Στα μισά του δρόμου
Στο πιο ηλιόλουστο και ζεστό (από πλευράς καιρού) φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων, το κοινό της πόλης γέμισε ξανά τις αίθουσες της Αριστοτέλους και του λιμανιού. Γεγονός που αποδεικνυεί για άλλη μια φορά την ένωση του κοινού της πόλης με τον θεσμό του φεστιβάλ, και την ανάγκη του να βλέπει κάποια ή κάποιες ταινίες ανεξαρτήτως χρονιάς παραγωγής
Στην έναρξη η προβολή του Holy Motors του Λέον Καράξ αποζημίωσε τους φανατικούς σινεφίλ. Το ίδιο και η παρουσία του Κώστα Γαβρά, που καταχειροκροτήθηκε, με αφορμή την πρεμιέρα της νέας του ταινίας Το Κεφάλαιο, ένα κατηγορώ στον κυνικό και μισογύνικο κόσμο των αγορών με καταιγιστική δράση. Σημαντικό γεγονός τα εγκαίνια της περίφημης Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης, που φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο προβολής και ενίσχυσης ρετροσπεκτίβων και της ανάδειξης της κινηματογραφικής ιστορίας. Σημαντική και η παρέμβαση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης και Προέδρου του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Γ. Μπουτάρη για την αυτονόμηση του Φεστιβάλ, πρωτοβουλία που αναμένουμε να δούμε θεσμικά και πολιτικά πως μπορεί να γίνει εφικτή και να δώσει μια ανάσα αυτοπεποίθησης και θετικής προβολής στην Θεσσαλονίκη.
Στο διαγωνιστικό τμήμα έχουν ξεχωρίσει καθαρά 3 φιλμ και αν δεν αλλάξει κάτι τις δυο τελευταίες ημέρες, μπορούν να φτάσουν σε κάποιο από τα βραβεία. Το ιρανικό Ταμπούρ, ήταν ένας γοητευτικός γρίφος με κεντρικό πρόσωπο έναν ηλικιωμένο μοναχικό άνδρα που περιπλανιέται τα βράδια εκτελώντας περίεργες εργασίες, ένα φιλμ που χρησιμοποιεί με εντυπωσιακό τρόπο τον ήχο για να μεταδώσει την μυστηριώδη ατμόσφαιρά του. Δυο αξιοθαύμαστες παραγωγές από τα Βαλκάνια, το βουλγάρικο Χρώμα του Χαμαιλέοντα, μια πειραγμένη κατασκοπική περιπέτεια με φόντο τα χρόνια της κατάρρευσης του κομμουνισμού και το ρουμανικό Ένας Μήνας στην Ταϊλάνδη, που μιλά για τους σύγχρονους τριαντάρηδες της χώρας, συμπληρώνουν την τριάδα.
Από τα δυο ελληνικά φιλμ του διαγωνιστικού, τις καλύτερες εντυπώσεις άφησε η Χαρά του Ηλία Γιαννακάκη σε αντίθεση με το απογοητευτικό Αγόρι που Τρώει το Φαγητό του Πουλιού, που περισσότερο εκμεταλλεύεται την τωρινή κρίση αντί να μιλά γι' αυτήν ουσιαστικά. Στο ελληνικό πανόραμα μέχρι στιγμής δεν προκύπτει κάτι ξεχωριστό – με εξαίρεση την απολαυστική αβαν γκαρντ και πειραματική διάθεση της Αθηνάς Τσαγκάρη στο Capsule και του The Boy στο Χιγκίτα. Αμφιλεγόμενες οι Νυχτερινές Εικόνες μέχρι στιγμής μάλλον δεν έχουν γοητεύσει το φεστιβαλικό κοινό, οι 40 θεατές στην πρώτη προβολή του Λίορ Σαμρίζ πιστοποιούν κάτι τέτοιο. Στον αντίποδα οι γιγαντιαίοι Ανοιχτοί Ορίζοντες, που έφεραν ταινίες από όλο τον κόσμο, με το πορτογαλικό Tabu να ξεχωρίζει άνετα από οτιδήποτε άλλο έχει παίξει εδώ ως τώρα.
Προτάσεις για το τελευταίο 3ήμερο του Φεστιβάλ
Στούντιο Ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν – Φόρος τιμής του Στρίκλαντ στα αναλογικά χρόνια του κινηματογράφου. Εφιαλτική ατμόσφαιρά που ενώνει το πραγματικό με το φανταστικό.
ΝΟ – Ο σταθερά εξελίξιμος Πάμπλο Λαρραΐν στην καλύτερη (σύμφωνα με τις Κάννες) ως τώρα ταινία του, πιθανά μέχρι την επόμενη
Το Πρόσωπο της Ομίχλης – Πολλοί μίλησαν για αδικία που έχασε τον Χρυσό Φοίνικα. Και το έχασε από τον Χάνεκε.
Δεν είμαι χιπστερ – Μου έχει γίνει εμμονή αυτή η ταινία. Είναι άλλωστε μια απο τις ελάχιστες ανεξάρτητες αμερικάνικες αυτού του Φεστιβάλ
Η Βιολέτα πήγε στον ουρανό – Το μεγάλο βραβείο του φετινού Σάντανς και μια από τις καλύτερες λατινοαμερικάνικες παραγωγές της χρονιάς
H Κρεϊζι κι ο Θιφ – Άνθρωπος ορχήστρα και μάστορας στις νέες τεχνολογίες ο Κόρυ Μακ Αμπί γύρισε αυτή την μικρού μήκους ταινία την οποία συνοδεύει ο ίδιος με μια live μουσική εμφάνιση στο τέλος της προβολής. Η ταινία κάνει πανευρωπαϊκή πρεμιέρα στην Θεσσαλονίκη.
