Η Έυη Σιδηροπούλου, μπορεί να κατέκτησε τα ερτζιανά της Αθήνας (την ακούς κάθε μέρα στον Best 92,6) αλλά είναι δικό μας παιδί. Εδώ αγόρασε τους πρώτους της δίσκους, εδώ αγάπησε το ραδιόφωνο, δούλεψε σε αυτό και εδώ έκανε τα πρώτα της όνειρα. Κι επειδή γνωρίζει πολλά δεν γινόταν να μην κάνουμε μια μεγάλη κουβέντα μαζί της!
Συγκρίνοντας την εποχή των ravers των 90s, των clubs της παραλιακής των 00s και του σήμερα, μίλησέ μας για το πώς αντιλήφθηκες εσυ τις αλλαγές στη νυχτερινή διασκέδαση!
Η αλήθεια είναι ότι με την πάροδο των ετών τίποτα δεν έμεινε αναλλοίωτο.
Ούτε ο τρόπος διασκέδασης, ούτε η ”νύχτα” σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο, ούτε η μουσική! Άλλαξε ο τρόπος και η ένταση με την οποία ο κόσμος διασκεδάζει, μειώθηκαν τα club και η διασκέδαση μετακινήθηκε στα all day cafe bar -εστιατόρια. Η ποιότητα υποδαυλίστηκε αρκετά και ο χάρτης της διασκέδασης άλλαξε πολύ. Πλέον,για παράδειγμα, ο κόσμος σπάνια θα βγει τις καθημερινές, κυκλοφορεί κυρίως Παρασκευές και Σάββατα, ενώ παράλληλα έγινε η μετάβαση από τα 90 s και τις ”μουσικάρες” στα λιγότερο ψαγμένα μουσικά στέκια και στη μουσική που προτιμά η μάζα. Θα καταλήγαμε στο ότι ο κόσμος, μάλλον, είναι λιγότερο απαιτητικός σήμερα σε σχέση με τη διασκέδασή του.
Τι σχέση είχες με το ραδιόφωνο πριν εργαστείς σε αυτό;
Ανέκαθεν είχα σχέση πάθους με το ραδιόφωνο, αφού άκουγα από πολύ μικρή ηλικία και ήμουν συντονισμένη ώρες ατελείωτες σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Από το δημοτικό, αν θυμάμαι καλά. Το έβρισκα μαγικό και συναρπαστικό ταυτόχρονα, δεν είχα φανταστεί, βέβαια, ότι μια μέρα θα το επέλεγα ως επάγγελμα (αν και -για να είμαι ειλικρινής- με επέλεξε χωρίς να το καταλάβω).
Ποιους καλλιτέχνες άκουγες μικρότερη και πόσο έχουν αλλάξει τα μουσικά σου γούστα έκτοτε;
Ήμουν τυχερή που στο σπίτι μας υπήρχαν βινύλια των Jean Michel Jarre, Mike Oldfield, Rory Galagher, The Beatles, Rolling Stones και άλλων πολλών καλλιτεχνών. Μεγαλώνοντας, σοκαρίστηκα με τους Massive Attack και η μουσική τους ήταν για εμένα κάτι σαν αποκάλυψη! Περίπου το ίδιο ένιωσα ακούγοντας Portishead, Depeche Mode, Tricky, Everything But The Girl και πολλους άλλους
Αγαπώ ιδιαίτερα την electronica και νομίζω φαίνεται και στις εκπομπές στον Best radio. Τα μουσικά μου γούστα δεν άλλαξαν πολύ, θα έλεγα ότι εμπλουτίστηκαν με καλλιτέχνες που ασχολούνται με την deep house, τη melodic house, τη nu disco και την indie dance. Να μην ξεχάσω και την αδυναμία που έχω στην ethnic electronica και ας θεωρείται ξεπερασμένη.
Τι είναι αυτό που κάποιους καλλιτέχνες και κάποια τραγούδια τους ακούμε διαχρονικά;
Αναμφίβολα η αγάπη του κοινού τους, ακόμη και όταν τα χρόνια περνούν. Η αίσθηση ότι μπορεί να μεγαλώνεις παρέα με κάποια κομμάτια και με ορισμένους καλλιτέχνες, ότι κάθε φορά που θα ακούσεις το Unfinished Sympathy στο ραδιόφωνο το feeling θα είναι το ίδιο με την πρώτη φορά που πέτυχες το video clip στο Mtv…
Πώς βλέπεις το μέλλον των ραδιοφώνων την εποχή του Spotify και του YouTube; Φοβάστε πως οι επόμενες γενιές δεν θα στρέφονται σε εσάς για να μάθουν νέες μουσικές;
Οι εποχές αλλάζουν και είναι απολύτως λογικό. Θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι ο κόσμος έχει απεριόριστη πρόσβαση στη μουσική, ψάχνει τη μουσική του,ανακαλύπτει συνεχώς. Η αξία του ραδιοφώνου, ωστόσο, είναι ανεκτίμητη και θα τολμήσω να πω και οτι είναι ένα μέσο αναντικατάστατο. Το ραδιόφωνο είναι η επαφή του παραγωγού με τους ακροατές του, η επιθυμία του να μεταδώσει την αγάπη του για τη μουσική σε αυτούς, η επικοινωνία μεταξύ τους και η σχέση που τελικά δημιουργείται είναι τόσο μαγική.
Έχω την εντύπωση πως αυτή η συνύπαρξη δεν μπορεί να αντικατασταθεί απο άψυχες λίστες μουσικής. Θεωρώ πως ο κόσμος πάντα θα στρέφεται στο ραδιόφωνο, πάντα θα το αποζητά για να ακούσει, να αισθανθεί,να επικοινωνήσει και εμείς πάντα θα αναζητούμε την παρουσία των ακροατών μας, γιατί αυτοι είναι η ψυχή του ραδιοφώνου και η σχέση μας θα είναι πάντα αμφίδρομη.
Be Best !
