βρίσκω. Το αναπάντεχο της ύπαρξης που λέγεται ζωή κάτι ξέρει καλύτερα. Για άλλες μέρες με προετοιμάζει και μένα και όλη την φυλή μου. Δύσκολες μέρες. Μα με ελπίδα. Πιο πολύ ελπίδα από ποτέ. Όχι αυτήν την γελοία ελπίδα της ομοψυχίας. Άλλου είδους ελπίδα. Πιο άγρια. Στα δόντια της κρύβει κομμάτια σάρκας. Της δικής μου σάρκας. Αλλά τουλάχιστον με αφήνω να ζήσω. Ματωμένο αλλά ελεύθερο. Εσύ παλιέ μου αδερφέ; Γιατί διάλεξες το κλουβί τελικά; Γύρω του κολυμπούν καρχαρίες δεν τους βλέπεις; Όχι παλιέ μου φίλε δεν ήρθαν να σε προστατέψουν. Θα σε κατασπαράξουν μόλις τολμήσεις να ξεμυτίσεις. Από αυτούς γλύτωσα και εγώ. Ναι καλά με κοιτάς, μισός είμαι πια. Ματωμένος αλλά μακριά από το κλουβί. Μακριά πια. Επίλογο δεν θα ψάξω να βρω σε αυτό το ιδιότυπο ημερολόγιο. Έξω στον δρόμο θα ψάξω να γράψω τον επίλογο. Στην πραγματική ζωή. Θα αντικρίσω τον φίλο. Τον αγαπημένο. Και μαζί θα γράψουμε αυτό τον επίλογο. Με γέλια, κρασί και όνειρα. Πολλά όνειρα. Τζάμπα είναι εξάλλου.
