Βίβιαν Ἀβρααμίδου -Πλούμπη Μέλι γιά τήν Κυρά. Ἐκδόσεις Ἀλεξάνδρεια 2013.
Βρισκόμαστε στήν Ἀθήνα. Τό πότε δέν εἶναι σαφές ἀπό τήν ἀρχή. Ἀργότερα μαθαίνουμε πώς εἶναι τό 1977. Ἕνας ἀσυνήθιστος παρατηρητής μᾶς περιγράφει ὅσα συμβαίνουν σέ δύο οἰκογένειες. Ἡ μία εἶναι ἑνός ὑποψήφιου καθηγητῆ στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καί τῆς πολεοδόμου συζύγου του. Ἡ ἄλλη εἶναι ἡ οἰκογένεια Σταυρίδη μέ δύο θυγατέρες, πρόσφυγες ἀπό τήν Κύπρο μετά τήν τουρκική εἰσβολή.
Ἀπό μία συγκυρία, ἡ μεγάλη κόρη τῆς οἰκογένειας Σταυρίδη, ἡ Μάρω, θά ἐργαστεῖ γιά τόν καθηγητή Ἀντώνη, στά πλαίσια δημιουργίας ἑνός ἀρχείου κειμένων σχετικῶν μέ τήν ἀποκρυπτογράφηση τῆς Γραμμικῆς Β'. Καί αὐτό ἐξηγεῖ τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἀόρατου ἀφηγητῆ. Σύντομα μαθαίνουμε πώς πρόκειται γιά τό πνεῦμα τοῦ θανόντος ἀπό καιρό Μάικλ Βέντρις, τοῦ Βρετανοῦ ἀρχιτέκτονα πού ἀποκρυπτογράφησε τή Γραμμική Β'.
Το πνεῦμα τοῦ Βέντρις ἔχει τήν ἱκανότητα νά μεταβαίνει ἀκαριαῖα ἀπό τό ἕνα μέρος στό ἄλλο, καθώς καί νά διαβάζει τίς σκέψεις ὅλων τῶν ἀνθρώπων πλήν τῆς Μάρως. Ἔτσι μαθαίνουμε τόν πόνο τοῦ ξεριζωμοῦ τῆς οἰκογένειας Σταυρίδη, ἀλλά καί τή μεγάλη πληγή πού ἄφησε στή Μάρω πρωτίστως ἡ φυγή τοῦ συζύγου της λίγο πρίν τήν εἰσβολή. Αὐτή ἡ φυγή θά ἀποξενώσει τή Μάρω καί θά παγώσει τήν ἐκδήλωση κάθε συναισθήματος. Ἡ προσπάθεια τῆς κατά δέκα χρόνια μικρότερης ἀδελφῆς της Τασούλας νά τήν ἐπαναφέρει στόν κόσμο, τήν ὤθησε νά ψάξει καί νά βρεῖ αὐτήν τή δουλειά γιά τήν Μάρω.
Ἡ περιγραφή τῶν σκέψεων καί τῶν συναισθημάτων ὅλων τῶν ἡρώων ἀπό τόν Βέντρις διακόπτεται ἀπό τήν παράθεση ἐκ μέρους του στιγμιοτύπων ἀπό τή ζωή του. Ἔτσι μαθαίνουμε πώς ἡ μητέρα του αὐτοκτόνησε κι αὐτός πάντα ἀναρωτιόταν γιά τόν βαθμό ἐπικοινωνίας πού εἶχε μαζί της. Τήν ἴδια ἀπορία εἶχε καί γιά τή σύζυγό του, μέ τήν ὁποία ἡ σχέση του εἶχε διαλυθεῖ.
Τό πιό σημαντικό πού μαθαίνουμε ὅμως εἶναι τό αἴσθημα ἀδικίας πού φαίνεται νά προσπαθεῖ νά κρύψει μέσα του σχετικά μέ τή συνεισφορά στήν ἐπιτυχία του τῆς Ἀμερικανίδας Ἄλις Κόμπερ.
Ὅλες αὐτές οἱ πληροφορίες καί οἱ λεπτομέρειες κάνουν φανερή τή μεγάλη ἕρευνα τῆς συγγραφέως σχετικά τόσο μέ τή Γραμμική Β' ὅσο καί μέ τόν ἴδιο τόν Βέντρις ὡς ἐπιστήμονα καί ὡς ἄνθρωπο. Καί περίπου στή μέση τοῦ βιβλίου μαθαίνουμε πώς ὁ τίτλος του εἶναι ἀπό τίς πρῶτες ἐπιγραφές πού διάβασε ὁ Βέντρις ὅταν ἀποκωδικοποίησε τή γραφή.
Μέ τή βοήθεια τοῦ Βέντρις ἡ συγγραφέας μᾶς καθιστᾷ κοινωνούς τῶν σκέψεων τῶν ἡρώων ἀλλά καί μᾶς ὁδηγεῖ βαθειά μέσα στόν ψυχισμό τόσο τοῦ ἴδιου ὅσο καί τῆς Μάρως.
Τελικά ἡ κατάρτιση τοῦ ἀρχείου ἀπό τήν Μάρω καί οἱ πολλές ἐμβόλιμες περιγραφές τοῦ Βέντρις σχηματίζουν ἕναν καμβᾶ, πάνω στόν ὁποῖο ἡ συγγραφέας κέντησε τίς μικρές ἄγνωστες ἱστορίες πίσω ἀπό τήν ἀποκρυπτογράφηση τῆς Γραμμικῆς Β'. Ὅμως τό ἔντονο ὑπόβαθρο εἶναι ἡ ὀδύνη τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν Κύπρο, τῶν πολιτικῶν λαθῶν πού προηγήθηκαν καί τῆς άδιαφορίας πού ἀκολούθησε. Φρονῶ πώς στήν ἡρωίδα Τασούλα ἡ συγγραφέας μετέδωσε πολλά ἀπό τά δικά της βιώματα καί συναισθήματα, ἀφοῦ ἀμφότερες βρίσκονταν στήν ἴδια ἡλικία ὅταν ἔγινε ἡ εἰσβολή. Αὐτό τό κέντημα εἶναι τόσο πλούσιο σέ ἔντονα καί βαθειά συναισθήματα, πού τό τέλος τοῦ βιβλίου τά ἀφήνει ἀπείραχτα στή σκέψη καί τήν ψυχή τοῦ ἀναγνώστη.
Λιγότερες ἀπό 280 σελίδες πού διαβάζονται άργά, ὥστε τά συναισθήματα νά ἐντυπωθοῦν γιά τά καλά στόν ἀναγνώστη. Ἐν ὀλίγοις πρόκειται γιά ἕνα ἐξαιρετικό βιβλίο, τό ὁποῖο δέν εἶναι page turner, εἶναι ὅμως soul satisfier!
