(De rouille et d'os / Rust and Bone)
Κοινωνικό δράμα, 2012, Γαλλία/Βέλγιο, 120 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ
Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Ματίας Σένερντς
Ο Αλί ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του με ένα πεντάχρονο παιδί στα χέρια του. Άστεγος, άφραγκος, χωρίς φίλους, βρίσκει καταφύγιο στην αδερφή του στην Αντίμπ. Τα πράγματα εκεί βελτιώνονται άμεσα. Ο Αλί συναντά τη Στεφανί σε ένα καβγά σε ένα κλαμπ. Η Στεφανί εκπαιδεύει όρκες στο Marineland. Μια παράσταση θα καταλήξει σε τραγωδία, κι ένα τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα θα τους φέρει και πάλι κοντά. Ο Αλί τη βοηθάει απλά, χωρίς συναίσθημα ή οίκτο. Κι εκείνη ζωντανεύει και πάλι.
Ο Ζακ Οντιάρ είναι γνωστός για την μελέτη του πάνω στις ιδιαιτερότητες των ανθρώπινων σχέσεων. Στο Σώμα με σώμα εξετάζει πως δύο άνθρωποι τελείως αταίριαστοι, καταφέρνουν να γίνουν μια ψυχή μέσα από τις απαιτήσεις και τις συνθήκες της ζωής τους.
Ο Αλί είναι ένας άντρας που λειτουργεί με βάση το ένστικτο. Με το βάρος και την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ως μέσο έκφρασης το σώμα του. Στον τρόπο που τρώει, στον τρόπο που κοιμάται, στον τρόπο που κάνει έρωτα, στον τρόπο που κάνει τις επιλογές που καθορίζουν την ζωή του. Στον αντίποδα βρίσκεται η Στεφανί, μια γυναίκα δυναμική αλλά με μια απροσδιόριστη από την ίδια ευαισθησία μέχρι την στιγμή που ένα δυστύχημα θα την δοκιμάσει σωματικά και ψυχικά. Είναι αυτή η ευασθησία που της λέει για τις λάθος επιλογές, για τις λάθος αγάπες, για τις λάθος αντιδράσεις στα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεται.
Η συνθήκη που φτιάχνει σεναριακά ο Οντιάρ για αυτούς τους δυο ανθρώπους είναι νομοτελειακή. Η σχέση του Αλί και της Στεφανί κυλάει κλιμακωτά. Ότι δεν τους σκοτώνει, θα τους κάνει πιο δυνατούς. Και ότι λείπει ως συστατικό από τον έναν θα το προσφέρει ο άλλος ως απαραίτητη προϋπόθεση. Φυσικά δύο τελείως απρόβλεπτοι άνθρωποι είναι αδύνατο να φτιάξουν κάτι τόσο στέρεο και σταθερό. Μέχρι τη στιγμή που το ζώωδες ένστικτο να υποταχτει στην λεπτεπίλεπτη ευαισθησία και αντίστοιχα η συναισθηματική ευφυϊα να αναγνωρίσει την αξία της σωματικής ρώμης.
Το Σώμα με σώμα δεν είναι κατ' ανάγκην ένα σκηνοθετικό αριστούργημα, όπως οι προηγούμενες ταινίες του Οντιάρ (π.χ. ο Προφήτης), αλλά σίγουρα αποτελεί μια δυνατή εμπειρία κυρίως χάρη στη μεγαλοφύη ανάλυση και ερμηνεία που του προσφέρουν οι δύο πρωταγωνιστές του. Η Μαριόν Κοτιγιάρ σπαρακτική, λειτουργεί με μια εσωτερική εκφραστική δύναμη σε μια υποδειγματική οσκαρική ερμηνεία. Δίπλα της ο Ματίας Σενέρτς που χτίζει το ρόλο του με βάση τη σωματική παρουσία του και συμπληρώνει το ζευγάρι της ιστορίας. Για όποιον αγάπησε τον κινηματογράφο του Ζακ Οντιάρ εδώ θα συναντήσει ένα περιέργο αλλά όμορφο αμάλγαμα ρεαλισμού, ενστίκτου, ευαισθησίας και μελοδραματισμού.
