Καλότυχοι όσοι δεν χτυπηθούν
Στη ζωή τους από κανένα κακό.
Γιατί για εκείνους που οργή λαού
Τις κυβερνήσεις τους κατακεραυνώσει, δεν θα γλιτώσουν από καμιά συμφορά
Που δεν θα πέσει σε πλήθος γενεών τους,
Ίδια καθώς όταν Κύμα
Κυλάει παραφουσκωμένο
Απ’ τις άγριες της Γερμανίας απειλές
Πάνω στην σκοτεινή ελληνική άβυσσο του καλοκαιριού
Απ’ το βυθό αναταράζει
Τη μαύρη ανεμοδαρμένη αμμουδιά
Και στέλνοντας πίσω τη βοή
αναστενάζουν
καθώς αλύπητα χτυπιούνται, οι κορυφογραμμές του Αιγαίου.
Από παλιούς καιρούς βλέπω
Τα πάθη αυτών που κυβερνούν
Να πέφτουν απάνω στα πάθη εκείνων που σβήσανε
Και καμιά χώρα δεν γλιτώνει άλλη χώρα
Μα το χρήμα τις γκρεμίζει
Και λυτρωμό δεν έχουν.
Γιατί τώρα το ύστατο φως, στην τελευταία Ελληνική
ρίζα που απλώνεται στα σπίτια των Ελλήνων
Το θερίζει των Υποχθόνιων Τραπεζών
Το δρεπάνι το αιματόβρεχτο
Άκριτη γλώσσα και νους ανθρωποβλαβής.
Τη δική σου δύναμη,
Γερμανία που έκλεψες και φυλάκισες γενιές Ελλήνων,
Ποιά ανθρώπινη έπαρση
Να σταματήσει μπορεί;
Που αυτήν μήτε ο εφιάλτης στον ύπνο ποτέ ο πανδαμάτορας πιάνει
Μήτε οι ώρες οι τηλεοπτικές των ΜΜΕ οι ακούραστες και των Ευρωκοινοβουλίων,
Μα από μισό αιώνα και βάλε ακατάλυτη
Βασιλεύεις δυνάστης, ω Γερμανία,
μες των Βαλκανίων το ξέλαμπρο φέγγος.
Και τώρα όμως και πριν και στο μέλλον
Θα κρατά αυτός ο νόμος:
Πως τίποτα στη ζωή των ανθρώπων
Δεν έρχεται χωρίς καμία δυστυχία.
Γιατί η ύστατη βέβαια ελπίδα
Για πολλούς βγαίνει σε χρήμα ως όφελος
Μα άλλων τους κούφιους τους πόθους γελά
Κι η απάτη γλιστρά μες τον άνθρωπο, δίχως να γνωρίζει αυτός
Τίποτα,
ώσπου στην πυρωμένη φωτιά
και τα δυο του πόδια κάψει.
Κι αυτού που κυβερνά αλλά και του λαού του.
Γιατί αλήθεια σοφός ο περίφημος λόγος
Που βγήκε από κάποιον Έλληνα στα αρχαία χρόνια.
«Καλό το κακό σε εκείνον που η Δύναμη
οδηγάει το νου του στον όλεθρο,
και ο όλεθρος δεν θ’ αργήσει να φτάσει.»
αφιερωμένο στον Günter Grass
Χορικό από «Αντιγόνη» Σοφοκλέους
