(The Conspirator)
Κοινωνικό δράμα, 2011, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, 93 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς ΜακΑβόι, Ρόμπιν Ράιτ, Τομ Γουίλκινσον
Εννιά στα δέκα κείμενα για το Lions for Lambs, την προηγούμενη σκηνοθετική απόπειρα του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, που αναφερόταν στην πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, κατηγορούσαν τον Ρέντφορντ για διενέργεια… κηρύγματος. Πεισμωμένος θαρρείς από την αντιμετώπιση της κριτικής, επέλεξε για επόμενη δουλειά του το Conspirator. Μια ταινία που πραγματεύεται ακριβώς τα ίδια ζητήματα, αλλά πλαγίως. Η αντιμετώπιση του από την κριτική αυτή τη φορά ήταν λιγότερο εχθρική, πλην όμως και πάλι αρκετοί εξέφρασαν τη δυσφορία τους για την πολιτική ατζέντα του φιλμ
Τι είναι όμως αυτό που υποστηρίζει ο Ρέντφορντ και τόσο ενοχλεί? Υποστηρίζει ότι το Σύνταγμα, η ταλαίπωρη αυτή δικαιϊκή οντότητα, που καθημερινά βιάζεται ποικιλοτρόπως, δεν είναι ένα πρωτόκολλο συμπεριφοράς κατάλληλο μόνο για τους ήσυχους καιρούς, μια περιττή πολυτέλεια, όταν απειλείται η ασφάλεια – ακόμα μια σφόδρα κακοποιημένη έννοια. Το Σύνταγμα είναι ο καταστατικός χάρτης του πολιτεύματος, τα θεμέλια του κοινωνικού οικοδομήματος, η καρδιά της κοινωνικής ειρήνης. Αν βλέπουμε τα παραπάνω σαν μια ιδεαλιστική άποψη, σαν μια ουτοπική θεωρία διάφορη της πραγματικότητας, τότε έχουμε φτάσει σε προχωρημένο στάδιο σήψης. Σήψης ηθικής, πολιτικής και πολιτισμικής.
Το σφάλμα του Ρέντφορντ σε καθαρά δημιουργικό επίπεδο είναι η συναισθηματική του αποστασιοποίηση από τα δρώμενα. Αποστασιοποίηση συνειδητή βέβαια . Τι άλλο θα μπορούσε να είναι από τον σκηνοθέτη ταινιών όπως οι Συνηθισμένοι Άνθρωποι και ο Γητευτής των Αλόγων? Αν ακολουθούσε διαφορετική προσέγγιση, θα τον κατηγορούσαν ότι παίρνει θέση, ότι στόχος του είναι να κατασκευάσει ένα μεγάλου μήκους διαφημιστικό για το κόμμα των Δημοκρατικών- μεγάλη μερίδα του τύπου χαρακτήρισε έτσι το Lions for Lambs. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνει να αποφύγει τα κακεντρεχή σχόλια. Πλην όμως κάνει μια ταινία συναρπαστική περισσότερο για την πολιτική της τοποθέτηση, παρά για την δραματική της ένταση. Μια ταινία που μάλλον δε θα γίνει η αγαπημένη κανενός. Αλλά και μια ταινία που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους πάντες.
