Ο «Εξώστης» συνομιλεί με 10 Έλληνες μπλόγκερ βιβλίου. Σήμερα, o Γιάννης Καλογερόπουλος.
Ιστορικό και ταυτότητα
Πρόσφατα το NO14ME.BLOGSPOT.COM έκλεισε τα δυο του χρόνια. Από την πρώτη συμβολική ανάρτηση, με το ποίημα «Βιογραφία» του Λειβαδίτη, έως σήμερα, που οι αναρτήσεις έχουν ξεπεράσει τις 250, οι λόγοι για τους οποίους συνεχίζω να γράφω και να συντηρώ το ιστολόγιο έχουν αποκρυσταλλωθεί. Η παρουσίαση ενός βιβλίου αποτελεί πλέον για μένα αναπόσπαστο μέρος της ανάγνωσης, ολοκλήρωση της εμπειρίας. Το ιστολόγιο ελάχιστα μετέβαλε τις αναγνωστικές μου συνήθειες, αποτελώντας ένα προσωπικό ημερολόγιο ανάγνωσης.
Βιβλία!
Η σχέση μου με τα βιβλία ξεκίνησε κάπως αργά και συνέπεσε με τη λήξη των σχολικών μου χρόνων, γεγονός το οποίο δεν το θεωρώ τυχαίο. Ξεκίνησα δειλά, στα τυφλά, πρώτα από την οικογενειακή βιβλιοθήκη, ακόμα και η λιγότερο ενημερωμένη κρύβει θησαυρούς. Το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι ήταν ένα από τα πρώτα βιβλία που διάβασα. Ακόμα ανακαλώ με τρόμο το βλέμμα του μισάνθρωπου από το υπόγειο προς τον δρόμο. Το ένα βιβλίο έφερνε το επόμενο, αργότερα θα έδινα τον τίτλο νήματα σε αυτήν τη διαδικασία. Όσο περισσότερο διαβάζω τόσο μεγαλώνει η λίστα με τα προσεχώς. Ταυτόχρονα όμως έχω έναν υποσυνείδητο φόβο πως κάποια μέρα θα βρεθώ σε ένα βιβλιοπωλείο και δεν θα υπάρχει τίποτα που να μου προκαλεί την επιθυμία της ανάγνωσης. Δεν είναι όμως μόνο η ανάγνωση, είναι η βόλτα στο βιβλιοπωλείο, η επιλογή σελιδοδείχτη, το γύρισμα της πρώτης σελίδας και οι προσδοκίες που αυτό φέρει, η αίσθηση στην αφή, η μυρωδιά των σελίδων…
Αγαπημένο λογοτεχνικό είδος
Το μυθιστόρημα. Είμαι λάτρης της μεγάλης φόρμας γιατί πιστεύω πως μου παρέχει το χρόνο και το χώρο ώστε να καταφέρω να εισέλθω στον κόσμο που ο συγγραφέας επιχειρεί να δημιουργήσει. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο ώστε να μπορέσω να επιδοθώ και σε πιο εξειδικευμένες αναγνώσεις, μακριά από τη μυθοπλασία. Παρ’ όλη την ύπαρξη της συγκεκριμμένης ανάγκης, πιστεύω πως η καλή λογοτεχνία έχει την ικανότητα να καλύπτει αρκετά κενά. Ο Καμί, ο Ντοστογιέφσκι, ο Προυστ και αρκετοί άλλοι με το έργο τους ξεπερνούν τα όρια της λογοτεχνίας περιλαμβάνοντας στα κείμενά τους πλήθος άλλων επιστημών όπως η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η κοινωνιολογία, η ιστορία, η θεολογία κ.ά. — Η ποίηση, για την οποία ακόμα δε νιώθω έτοιμος μα ελπίζω πως με βήματα αργά θα φτάσω κάποτε στα λιβάδια της.
Η e-κριτική βιβλίου: παρόν, διαδραστικότητα, εξέλιξη
Για τους λάτρεις της λογοτεχνίας το διαδίκτυο αποτελεί μια διέξοδο. Δεν είναι μόνο η δυνατότητα που σου παρέχεται για τη δημιουργία ενός ιστολογίου, είναι η διαδραστικότητα του μέσου η οποία σου επιτρέπει να σχολιάσεις, να προτείνεις, να συγκρίνεις με ευκολία όσα έχουν γραφτεί σχετικά με ένα βιβλίο. Υπάρχουν πολλά αξιόλογα ψηφιακά μέρη στα οποία γίνεται λόγος για το βιβλίο. Αυτό που χαρακτηρίζει τα ιστολόγια είναι το προσωπικό στυλ του κάθε μπλόγκερ και οι σχέσεις που αναπτύσσονται με όσους τα ακολουθούν. Τα ιστολόγια έρχονται να συμπληρώσουν και όχι να αντικαταστήσουν τον ήδη υπάρχον λόγο γύρω από το βιβλίο.
Κριτική ή διαφήμιση;
Δε μου αρέσει η λέξη κριτική, φέρει μια χροιά αρνητική το άκουσμά της. Προτιμώ τη λέξη παρουσίαση. Η παρουσίαση ενός βιβλίου που μου άρεσε σίγουρα θα αποτελέσει διαφήμιση γι’αυτό. Δεν είναι όμως αυτοσκοπός. Τα βιβλία που διαβάζω δεν υπηρετούν χρονολογικά κριτήρια με αποτέλεσμα πολλοί αναγνώστες να παραπονιούνται για την αδυναμία εντοπισμού κάποιου τίτλου. Είναι λογικό να υπάρχει προκατάληψη σχετικά με τη διαφήμιση. Η συστηματική επαφή με τις βιβλιοπαρουσιάσεις κάποιου είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εντοπιστούν οι αισθητικές συγγένιες και θα γίνει διακριτή η ειλικρίνεια της άποψης.
Οι βιβλιοφιλικές κοινότητες του Διαδικτύου
Για μένα τουλάχιστον ξεκίνησε ως μοναχική διαδικασία αλλά όσο περνάει ο καιρός γύρω από το ιστολόγιο δημιουργείται ένας σταθερός πυρήνας από πρόσωπα που με κάποιον τρόπο έφτασαν ως το ιστολόγιο και διέκριναν σε αυτό κάτι ικανό για να επιστρέψουν. Θα ήταν ψέμα να ισχυριστώ πως η επισκεψιμότητα με αφήνει αδιάφορο, είναι όμορφο το συναίσθημα να βλέπεις κάτι το οποίο με τόση αγάπη έχεις στήσει να μεγαλώνει. Τα σχόλια και οι προτάσεις είναι τόσο χρήσιμα για μένα. Είναι υπέροχο με τον καιρό να εμπιστεύεσαι τις προτάσεις ανθρώπων τους οποίους δε γνωρίζεις προσωπικά. Οι άνθρωποι που διαβάζουν δεν είναι τόσοι λίγοι όσοι πολλοί ισχυρίζονται. Ευτυχώς.
