# «Εγενήθην εις τον αιώνα και τον τόπο της υποκρισίας ήτις εστίν ο υπέρτατος βαθμός της ανθρώπινης διαφθοράς. Διότι η μίμησις της αρετής είναι εσχάτη πανουργία της κακίας.» Βύρων Βασιλειάδης – 1874 (χειρόγραφη σημείωση από την τελευταία σελίδα του ιταλοελληνικού λεξικού του Κ. ΒΑΡΒΑΤΗ, 1861)
Σχεδόν 150 χρόνια μας χωρίζουν από αυτή την σπαρακτική σημείωση στο βιβλίο που μόλις αγόρασα από υπαίθριο πωλητή στο κέντρο της Αθήνας έναντι αξίας 5 ευρώ. Είναι η πρώτη φορά που αργώ να παραδώσω κείμενο στην αρχισυνταξία. Αλλά άξιζε τον κόπο… Νομίζω, τέτοια ανακάλυψη
Η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη της τερατογένεσης είναι μπροστά στα μάτια μας. Οι ψευδοφαντασιώσεις – απόρροιες μιας στροφής του ευρωπαϊκού τύπου, ανακόλουθη των επιθέσεων της προηγούμενης τριετίας, τελειώνουν κι αυτές.
Λίστες πάνε κι έρχονται, από γραφείο σε γραφείο, οι νεκροθάφτες έχουν πιάσει δουλειά, ενώ τηλεοπτικοί αστέρες με ισχυρή μεταπολεμική τσαντίλα, από ένα άλλον «περαστικό» HIGH πλανήτη, ακόμα αναρωτιούνται σε αυτή τη χώρα της Αφθονίας, τί παράγουμε…
# Προσωπικά παράγω «χυδαία γλώσσα του πεζοδρομίου», έτσι με κατηγόρησε λοβοτομημένος και περιθωριακός δημόσιος υπάλληλος (αρχαιολόγος) ιστολογίου, του οποίου το όνομα περιμένω να αποκαλύψει στα εγκόσμια ο αρμόδιος εισαγγελέας… Η συγκεκριμένη ανάρτηση που με περνάει γενεές 14, γίνεται (όπως εξάλλου κι όλες του συγκεκριμένου ιστολογίου) από IP που ανήκει στο παραμεθόριο Υπουργείο Πολιτισμού. Ο συγκεκριμένος δηλαδή δημόσιος υπάλληλος είναι πληρωμένος από κι εμένα δημόσιός μου συκοφάντης…
# Έλληνας σε Έλληνα βγάζει μάτι. Την εβδομάδα που μας πέρασε πληροφορήθηκα ότι κάθε ευρωπαίος άνεργος πολίτης ο οποίος εγγράφεται στον γερμανικό ΟΑΕΔ με διεύθυνση κατοικίας στη Γερμανία, εισπράττει από την πρώτη κιόλας μέρα 900 ευρώ μηνιαίο επίδομα ανεργίας για ένα ημερολογιακό ολόκληρο έτος… Έτσι ζουν εκατοντάδες Έλληνες καλλιτέχνες εις τα Βερολίνα κομίζοντες πικροδάφνες μικροπολιτικατζίδικες…
# Πιο θλιβερή αναποτελεσματικότητα από το να ιντριγκάρεις το θρησκευτικό μένος πειραγμένων Χριστιανών (που δεν κατανοούν απολύτως ότι όταν αγαπάς εν Χριστώ τον πλησίον, τον αγαπάς ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ) προσπαθώντας να αλώσεις με αναρτήσεις στο διαδίκτυο, κι έτσι να διαφημίσεις την θεατρική σου παράσταση με βλάσφημα (εντελώς ακίνδυνα, που εξαργυρώνονται ωστόσο μόνο από μικρό κοπάδι gay μεταλλαγμένων θεατών) αλλά προβλεπόμενα δρώμενα και λέξεις, δεν υπάρχει… Ναυτία…
# Η ΑΓΑΠΗ του Χάνεκε έχει σφηνωθεί στη φριχτή μου καρδιά στο διηνεκές… δεν θα με συμφιλιώσει με το θάνατο ποτέ, αλλά πάντα θα με μετα-κινεί η σκέψη ότι ο φόνος από αγάπη λυτρώνει… Τέτοιες αγάπες (χωρίς φόνους) ευτυχώς έχω συναντήσει πολλές φορές γύρω μου… Αυτή την ΑΓΑΠΗ θέλω να επανεγκαταστήσω μια μέρα στην καρδιά μου…
# ΑΡΧΕΤΥΠΟ Πνευματικό Έργο μοναδικής (100 μεταπτυχιακά διπλώματα κι άλλα τόσα διδακτορικά δεν το πλησιάζουν σε διαύγεια και ΗΘΟΣ) συγγραφικής ψυχογραφικής ακρίβειας και εκτέλεσης, από την τρικυμισμένη ψυχή του ROBERT WALSER “Γιάκομπ φον Γκούντεν».
# Το κείμενο γράφεται απόγευμα Δευτέρας. Αύριο Τρίτη έρχεται στην Αθήνα η καγκελάριος της ΣΥΝΘΛΙΨΗΣ, Μέρκελ. Ότι θα έχει απομείνει από αυτή την 6ωρη γερμανική αθηναϊκή λαίλαπα δεν θα είναι τίποτ’ άλλο από ένα θανατερό άκεφο κουιντέτο…
Υπογράφει «η ως εδώ»
ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΟΙ
Όχι Παναγία μου ! Δεν μπορεί να έχω δίκιο! Δεν μπορεί να ξαναγυρίσουν οι εφιάλτες που μας έπνιξαν με την ιδιοτέλειά τους, που δηλητηρίαζαν και το ελάχιστο αεράκι που αναπνέαμε : που μας φλόμωσαν με την «παιδεία» τους, οι κράχτες των ετοιματζίδικων γνώσεων, ιδεών, «απόψεων»… Βδομάδες τον παρακολουθώ, τον πνευματικό αλήτη, να υφαίνει την γλιντζερή παγίδα που στήνει στους καλοπροαίρετους αναγνώστες του, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να διαβάλλει αυτούς που φαντάζεται αντίπαλους του –χεσμένο τον έχουν τον βλάκα- και να προβάλλει την υπερφίαλη ύπαρξή του, και μαζί του συνεταίρου του, που μας χάρισε τα πιο βαθιά θεατρικά χασμουρητά, του Σπύρου Ευαγγελάτου..
Ναι, για τον Κακο-Μύρη, μιλάω… Φαντάζονται τα τρωκτικά, ότι τώρα που βουλιάζει το καράβι, μέσα στην γενική θολούρα, μπορούν να ορμήξουν, να ξεγελάσουν και να αρπάξουν, τα οφίκια –και το πουγκί- που γλίστρησε για λίγο από τα χέρια τους, που τόσα χρόνια λυμαίνονταν τρομοκρατώντας με την «ω τι μόρφωση» τους …
Ο ατάλαντος ακαδημαϊκός και ο ντενεκές- άσσος της αποστήθισης, αυτός που ξερνάει άκριτα την «πολυμάθειά» του, ονόματα επί ονομάτων…
Προσέχτε τακτική: σε όλα του τα εμβριθή κείμενα, πετάει δολωματάκια, εναντίον του Φεστιβάλ.. ετοιμάζει την ψαριά του, μεθοδικά και αθώα.. Ξέρει ότι η θητεία του Λούκου έχει λήξει και αγωνίζεται να μην ανανεωθεί… Στον δίκαιο αυτό αγώνα, δεν διστάζει να στείλει την Κιτσοπούλου, στα φασιστοειδή, και στο στόμα του κυρίου Πολύδωρα.. Ναι, ελληνικέ λαέ, αυτός πρώτος τα ξεκίνησε αυτά, ύπουλα.. Στη συνέχεια χτυπάει μία από τις ωραιότερες παραστάσεις του ελληνικού θεάτρου, από καταβολής του, τον «Αμφιτρύωνα» του Λευτέρη Βογιατζή… Εδώ παίζουν 2 πράγματα, η αβυσσαλέα έχθρα του προς τον Βογιατζή, που τον αγνόησε πάντα, και το όνομα του Βογιατζή, στις υπογραφές υπέρ Λούκου, υπογραφή ισχυρή, γιατί όλοι ξέρουν ότι ο Βογιατζής δεν υπήρξε και δεν είναι «ημέτερος» κανενός… Οι αντιδράσεις των αναγνωστών του, τον αναγκάζουν, να επιδείξει αντικειμενικότητά , σε κριτική του για τον Κιμούλη, εκθειάζει, τον «εξπρεσιονιστή» τρομάρα του, Λευτέρη Βογιατζή, και γελάει και το παρδαλό κατσίκι… Συνεχίζει υμνώντας τον Συκουτρή, για να προσεταιριστεί κάποιους σοβαρούς κι ευαίσθητους ανθρώπους, αλλά και εκεί, του ξεφεύγει και μας αποκαλύπτει άθελά του, αυτό που όλοι γνωρίζουμε : ότι αν αρθρογραφούσε την εποχή του Συκουτρή, θα ήταν από τους πρώτους που θα τον λιθοβολούσαν ! Όμως ήμαρτον ! ήμαρτον ! δεν έχει ακόμα ξεπλυθεί… Μας θυμίζει λοιπόν πώς και πόσο τον θαύμασαν όόόλοι οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου, γιατί πράγματι σε όόόλους πήγε και φίλησε ποδιές κάνοντας φιγούρα…Ακολουθεί πια ευθαρσώς η προβολή του Ευαγγελάτου, προσπαθεί να συμπτύξει συμμαχίες, να διασπάσει το μέτωπο Λούκου, γλύφει τον Παπαβασιλείου και πάλι γελάει και το παρδαλό κατσίκι…
Όχι, μη ! ω ! ιθύνοντες της ελληνικής πολιτείας.. Οποιοσδήποτε άλλος, αλλά όχι αυτοί, όχι αυτοί στη θέση του Λούκου, όχι αυτοί στο Εθνικό Θέατρο ! Δεν θ’ αυτοκτονήσουμε όλοι πνευματικά, επειδή ο μαθητής του Μπαντιού, δεν είναι καλά διαβασμένος.
