Δράμα, ΗΠΑ, 91 λεπτά, 1937
Σκηνοθεσία: Λίο ΜακΚάρεϊ
Παίζουν: Βίκτορ Μουρ, Μπιούλα Μπόντι, Τόμας Μίτσελ
“It would make a stone cry έλεγε ο Όρσον Γουέλς για το φιλμ που ο Λίο ΜακΚάρεϊ αγαπούσε περισσότερο από όλα τα δημιουργήματα του – μεταξύ των οποίων βρίσκουμε τα Duck Soup (των Μαρξ), Milky Way (μια από τις λίγες επιτυχίες του Harold Lloyd εκτός βωβού), An Affair to Remember και τα οσκαρικά Awful Truth και Going My Way.
Λίγο μετά το
Milky Way του 1936, ο ΜακΚάρεϊ έχασε τον πατέρα του, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για ένα φιλμ που διαφοροποιούνταν ως προς την ως τότε θεματολογία του και θα αφορούσε κοινωνικά πρόβληματα της τρίτης ηλικίας. Οι Η.Π.Α. του μεσοπολέμου παρέμεναν πληγωμένες άλλωστε από οικονομικά προβλήματα και οι γηραιότεροι που δεν μπορούσαν πλέον να εργασθούν, αδυνατούσαν να καλύψουν τις βιοποριστικές ανάγκες τους. Ο ΜακΚάρεϊ δούλεψε την ιστορία του πάνω στο βιβλίο της Τζόζεφιν Λώρενς “The Years Are So Long, στο οποίο ένα ζευγάρι ηλικιωμένων αναγκάζεται να μείνει στα απρόθυμα παιδιά του.
Το
Make Way For Tomorrow που προέκυψε, μιλά για δυο ηλικιωμένους που χάνουν το σπίτι τους από την τράπεζα και καθώς κανένα από τα 5 παιδιά τους δε δύναται να τους φιλοξενεί μαζί, αναγκάζονται να ζουν σε διαφορετικά σπίτια και πόλεις. Το ζευγάρι χωρίζεται και αντιμετωπίζεται σταδιακά ως βάρος από τα παιδιά που ψάχνουν τρόπους και αφορμές για να το ξεφορτωθούν, όμως η επικοινωνία που κρατούν τα δυο μέλη του τους δίνει δύναμη για μια συνάντηση μετά από μήνες που τους θυμίζει τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής τους.
Ο Ρενουάρ έλεγε για τον ΜακΚάρεϊ πως καταλάβαινε τους ανθρώπους όσο κανείς άλλος και στο χάρισμα αυτό οφείλεται η δύναμη πολλών σκηνών που κρατούν το φιλμ μακριά από το μελό. Ο Βίκτορ Μουρ και η Μπιούλα Μπόντι που υποδύονται τους δυο ήρωες είναι υπέροχοι, παίζοντας απλά και χωρίς ακρότητες ώστε να παρουσιάσουν όσο πιο προσιτούς και αληθινούς χαρακτήρες στο κοινό. Το φινάλε κρατήθηκε τελικά όπως ακριβώς το ήθελε ο ΜακΚάρεϊ, συναισθηματικά φορτισμένο χωρίς ανούσιο happy end, με μια μαγική ατμόσφαιρα στην εξωπραγματικά φιλική, ως προς το ζεύγος, Νέα Υόρκη που απαλύνει τον πόνο της μεταξύ τους απόστασης.
Το φιλμ απέτυχε εμπορικά λόγω του θέματός του και ο ΜακΚάρεϊ μέσα στο ίδιο έτος έδωσε το κωμικό
Awful Truth για το οποίο βραβεύθηκε με Όσκαρ. Παραλαμβάνοντας το βραβείο του ευχαρίστησε τους πάντες στην αίθουσα, τονίζοντας όμως πως του το έδωσαν “για τη λάθος ταινία.
