του Χρήστου Κόκκινου / Φωτογραφίες: Νekti
Ο Φώτης Γεωργιάδης είναι ο άνθρωπος πίσω από πολλά μουσικά project της Hip Hop σκηνής, μουσικά video clip, παραγωγές και τώρα τον συναντάμε και στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με το ντοκιμαντέρ «Arte Povera» που έκανε την πρεμιέρα του πριν λίγες μέρες στις αίθουσες των Village Cinemas.
Μεταξύ στούντιο, εξωτερικών λήψεων και σε ένα φαντασιακό κόσμο μας μεταφέρει την δική του εκδοχή για το τι μπορεί να σημαίνει μουσική. Στην σκοτεινή αίθουσα μέσα σε 90 λεπτά με υπέροχα φωτογραφικά πλάνα αλλά και εξαιρετική φωτογραφία, μας ανοίγει την πόρτα σε έναν καινούργιο κόσμο, εκείνον που έτσι κι αλλιώς αγαπάμε και ακολουθούμε αλλά και εκείνον που δημιούργησε μετά από άπειρες ώρες δουλειάς, ταξιδιών και μουσικών πειραμάτων.
Ο πολυτάλαντος Φώτης Γεωργιάδης μιλάει στον Εξώστη για το Arte Povera – ένα μουσικό project που ενώνει την κλασική μουσική με την rap.
Γεννήθηκα στην Γερμανία αλλά μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Αυτή η πόλη παραμένει και η βάση μου. Είχα τρέλα με την μουσική από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου και ανά περιόδους άλλαζα μουσικά είδη, ανά εποχή και ηλικία. Από rock μέχρι psychedelic trance και όλα τα ενδιάμεσα. Πάντα, όμως, μέσα στις playlists μου είχα και πολλά rap ακούσματα και πάντα ήταν περισσότερο ελληνικά παρά αμερικάνικα. Στην εφηβεία μου άκουγα πολύ Βορ.Ας και θυμάμαι να γεμίζω tagιες τα θρανία μου με στίχους από Ανάποδα Καπέλα. Έφτιαχνα συνέχεια μουσικά σχήματα ή έφτιαχνα δικά μου μουσικά projects που το καθένα είχε διαφορετικό μουσικό είδος. Σπούδασα ηχοληψία το οποίο ενώ είναι δουλειά ενός τεχνικού, ήταν ότι πιο κοντινό μπορούσα να βρω σε σχέση με την μουσική, έτσι ώστε να μπορώ να δουλεύω δίπλα σε μουσικούς και να μελετώ τα πάντα γύρω από αυτούς.
Από μικρή ηλικία σε κάθε είδος που άκουγα ανακάλυπτα μικρά samples κλασικής μουσικής. Είτε σε pop, είτε σε ηλεκτρονική μουσική ή σε rap, όταν τύχαινε να βρω ένα τέτοιο sample έκανα σαν τρελός να βρω κι άλλα. Ποτέ όμως δεν έβρισκα κάτι ολοκληρωμένο παρά μόνο μικρά samples και αυτό με προβλημάτιζε πολύ. Μεγαλώνοντας και δοκιμάζοντας να γράφω μουσική είχα συνέχεια στο μυαλό μου να βρω έναν τρόπο να συνδυάσω τον ήχο της κλασικής μουσικής στα rap beats. Πιο πολύ σαν fan του rap ήθελα να βρω αυτόν τον ήχο και να τον ακούω, οπότε εφόσον δεν τον έβρισκα αποφάσισα να τον φτιάξω για να μπορώ να το ακούω. Ξεκίνησα πειραματικά να προσθέτω μερικούς συμφωνικούς ήχους στα beats μου, είτε με συμφωνικά πνευστά, όπως το Big Moves Vol.1, είτε οπερατικά φωνητικά όπως το Hooligans, είτε με απαλά βιολιά, όπως το Voodoo και άρχισα πια να πιστεύω στην δημιουργία ενός ολοκληρωμένου project. Ξεκίνησα να το μελετώ και μετά από αρκετά χρόνια κατάφερα να το ξεκινήσω και κάπως έτσι προέκυψε και το ντοκιμαντέρ Arte Povera στο οποίο θα δει κανείς πολύ raw υλικό από την όλη διαδικασία ηχογράφησης και παραγωγής ενός rap κομματιού, κάτι το οποίο για ελληνικά δεδομένα δεν έχει ξαναπαιχτεί.
Η διαδικασία παραγωγής ενός κομματιού είναι μεγάλη και θέλει πολύ δουλειά και το ευρύ κοινό δεν το γνωρίζει. Η πολύωρη συναναστροφή με έναν καλλιτέχνη, οι ιδέες, το τεχνικό και παραγωγικό κομμάτι καθώς και η αλληλεπίδραση στο στούντιο είναι κάτι που έχει μεγάλη σημασία και σαν fan πάντα έψαχνα να βρω τέτοιο υλικό. Στο ελληνικό ραπ δεν υπάρχει πολύ τέτοιο υλικό και σε αυτό το ντοκιμαντέρ ήθελα να το προσφέρω απλόχερα.
Το πάντρεμα της κλασικής μουσικής με την μουσική του δρόμου κάποιοι το χαρακτηρίζουν πρόκληση, στο μυαλό μου όμως δεν το έχω ακριβώς έτσι. Είναι θα έλεγα ένα μουσικό πείραμα που μου προσφέρει δημιουργικότητα. Η πραγματική πρόκληση ήταν να καταφέρει να ολοκληρωθεί όλο αυτό γιατί και τα δύο είδη θέλουν πολλά χρόνια εμπειρίας και δουλειάς για να φτάσει ένας παραγωγός να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα και τεχνικά και αισθητικά, οπότε το να γίνει το πάντρεμα και των δύο όμορφα αισθητικά χρειάζεται χρόνο και μπάτζετ που κανείς δεν διαθέτει εύκολα.
Το μόνο που ήθελα ήταν μία δουλειά που θα κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση και αυτών που ακούνε την μουσική του σαλονιού και αυτών που ακούνε την μουσική του δρόμου. Κερδίζοντας αυτό, θα μπορεί πιο εύκολα ο κάθε διαφορετικός ακροατής να ακούσει και να καταλάβει την τέχνη του άλλου μουσικού είδους. Δεν θέλω να την “μπω” σε κανέναν. Θέλω να ακούσει και να δει την μουσική μου και του ραπ που ακούω με σεβασμό και εκτίμηση χωρίς να κρίνει ένα ολόκληρο μουσικό είδος μόνο από μερικά παραδείγματα που επιλέγει.
Η αγαπημένη μου σκηνή από το Project είναι η σκηνή στον δρόμο που δείχνω πως φανταζόμουν ότι έφτιαχνα τα beats. Αυτή η σκηνή είναι προϊόν μοντάζ προφανώς, αλλά το να μπορέσω να αποτυπώσω τι συνέβαινε στο μυαλό μου, όταν έφτιαχνα τα beats, από τα samples που ηχογράφησα με τόσο καθαρό τρόπο την έκανε την αγαπημένη και ίσως και την πιο σημαντική για μένα. Είναι η στιγμή που ο θεατής καταλαβαίνει ακριβώς τι συμβαίνει όταν λέω σαμπλάρω τον εαυτό μου και βάζω συμφωνικές συνθέσεις και ορχήστρας μέσα σε rap beats.
Όλο αυτό το project, μουσικά και κινηματογραφικά, είναι μια απόπειρα πριν ξεκινήσω να δουλεύω ένα project που έχω στο συρτάρι πολλά χρόνια. Πριν ξεκινήσω να φτιάχνω κάτι που θεωρώ μεγάλο, πάντα δοκιμάζω πειραματικά κάτι πιο μικρό ώστε να κερδίσω πολύτιμη εμπειρία και να αισθανθώ την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να ξεκινήσω το μεγαλύτερο project. Όπως για παράδειγμα αυτό που ανέφερα πριν με τα beats, ότι πριν ξεκινήσω το arte povera δοκίμαζα συμφωνικούς ήχους και μελωδίες σε πιο πειραματική μορφή σε παλαιότερα beats. Το ίδιο είναι και αυτό. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα χρειαστεί αλλά είμαι σίγουρος πλέον ότι είναι κάτι που μπορώ να ολοκληρώσω και ας χρειαστεί πάλι χρόνια μελέτης.
Όπως και το arte povera έτσι και το επόμενο μου project θα είναι μία κινηματογραφική και μουσική απόπειρα συγχρόνως.
Έως τώρα αυτό που έχω καταφέρει είναι να έχω αρκετά music videos ως σκηνοθέτης και αρκετές μουσικές παραγωγές ως music producer με καλλιτέχνες όπως όλους αυτούς που συνεργάζομαι σε αυτόν τον δίσκο και που θαυμάζω πολύ. Το να μπορώ να συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω για μένα είναι τεράστια επιτυχία, πόσο μάλλον να κερδίζω τον σεβασμό και την εκτίμηση τους. Ο στόχος είναι να μπορώ να στέκομαι πλέον στα δικά μου πόδια και να δοκιμάζω δουλειές σαν το arte povera χωρίς να φοβάμαι μην πεινάσω ή μην χάσω οποιαδήποτε ασφάλεια έχω. Μόνο έτσι θα μπορέσω να δοκιμάσω περισσότερα πράγματα και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Εδώ στην Ελλάδα, που σίγουρα δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο για να πραγματοποιείς όνειρα. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις από την μουσική σου αν δεν έχεις hitάρει με κάποιον τρόπο. Ακόμα και να έχεις όμως, είναι άλλο τόσο δύσκολο να παραμείνεις στην θέση που θα μπορεί να σε καλύπτει οικονομικά. Στην Ελλάδα λείπει ολόκληρο το σύστημα απόδοσης πνευματικών δικαιωμάτων, που στις περισσότερες χώρες αυτό το σύστημα καλύπτει τα προς το ζην. Εγώ για πολλά χρόνια και ακόμα και τώρα πρέπει να συνδυάζω δεύτερη δουλειά για να τα βγάζω πέρα και από τον κύκλο μου βλέπω και τους περισσότερους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Αλλά και στο κομμάτι της παραγωγής φυσικά αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες. Οι μεγαλύτερες αφορούσαν το τεχνικό κομμάτι μιας και τα περισσότερα πόστα αναγκάστηκα να τα αναλάβω εγώ. Το να έχω ένα film crew μαζί μου σε όλο αυτό το ταξίδι θα ήταν μια ιδανική συνθήκη, αλλά και πολύ κοστοβόρο. Όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση όλη την παραγωγή αυτού του project την αναλαμβάνω εγώ ο ίδιος, είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθω οικονομικά. Οπότε από την εμπειρία που μου χάρισαν τα τελευταία έξι χρόνια filmmaking στα music videos, επέλεξα να αφαιρέσω όσα πόστα μπορούσα και να αναλάβω περισσότερες αρμοδιότητες, ώστε να γλυτώσω αυτά τα έξοδα. Το να κάνω τόσα πολλά πράγματα συγχρόνως, όμως, όπως την παραγωγή, τη σκηνοθεσία, το μοντάζ, τη σύνθεση, την μουσική παραγωγή και άλλα πολλά ήταν κάτι που με εξάντλησε. Δούλευα καθημερινά ακατάπαυστα για να βγει εις πέρας και έπρεπε να εξαφανιστώ από προσώπου γης κλεισμένος στο home studio μου μέχρι να ολοκληρωθεί.
Όπως και να χει, το Project ολοκληρώθηκε, μου άφησε πολλές και ωραίες αναμνήσεις και πλέον είναι στην διάθεση του κοινού να το απολαύσει μαζί μας! Προς το παρόν θα απολαύσω το καλοκαίρι που έρχεται και θα με βρει σε πολλά μέρη της Ελλάδας μιας και θα βρίσκομαι σε περιοδεία με τον Bloody Hawk.
Απολαύστε το album στο Spotify.
Και σίγουρα μη χάσετε το ντοκιμαντέρ!
