Ρομαντικό Δράμα, 2011, Μ. Βρετανία, 119 λεπτά
Σκηνοθεσία: Μαντόνα
Παίζουν: Άντρεα Ραϊσμπόροου, Άμπι Κόρνις, Τζέημς Ντάρσι
Η δύο φορές διαζευγμένη αμερικανίδα Γουόλις Σίμπσον γίνεται η αιτία να απαρνηθεί ο πρίγκιπας Έντουαρντ τον βασιλικό θρόνο της Αγγλίας το 1936 και το ζευγάρι δημιουργεί τον μύθο ενός από τους μεγαλύτερους έρωτες του εικοστού αιώνα. Μια νεαρή αμερικανίδα που μεγάλωσε με τις ιστορίες αυτού του έρωτα προσπαθεί να τον ανακαλύψει με αφορμή μια δημοπρασία των προσωπικών αντικειμένων του ζευγαριού.
Όπως έγινε και στο A Single Man (2009), όταν κάποιο γερό κεφάλαιο της show business μεταπηδά στον κινηματογράφο, είναι εύκολο να βρει ικανότατους συνεργάτες, τουλάχιστον στο εικαστικό κομμάτι του φιλμ. Ο Τομ Φορντ για άλλους έκανε σπουδαία ταινία, για άλλους όχι, όμως λίγοι διαφώνησαν για την φροντίδα στα κοστούμια, τη διακόσμηση, τη μουσική ή την καλλιτεχνική διεύθυνση – εκεί η μαεστρία σπουδαίων επαγγελματιών ήταν εμφανής. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ καθώς το όνομα της Μαντόνα έφτανε για να εμπλακεί μια στρατιά συνεργατών που για τους αντίστοιχους τομείς θα παρουσίαζε ένα γοητευτικό αποτέλεσμα, ειδικά δε όταν το ζητούμενο είναι και η απεικόνιση της χλιδής. Το τί σημαντικό γίνεται στο W.E. πέραν των εικαστικών είναι και πάλι συζητήσιμο.
Η Μαντόνα θεωρώντας πως η ιστορία του Έντουαρντ και της Γουόλις έγινε σημείο αναφοράς εξαιτίας της παραίτησης του πρώτου από τον αγγλικό θρόνο για χάρη της, ενδιαφέρεται κυρίως να ξαναπεί την ιστορία με επίκεντρο όμως τα όσα έχασε στην πορεία αυτής της σχέσης η Αμερικανίδα, κάτι που ελάχιστες φορές έγινε στο παρελθόν. Δεν ξέρω αν η άρνηση της βασιλικής οικογένειας να δώσει στην Γουόλις τιμητικό τίτλο φτάνει για να θεωρηθεί η ιστορία της ως δράμα, όμως το φιλμ δεν κρατά μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι. Παρουσιάζεται με flashbacks η ζωή της, οι 2 πρώτοι γάμοι της και η γνωριμία με τον Έντουαρντ (ο οποίος παράλληλα φλέρταρε με αρκετές γυναίκες του κύκλου του), με σκοπό το πλάσιμο ενός χαρακτήρα που ξεπερνούσε τους ήδη ξεπερασμένους ηθικούς κώδικες της εποχής και γι αυτό στιγματίστηκε. Άλλωστε η Γουόλις ακόμη και στον περσινό Λόγο του Βασιλιά εμφανίζεται ως χαρακτήρας χωρίς καμιά υπόληψη, που έχει τυλίξει τον πρίγκιπα και οραματίζεται τον βασιλικό θρόνο.
Περισσότερο ενδιαφέρον έχει όμως η σύγχρονη ιστορία της Γουόλι (μια έντονα γοητευτική Άμπι Κόρνις) , μιας νεαρής Αμερικανίδας που ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της αγάπης που είχε η μητέρα της για το πριγκιπικό ζεύγος, ως ευχή ώστε να ζήσει και αυτή έναν αντίστοιχο έρωτα. Η αποτυχία στην προσωπική της ζωή και η δημοπρασία με τα αντικείμενα του ζεύγους που ανακοινώνεται, δίνει την αφορμή να χαθεί μέσα στο παρελθόν, διαβάζοντας ιστορίες για τον έρωτα του ζευγαριού, μέχρι και την μεταξύ τους αλληλογραφία. Η γνωριμία με τον φύλακα ασφαλείας της έκθεσης των αντικειμένων, είναι γι αυτήν μια ευκαιρία να ξαναδεί τη ζωή της από την αρχή και να κοιτάξει κατάματα τον αποτυχημένο γάμο της με έναν πλούσιο γιατρό, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπε ως τότε μια πιθανή ευτυχία. Η Γουόλι ερευνά την σχέση των W.E. (τα αρχικά του ζευγαριού με τα οποία έκλειναν τα γράμματά τους) όπως περίπου έκανε και η Μαντόνα, που κατά κάποιο τρόπο βάζει τον εαυτό της μέσα στο φιλμ μέσω της ηρωίδας του επινόησε. Το ότι η έρευνα πάντως βασίζεται σε αντικείμενα προδίδει και μια προσκόλληση πάνω σε αυτά εις βάρος των ατόμων, κάτι που είναι παραπάνω από εμφανές στις κοσμικές σκηνές του ζεύγους όπου υπερτονίζεται ο πλούτος, που αν και τον αποποιείται τελικά από την Γουόλι, η ισχυρή παρουσία του στα κάδρα δεν μαρτυρά το ίδιο και για την Μαντόνα.
