Αν πέρυσι κάτι δεν χτυπούσε καλά στο μάτι, φέτος απλά επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά η προβληματική διαχείρηση ενός θεσμού που έχει σαν στόχο την ανάδειξη και την αναγνώριση της καλλιτεχνικής δραστηριότητας των Ελλήνων κινηματογραφιστών και την σχέση τους με το κοινό. Η συνήθης εσωστρέφεια δείχνει να ταλαιπωρεί τον ελληνικό κινηματογράφο, πάνω που είχε αρχίσει να βρίσκει το πραγματικό νόημα της εξωστρέφειας και της επικοινωνίας.
Αν πέρυσι η συζήτηση επικεντρώθηκε στη “διχογνωμία” της Ακαδημίας ανάμεσα στην καλύτερη ταινία και στην πρόταση της για τα Όσκαρ 2012 (Μαχαιροβγάλτης vs Ατενμπεργκ), φέτος η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων ανέδειξε την εκκωφαντική απουσία συγκεκριμένων ταινιών από τις τελικές λίστες. Η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την σκανδαλώδη απουσία του Γ. Λάνθιμου και των “Άλπεων” από αρκετές κατηγορίες αλλά οι αδικημένοι είναι μάλλον περισσότεροι και έχουν ο καθένας την δική του ξεχωριστή παρουσία για τον ελληνικό κινηματογράφο του 2011.
Το σχεδόν ανύπαρκτο πλαίσιο κανονισμών δίνει την ευκαιρία να αναδειχτούν ως υποψήφιες ταινίες χωρίς καμία εμπορική διαδρομή και χωρίς καμία δημοφιλία ή απήχηση στο ευρύ κινηματογραφικό κοινό. Μια φεστιβαλική προβολή και η επαφή με 300 θεατές και τα ελάχιστα μέλη της Ακαδημίας στις Νύχτες Πρεμιέρας ή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης προφανώς δεν φέρνουν την άνοιξη αλλά γυρίζουν τον ελληνικό κινηματογράφο πολλά χρόνια πίσω. Παράλληλα οι ασάφειες των κανονισμών δημιουργούν μπερδέματα και παρερμηνείες για όποιον θέλει να σταθεί λίγο απέναντι στις κατηγορίες. Τι καλύπτει άραγε το βραβείο καινοτομίας ή έφε? Γίνεται να βραβευτούν όλοι οι υποψήφιοι απο κοινού το βραβείο μοντάζ? Ποια είναι τα σταντάρ που θέτει η Ακαδημία για την πρόταση της Ελλάδας στα αμερικάνικα Όσκαρ?
Η Ακαδημία Κινηματογράφου είναι νίκη του ελληνικού κινηματογράφου, που πριν 4 χρόνια θέλησε να ξεφύγει από τον κακό εαυτό του αλλά και τις παθογένειες ενός δημόσιου και συνδικαλιστικού συστήματος. Από τον περιορισμό στην κρίση μιας ολιγομελούς επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που έκοβε και έραβε ανάλογα με τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες της ή από τα δεσμά της κρατικής γραφειοκρατίας και τους βυζαντινισμούς των κινηματογραφικών σωματείων που αναδείχτηκαν στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας για χρόνια. Το να ξαναγινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές μάλλον θα έπρεπε να μας προβληματίσει για κάποια πράματα. Ας ελπίσουμε πως ποτέ δεν είναι αργά.
Σε ότι αφορά τις υποψηφιότητες “Το Γάλα” και ο “Άδικος Κόσμος” είναι οι δύο κύριοι διεκδικητές της μεγάλης πίτας των βραβείων. Η απονομή θα πραγματοποιηθεί στις 7 Μαϊου στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στην Αθήνα. Οι υποψήφιοι στις κυριότερες κατηγορίες :
Βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου
Σοφία Σειρλή (Άδικος Κόσμος)
Ηρώ Μπέζου (Το Γάλα)
Όλια Λαζαρίδου (Παράδεισος)
Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου
Χρήστος Στέργιογλου (Άδικος Κόσμος)
Όμηρος Πουλάκης (Το Γάλα)
Ιερώνυμος Καλετσάνος (Wasted Youth)
Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου
Θεοδώρα Τζήμου (Άδικος Κόσμος)
Ιωάννα Τσιριγκούλη (Το Γάλα)
Κίκα Γεωργίου (Η Πόλη των Παιδιών)
Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου
Αντώνης Καφετζόπουλος (Άδικος Κόσμος)
Προμηθέας Αλειφερόπουλος (Το Γάλα)
Γιάννης Στάνκογλου (Το Τανγκό των Χριστουγέννων)
Βραβείο Σεναρίου
Φίλιππος Τσίτος και Δώρα Μασκλαβάνου (Άδικος Κόσμος)
Ευθύμης Φιλίππου και Γιώργος Λάνθιμος (Άλπεις)
Γιώργος Γκικαπέππας (Η Πόλη των Παιδιών)
Βραβείο Σκηνοθεσίας
Φίλιππος Τσίτος (Άδικος Κόσμος)
Δημήτρης Αθανίτης (Τρεις Μέρες Ευτυχίας)
Αργύρης Παπαδημητρόπουλος και Γιαν Φόγκελ (Wasted Youth)
Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
«Άδικος Κόσμος»
«Το Γάλα»
«Πόλη των Παιδιών»
«Τρεις Μέρες Ευτυχίας»
«Fish n’ Chips»
