Δουλεύω πεζοδρόμιο περίπου ένα χρόνο. Ήμουν νηπιαγωγός. Έκτακτη. Οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι. Ζούσαμε τον τελευταίο χρόνο 3 άνθρωποι με 300 ευρώ. Τα υπόλοιπα λεφτά τα έδιναν οι γονείς μου στον αδερφό μου να ξεπληρώσει να φέσια που του φόρεσε ο συνέταιρός του σε μια επιχείρηση με φωτοβολταϊκά στη Χαλκίδα. Πέρσι τον χειμώνα βράζαμε μέρα παρά μέρα σούπα με μοναδικό συστατικό βραστό νερό.
Έχω δουλέψει part time σε σπίτια βουλευτών και υπουργών ως babysitter. Ανασφάλιστη. Μετά το μνημόνιο μου κατέβασαν το ημερομίσθιο 2 ευρώ την ώρα. 8 ευρώ το τετράωρο. Το κρατούσα όσο έστελναν το υπουργικό αυτοκίνητο να με πηγαινοφέρνει στο σπίτι. Μετά δεν πληρώναν υπερωρίες στον οδηγό, έκανα 3 ώρες μέσα στο τρένο και στο λεωφορείο για να ανέβω Δροσιά.
Η γυναίκα του υπουργού (τάδε) μου είπε μια μέρα ότι έχει έναν γνωστό που θα μπορούσε να με βοηθήσει. Ανασφάλιστη.
Τον συνάντησα στην Αιόλου. Φορούσε κοστούμι και μωβ γραβάτα. Τον έλεγαν Γιώργο.
Θα υπέγραφε εγγυητική για τον αδερφό μου στην EUROBANK κι εγώ θα άνοιγα χωρίς υπερωρίες τα πόδια μου κάθε μέρα για 30 ευρώ.
Το σπίτι που δούλευα ήταν πίσω από την Πάντειο. Όταν δεν είχαμε δουλειά, μας κατέβαζε με άλλες 3 μέσα σ’ ένα ασημί τζιπ, στην οδό Κεραμεικού πίσω από την Πειραιώς.
Οι περισσότεροι πελάτες μας ήταν Έλληνες. Από τα βόρεια. Πλούσιοι.
Μια φορά με πλησίασε ένας αστυνομικός. Μου είπε αν δεν ήθελα να βρεθώ στην ΓΑΔΑ κι από κει στον Κορυδαλλό, θα έπρεπε να τον ακολουθήσω.
Με οδήγησε με το περιπολικό σε έναν παράλληλο δρόμο του περιφερειακού του Λυκαβηττού. Με περίμενε καβλωμένος ο υπουργός (δείνα). Πάνω στο γυάλινο τραπέζι είχε στρώσει 6 γραμμές κόκας.
«Ρούφα τον πρώτα…»
Πριν από 3 μήνες ο Γιώργος μου είπε ότι μπορώ να έχω bonus 150 ευρώ το μήνα αν δεχόμουν να περάσω από ένα μικροβιολογικό εργαστήρι στο Παγκράτι. Εκεί μου έκαναν μια ένεση και με έβαλαν να υπογράψω κάτι χαρτιά. Κρατούν από εκείνη την ημέρα και την ταυτότητά μου. Μου έδωσαν extra 300 ευρώ. Τα έδωσα στην συγκάτοικο στο σπίτι που μένουμε πίσω από την Πάντειο να στειρώσει τη σκυλίτσα που βρήκε χτυπημένη στο δρόμο.
Πριν από 3 ημέρες ένας πελάτης, μου είπε, ότι θα με πλήρωνε 100 ευρώ χωρίς να κάνουμε έρωτα.
Καθίσαμε στο κρεβάτι και πήρε ένα ψαλίδι.
«Θα σου κόψω τα μαλλιά, να μοιάζεις με το γιό μου. Τίποτ’ άλλο…».
Οι γονείς μου ξέρουν ότι δουλεύω σε ένα ιδιωτικό νηπιαγωγείο στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Τίποτ’ άλλο.
Η Snezhana ζούσε μέχρι τα 12 της στο Κazanlak, επαρχιακό χωριό της Βουλγαρίας. Από μικρή την φώναζαν “Kazanlashka roza” γιατί δεν μάτωναν ποτέ τα δάκτυλά της όταν στους αγρούς, μαζί με την οικογένεια της, μάζευαν τριαντάφυλλα για τον Έλληνα τοπικό βιομήχανο αιθέριων ελαιών.
Την ημέρα των γενεθλιών της, γινόταν 12 κιόλας χρονών, ο τοπικός γιατρός του χωριού ανακοίνωσε στη μητέρα της πως το Ρόδο του Κazanlak ήταν 4 μηνών έγκυος. Δράστης της παράνομης εγκυμοσύνης ήταν ή ο πατέρας ή ο αδερφός της 12χρονης Snezhana, σύμφωνα με ομολογία του κοριτσιού.
Το ίδιο βράδυ, η μητέρα του Ρόδου της Kazanlashka μαζί με 4 άντρες της οικογένειας Ilieva, έδεσαν τα πόδια του κοριτσιού στις οπλές ενός αλόγου και την εγκατέλειψαν γυμνή, αφού πρώτα χάραξαν πάνω στην κατάλευκη στρογγυλή κοιλίτσα της με ένα μεταλλικό κοπίδι τη λέξη «срам» (ντροπή στα Ελληνικά) 60 χιλιόμετρα μακρυά από το Kazanlak.
Η Snezhana Ilieva και το αποσκελετωμένο γέρικο άλογο περισυλλέχθηκαν από ομάδα Ελλήνων στρατιωτών στα σύνορα Ελλάδας και Βουλγαρίας στον Προμαχώνα Σιδηροκάστρου. Το άλογο είχε διασχίσει μέσα σε 10 ημέρες, με ασφαλισμένο γερά στις οπλές του το 12χρονο κορίτσι μια απόσταση 200 περίπου χιλιομέτρων.
Η άτυχη 12χρονη Snezhana παραδόθηκε στις ελληνικές αστυνομικές αρχές του Σιδηροκάστρου όπου και μετά από μια εβδομάδα τα ίχνη της εξαφανίστηκαν.
Κάτοικοι της περιοχής ακόμα θυμούνται τη φωτογραφία του 12χρονου κοριτσιού και το οικόσημο της ντροπής πάνω στην στρογγυλή κοιλίτσα του, από τις τοπικές εφημερίδες.
Την 12χρονη Snezhana εγκατέστησε σε υπόγειο διαμέρισμα της πλατείας Αμερικής Έλληνας από τας Σέρρας, ο οποίος διακινούσε στις γύρω από την Ομόνοια περιοχή παράνομα τσιγάρα made in Bulgaria κι άλλα βαριά κοινοφελή ναρκωτικά.
Τον Μάρτιο του 1996, δίπλα στο λεβητοστάσιο του υπογείου διαμερίσματος στην οδό Κυζίκου, γεννήθηκε ο γιος της Snezhana. To κατάξανθο αγοράκι παραδόθηκε αμέσως σε ένα ζευγάρι άτεκνων πανεπιστημιακών γιατρών που περίμενε με ασθενοφόρο ιδιωτικού νοσοκομείου στη διασταύρωση Κυζίκου και Αχαρνών, το «ιερό λάφυρο».
Τον Αύγουστο του 1996, ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η 13χρονη «Ελευθερία» εγκαταστάθηκε σε οίκο ανοχής που διατηρούσε επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως πρώην μεγαλοστέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας και πολιτευτής της Ρόδου.
Το όνομα «Ελευθερία» δόθηκε στην Snezhana από τον Έλληνα αστυνομικό καθώς την 12 Οκτωβρίου, ημέρα των γενεθλίων της, απελευθερώθηκε η πόλη των Αθηνών από τους Γερμανούς.
Η «Ελευθερία» ή αλλιώς Snezhana Ilieva, πρώην «Ρόδο του Κazanlak», παραμονή των Ελληνικών βουλευτικών εκλογών του 2009, λίγες μέρες πριν από τα 23α γενέθλια της, υποβλήθηκε σε ολική αφαίρεση της μήτρας, σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της οδού Ασκληπιού.
Είχε φέρει στον κόσμο άλλα 3 παιδιά τα οποία είχαν όλα δοθεί «bonus συναδελφικής προστασίας» σε άτεκνα στελέχη οικογενειάρχες της Ελληνικής Αστυνομίας.
«Ελευθερία, από σήμερα κάνεις sex με πελάτες ελεύθερα. Όχι προφυλάξεις. Ο.κ.; Τιμή κανονίζω εγώ. Κοίτα εδώ… Δώρο.»
Ο ιδιοκτήτης του οίκου ανοχής, ο κύριος «Μιχάλης» πρώην μεγαλοστέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας, ο «σωτήρας» της, της είχε τυλίξει ανάμεσα σε κυλοτάκια του ενός ευρώ από κινέζικο της οδού Αχαρνών 3 σύριγγες και 4 γραμμάρια καθαρή ηρωίνη.
«Κοίτα και τι άλλο σου βρήκα. Ροδέλαιο από το Κazanlak… Έλα, χαμογέλα να σε βγάλω μια φωτογραφία…»
Το βράδυ της Πρωτομαγιάς του 2012 στο σπίτι της Snezhana Ilieva, η Ilieva Ζivka (Ζωή ελληνιστί), αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του πρώην «Ρόδου του Kazanlak”, την κόρης της, εκείνην που πριν από 16 χρόνια είχε δέσει γυμνή και βαριά κακοποιημένη από 4 μέλη της οικογένειας Ilieva στις οπλές ενός γέρικου αλόγου, φωτογραφημένη τώρα από τις Ελληνικές Αρχές ως «καταδικασμένη ομογενής ιερόδουλος κίνδυνος για την ελληνική δημόσια υγεία» έφτυσε την οθόνη της τηλεόρασης κάνοντας ταυτόχρονα και με τα δυο χέρια το σταυρό της.
Τα ξημερώματα της δεύτερης μέρας του Μαΐου του έτους 2013, βρήκαν το πτώμα της Ilieva Ζivka κρεμασμένο από ένα τσιγκέλι, το ίδιο που κρέμαγαν τα σφαγμένα οικόσιτα ζώα, στην αποθήκη του αγροτικού σπιτιού της οικογένειας Ιlieva στο Kazanlak της Βουλγαρίας.
