HomeMind the artDesign - ΑρχιτεκτονικήDesign Stories | Τα μεγαλύτερα κινήματα στην...

Design Stories | Τα μεγαλύτερα κινήματα στην ιστορία της τέχνης και πως αυτά ενέπνευσαν τη σύγχρονη μόδα.

λέξεις: Ρούλα Μπολτσή

Η τέχνη είναι από τις βασικότερες μορφές έκφρασης της ανθρώπινης σκέψης και δεν είναι λίγες οι φορές που η ίδια η τέχνη έχει επηρεάσει κι άλλους τομείς με εξίσου δημιουργικό τρόπο. Ένας από αυτούς τους τομείς είναι και η μόδα, η οποία εκτός από την χρηστικότητα σαν το βασικό της ζητούμενο, δανειζόμενη στοιχεία από την τέχνη κατάφερε να εκφραστεί με έναν αρκετά επαναστατικό τρόπο.

Ένα από τα πιο γνωστά κινήματα, το Γοτθικό, είναι μια μεσαιωνική μορφή τέχνης η οποία αναπτύχθηκε στην Γαλλία την περίοδο του 12ου αιώνα, και η οποία εκτός από την εφαρμογή της σε γλυπτική και ζωγραφική, είναι γνωστή η επιρροή της κυρίως στην αρχιτεκτονική. Στην μόδα συναντάμε έντονα τα στοιχεία του γοτθικού ρυθμού στις δημιουργίες υψηλής ραπτικής της σχεδιάστριας Guo Pei, στη συλλογή της για το Φθινόπωρο του 2018. Τα κομμάτια της συλλογής, εκτός από το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα που τα διακρίνει, μοιάζουν με αρχιτεκτονικές κατασκευές εκείνης της εποχής με τις χαρακτηριστικές αψίδες, τα σταυροθόλια και τα παράθυρα με τον περίτεχνο διάκοσμο.

Λίγο αργότερα, την περίοδο του 15ου και 16ου αιώνα κάνει την εμφάνισή του το κίνημα της Αναγέννησης, μια εποχή μετάβασης από τον μεσαίωνα προς την νεότερη εποχή, σηματοδοτώντας σημαντικές αλλαγές τόσο σε οικονομικό όσο και σε ανθρωπιστικό και πνευματικό επίπεδο. Παρατηρείται λοιπόν αρκετά έντονα το αναγεννησιακό στοιχείο σε συλλογές, για την Άνοιξη και το Φθινόπωρο του 2020, οίκων όπως Simone Rocha, Khaite, Vivienne Westwood και Brock, με δημιουργίες βγαλμένες σαν από πίνακα του Leonardo Da Vinci ή του Sandro Botticelli.

Εξίσου σημαντικής επιρροής ήταν και το κίνημα Μπαρόκ, το οποίο έκανε την εμφάνισή του στις αρχές του 17ου αιώνα, και το οποίο δάνεισε πολλά από τα στοιχεία στην κολεξιόν του οίκου Christian Dior για την Άνοιξη του 2023. Η συγκεκριμένη συλλογή έχοντας ως βασικό χαρακτηριστικό τη δαντέλα guipure σε μαύρο και άσπρο χρώμα, τονίζει τη γυναικεία μέση με φορέματα που ξεκινούν στο πάνω μέρος με στενούς κορσέδες και καταλήγουν στο κάτω μέρος να αποκτούν έντονο όγκο με τη χρήση κρινολίνου εσωτερικά.

Με την έναρξη της μοντέρνας τέχνης μέσω του κινήματος του Ιμπρεσιονισμού, στα τέλη του 18ου αιώνα, καθιερώνεται ένα είδος τέχνης, και ειδικότερα ζωγραφικής που χαρακτηρίζεται από ζωντανά χρώματα και έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός, μέσω των συνθέσεων σε εξωτερικούς κυρίως χώρους. Καλλιτέχνες όπως ο Monet, Manet και Renoir, δανείζουν σε φορέματα σχεδιαστών όπως οι Dries Van Noten, Zimmermann και Alessandra Rich τα ανθισμένα τοπία τους με τις ζωηρές πινελιές.

Το καλλιτεχνικό ρεύμα που πρώτο καθιέρωσε τον όρο αφηρημένη τέχνη είναι ο Κυβισμός, και ονομάζεται έτσι καθώς τα αντικείμενα που πρόκειται να αναπαραστήσει ο καλλιτέχνης σε ένα πίνακα, σε πρώτη φάση τα αναλύει παρατηρώντας τα από όλες τις πλευρές τους, στη συνέχεια τα σπάει σε κομμάτια και τα ενώνει πάλι με ένα τρόπο που συγχωνεύονται όλες οι όψεις τους σε μια ενιαία εικόνα. Σχεδιαστές μόδας όπως ο Gareth Pugh και οι Viktor & Rolf πειραματίζονται σε αρκετές από τις συλλογές τους επηρεασμένοι από το συγκεκριμένο ρεύμα και χρησιμοποιούν γεωμετρικές φόρμες και μουντά χρώματα στα ρούχα τους, και το αποτέλεσμα μοιάζει σαν να αντανακλάται πάνω τους η αφηρημένη εικόνα ενός πίνακα του Braque ή του Picasso.

Κατά τη περίοδο του μεσοπολέμου στην Γαλλία άνθισε ένα από τα μεγαλύτερα ρεύματα, κυρίως στον χώρο της λογοτεχνίας και μετέπειτα εξελίχθηκε σε ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό ρεύμα, ο Σουρεαλισμός. Βασιζόταν κατά κύριο λόγο στην εξερεύνηση του υποσυνείδητου, την απελευθέρωση της φαντασίας και της έκφρασης με αυθόρμητο τρόπο, καταλήγοντας σε μια καλλιτεχνική δημιουργία παράλογη, σαν βγαλμένη από όνειρο γεμάτη κρυμμένους συμβολισμούς. Πρωτοπόρος του συγκεκριμένου κινήματος ήταν ο Salvador Dali, κι ένα από τα πιο γνωστά σύμβολα που χρησιμοποιούσε στα έργα τέχνης του, ο αστακός, έδωσε αφορμή στην γνωστή σχεδιάστρια μόδας Elsa Schiaparelli να το εντάξει to 1937 σε ένα από τα φορέματά της, μια πιο μοντέρνα εκδοχή του οποίου παρουσίασε ξανά ο ίδιος οίκος το 2017. Αλλά και στην συλλογή του Jean-Paul Gaultier για την την άνοιξη του 1998 παρατηρεί κανείς επιρροές από την Frida Khalo και τον «διάσημο» κορσέ της.

Τελειώνοντας αξίζει να αναφερθούμε και στο κίνημα PopArt, το οποίο ξεκίνησε να αναπτύσσεται στην Μ. Βρετανία και την Αμερική στα μέσα του 1950 και αντλούσε έμπνευση από εικόνες της καταναλωτικής κοινωνίας και της λαϊκής κουλτούρας, όπως διαφήμιση και βιβλία κόμικ και έδινε έμφαση στην κιτς πλευρα τους μέσω της ειρωνίας. Έτσι παρατηρούμε στην συλλογή του Phillp Lim για το Φθινόπωρο του 2013 να επικρατεί έντονα η αισθητική των comic books του Roy Lichtenstein, καθώς επίσης και στον οίκο Moschino έρχεται στο προσκήνιο η ποπ κουλτούρα μέσω του καταναλωτισμού, την εποχή που ήταν ο Jeremy Scott καλλιτεχνικός διευθυντής, ο οποίος ανέδειξε το brand “εξυμνώντας” την πασίγνωστη σε όλους μας εταιρεία fast-food McDonald’s με τον ίδιο τρόπο που είχε κάνει και ο Andy Warhol με τις κονσέρβες Campbell’s soup.

 

Πηγές φώτο: couturenotebook.com, www.voirfashion.co.uk, hypebeast.com, alessandrarich.com, graziamagazine.com, ww.fashionnetwork.com, www.vogue.com, nzherald.co.nz, elephant.art, www.moma.org

 

Related stories

Τα πράσινα παπαγαλάκια της Θεσσαλονίκης

Φαίνεται σαν ψέμα, αλλά ναι, υπάρχουν 3 αποικίες με...

Οι Ανοιξιάτικες θεατρικές παραστάσεις μας περιμένουν!

  RADIO CITY THEAΤRE (Βασ.όλγας 11 Παρασκευοπούλου 9, Τηλ. 2313 254...

Αστικοί θρύλοι της Θεσσαλονίκης – Η Πανούκλα

γράφει η Μαρία Ράπτη Σαν ποντικός που πεινάει και που...

Έρχονται δύο νέα πάρκα τσέπης

Στη φύτευση 500 δέντρων στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης προχωρά ο δήμος Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο...