Η Χόλι Γκολάϊτλι πάει πάντα για πρόγευμα στο Τίφανυς

Αν και έχει πέράσει μισός αιώνας από εκείνη την ημέρα που η Χόλι Γκολαϊτλι περπάτησε με στυλ την 5η Λεωφόρο, το Πρόγευμα στο Τίφανυς αποτελεί ακόμα και σήμερα σημείο αναφοράς για τις ρομαντικές και αισθηματικές κωμωδίες της μεγάλης οθόνης.

Όταν η Χόλι γνώρισε την Όντρεϊ
Η πρέμιερα της ταινίας έγινε τον Οκτώβριο του 1961. Αποτελεί ίσως ειρωνεία της τύχης πως ο Καπότε έγραψε την Χόλι Γκολαϊτλι το 1958 έχοντας στο μυαλό του την εικόνα της Μέριλιν Μονρόε. Και φυσικά μέσα σε αυτό σημειώστε και την απόσταση ανάμεσα στην πρωτότυπη νουβέλα του Τρούμαν Καπότε, που διαδραματίζεται το 1943 και της κινηματογραφικής διασκεύης με χρονικό άξονα το 1961, που ο ίδιος επιμελήθηκε. Αν και η Μέριλιν, η οποία στο παρελθόν είχε παίξει συγγενικούς χαρακτήρες προς την Χόλι, είχε την ευκαιρία να ερμηνεύσει το ρόλο, ωστόσο αρνήθηκε επηρεασμένη κυρίως από τον μέντορα της, τον θεατρικό σκηνοθέτη και δάσκαλο Λι Στράσμπεργκ, ο οποίος θεώρησε πως δεν θα την βοηθούσε και τόσο ερμηνευτικά και επαγγελματικά.
Την ίδια ανασφάλεια ένιωσε και η Χέπμπορν όταν το σενάριο έφτασε στα χέρια της, όμως σίγουρα κάθε αμηχανία θα έγινε καπνός όταν τελικά είδε τον εαυτό της στις υποψηφιότητες Χρυσών Σφαιρών και Όσκαρ του 1961. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Τζόρτζ Πέπαρντ, που ερμήνευσε το μελαγχολικό συγγραφέα Πολ Βάρτζακ. Ο ρόλος αρχικά προτάθηκε στον Στηβ Μακ Κουίν αλλά εκείνος δεν μπόρεσε να τον αναλάβει καθώς ήταν δεσμευμένος από άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Moonriver
Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τον Μπλεϊκ Έντουάρτς και τον Χένρι Μαντσίνι, ένα αχτύπητο δίδυμο σκηνοθέτη και συνθέτη κινηματογραφικά. Για τον Έντουάρτς ήταν πρόκληση μια τέτοια ταινία, καθιερώνοντας παράλληλα ένα στυλ, που ισορροπούσε ανάμεσα στην κομεντί και στην μελαγχολική διάθεση ενός μελοδράματος, και τον ακουλούθησε μελλοντικά λιγότερο ή περισσότερο σε αρκετές περιπτώσεις (όπως οι Μέρες κρασιού και λουλουδιών ή Το Πάρτυ). Είχε ήδη εγκαινιάσει από το 1958 με την τηλεοπτική σειρά Πήτερ Γκαν μια στενή συνεργασία με τον συνθέτη Χένρι Μαντσίνι, που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους χαρίζοντας μας υπέροχες μελωδίες και τραγούδια όπως π.χ. το μουσικό θέμα του Ροζ Πάνθηρα ή τα χορευτικά του Βίκτωρ Βικτώρια.
Για τις ανάγκες του Τίφανυς ο Μαντσίνι, μαζί με τον στιχουργό Τζόνι Μέρσερ, έγραψαν ένα τραγούδι που έμεινε κλασικό και φυσικά γνώρισε πλήθος διασκευών. Ο λόγος για το Moonriver, το οποίο λέγεται πως γράφτηκε ειδικά για την Χεπμπορν και συνοδεύει μια από αυτές τις υπέροχες αλλά μελαγχολικές σκηνές της ταινίας. Βέβαια η πλέον καθιερωμένη και πετυχημένη εκδοχή είναι αυτή του Άντυ Γουίλιαμς, ο οποίος άλλωστε υπήρξε ο πρώτος ερμηνευτής (εκτός οθόνης) του τραγουδιού. Τόσο η τζαζίστικη μουσική του Μαντσίνι όσο και το Moonriver κέρδισαν Όσκαρ αλλά και Γκράμι και αποτέλεσαν μια από τις πλέον πετυχημένες στιγμές στην μουσική πορεία του Μαντσίνι.

Με τον τρόπο της Χόλι

Σήμερα η ταινία θεωρείται ξεπερασμένη ως ιδέα από τα στούντιο του Χόλυγουντ, που αναπαρήγαγαν αυτό το στυλ εκατοντάδες φορές άλλοτε με εύστοχο και άλλοτε με δυσάρεστο τρόπο. Κι όμως το Πρόγευμα στο Τίφανυς είναι μια πρωτοποριακή ταινία της οποίας οι ήρωες αναζητούν την αγάπη και την ευτυχία όπως ακριβώς συμβαίνει με κάθε κινηματογραφικό ήρωα. Μην ξεχνάτε πως η Pretty Woman Τζούλια Ρόμπερτς εν έτει 1990 για να προστατευτεί, βρίσκει την ευτυχία στα μικρά καθημερινά πράγματα και τελικά ανακαλύπτει την αγάπη σε έναν μεγαλοαστό γιάπη. Το ακριβώς αντίθετο από την Όντρει – Χόλι Γκολαϊτλι η οποία έτσι κι αλλιώς ως υπόδειγμα στυλ και φινέτσας θεωρούσε πως “Μπορείς να καταλάβεις πάντα τι είδος γυναίκας σε θεωρεί ένας άνδρας από τα σκουλαρίκια που σου χαρίζει”.