Από τα μέσα του καλοκαιριού, όταν επανειλημμένως είχα ζητήσει να έρθω σε επαφή με τους οργανωτές της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ της πλατείας Συντάγματος καταθέτοντας τότε κάποιες προτάσεις για τον τρόπο λειτουργίας των ανοικτών συνελεύσεων αλλά και τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να ανατραπεί η τότε κυβέρνηση και να ξαναλειτουργήσει με τρόπο ομαλό η δημοκρατική εκλογή από τον ελληνικό λαό κυβέρνησης ευρύτερης πολιτικής συνεργασίας από νέες πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα καθολικής αποδοχής (προερχόμενα κυρίως από τους χώρους της Πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και το χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών και εργαζομένων) είχα εισπράξει μια ύποπτη σε όλα σιωπή αλλά και απαγόρευση ανάρτησης στην ιστοσελίδα τότε της Άμεσης Δημοκρατίας των απόψεων μου.
Όταν προς το τέλος του καλοκαιριού, διαλύθηκε το σκηνικό με τις άδειες σκηνές και απομακρύνθηκαν από τους καννιβαλισμένους δημόσιους χώρους του Συντάγματος οι τοξικομανείς που είχαν στρατοπεδεύσει με την ανοχή όλων μας στα παγκάκια, στις σκηνές και τις τουαλέτες της πλατείας, προσωπικά άρχισα να αποδομώ όλη εκείνη την «ανώνυμη» κολλεκτίβα αμεσοδημοκρατών που έμπαιναν στον επόμενο καράβι της γραμμής με εξωτικό επαναστατικό προορισμό τα νησιά των Κυκλάδων.
Το φετινό καλοκαίρι εμένα με συνάντησε στο σπίτι μου στην Αθήνα. Όχι από αδυναμία οικονομικής κατοχύρωσης μιας μικρής νησιωτικής ανάπαυλας αλλά κυρίως γιατί θα θεωρούσα γελοία έκφανση και ξέσπασμα της μαχητικότητάς μου των τελευταιών μηνών (μέσα από τα κείμενα αλλά και την παρουσία μου στο Σύνταγμα), να βρίσκομαι κάτω από μια ομπρέλα με άφθονο αντηλιακό, freddo espresso και ανα χείρας τη δίτομη βιογραφία του Φιντέλ Κάστρο (chic).
Πιστεύω ότι η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (όπως εξάλλου κι όλα τα κινήματα OCCUPY τώρα στην Αμερική) ήταν πολύ καλά στοχευμένο και οργανωμένο από την Ελληνική Κυβέρνηση σε συνεργασία με την Ε.Ε. κίνημα καταστολής της πολιτικής «βίας» που δικαιολογημένα προέκυψε από την επιβολή των άδικων μνημονιακών φοροεισπρακτικών μέτρων.
Το σχέδιο μετά από μήνες ήταν ξεκάθαρο. Συγκεντρώνεις (με την επίφαση του κινήματος της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) και μαντρώνεις τον κόσμο στο πιο εύκολα ελεγχόμενα αστυνομικά χώρο της πρωτεύουσας (το Σύνταγμα) και στο αποκορύφωμα της μέγιστης αριθμητικής συγκέντρωσης πολιτών καταστέλλεις με αστυνομικό χημικό βομβαρδισμό αλλά και καμουφλαρισμένο παρακρατικό βανδαλισμό και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ αλλά και το ΟΡΑΜΑ για ΚΑΘΕ ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ…
Γιατί η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σιώπησε;
Γιατί οι πολίτες της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δεν είχαν ονοματεπώνυμα;
Γιατί οι πολίτες σταμάτησαν να συγκεντρώνονται μαζικά στις πλατείες της χώρας;
Γιατί ο ναρκωμένος πολίτης ξαναγύρισε στην νυχτερινή ΚΟΛΑΣΗ γεμάτη από μπουζούκια, στις σαχλές τηλεοπτικές φάρσες, στις καφετέριες και στις οθόνες των πληρωμένων βραδινών ειδήσεων;
Γιατί ο πολίτης με την άδεια τσέπη βλέπει μια νέα κυβέρνηση φαρσοκωμωδίας με κυβερνήτη τραπεζίτη και υπουργούς ακροδεξιούς και της δίνει ψήφο εμπιστοσύνης με κάλπη στημένη εικονικά από ακριβοπληρωμένες ανώνυμες τηλεφωνικές πολιτικές έρευνες και δεν αναλαμβάνει ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ;
