HomeΘέματαΑπομιμήσεις μιας ζωής: τι κουβαλάει ο Έλληνας...

Απομιμήσεις μιας ζωής: τι κουβαλάει ο Έλληνας (μετεπαναστατικό του '21)

Δεν ξέρω αν έχετε προσφάτως μπει σε σχολική τάξη δημοτικού σχολείου ή αν, έστω κάπως, θυμάστε τη δική σας σχολική τάξη. Ξέρετε, οι αίθουσες αυτές φτιάχνονται με pattern, είναι όλες πανομοιότυπες. Κι αν το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας όπως συνηθίζαμε να λέμε παλιά, τότε η σχολική αίθουσα είναι εκείνη που αναθρέφει αυτήν την κοινωνία, είναι το θερμοκήπιό μας για προστασία και ζεστασιά. Και ερεθίσματα, πολλά και ποικίλλα ερεθίσματα.

Αναρωτιέμαι συχνά γιατί είμαστε ένας λαός μπερδεμένος, αναρωτιέμαι αν κι άλλοι λαοί, κι άλλες κοινωνίες είναι με τον ίδιο μ' εμάς τρόπο μετέωροι με το ένα πόδι στην ανατολή και με το άλλο στη δύση, με το ένα πόδι στο παρελθόν και με το άλλο στο παρόν. Αναρωτιέμαι. Ρίχνοντας, όμως, μια πρόχειρη ματιά στους τοίχους των τάξεων του δημοτικού αρχίζουν τα πράγματα να ξεκαθαρίζουν.

Τι συναντά λοιπόν κανείς; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Συναντά μακέτες του Παρθενώνα ή ζωγραφιές του που έχουν κάνει τα παιδιά. Συναντά προτομές του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αστέρια της Βεργίνας και λεζάντα η λέξη Μακεδονία. Συναντά τον Ιουστινιανό σε close up και απαραιτήτως κάποιον ήρωα του '21 με προτίμηση στον Καραϊσκάκη. Τελειώνοντας με τα ιστορικά, περνάμε στα θρησκευτικά. Οπωσδήποτε μία εικόνα του Χριστού, ακόμη κι αν στις μέρες μας σε κάποιες τάξεις κατέχει μια πιο έκκεντρη θέση. Για να δούμε, τι άλλο…Α, ναι οι κλασσικές φακές που φυτρώνουν μέσα σε κουπάκια γιαουρτιού δίπλα στο παράθυρο και πολύ πιθανόν να βρούμε κι έναν χάρτη της Ελλάδας – εξαιρετικά πιο σπάνια κι έναν παγκόσμιο. Θα βρούμε όμως και έναν χάρτη με τις γερμανόφωνες χώρες φτιαγμένο από τα ίδια τα παιδιά, θα βρούμε και τον απαραίτητο πλέον προτζέκτορα συνδεδεμένο με το λάπτοπ του δασκάλου επάνω στην έδρα. Κάτι φορμάικες που έπαιζαν τον ρόλο των βιβλιοθηκών μπορεί να έχουν ξεχασμένα 2-3 βιβλία, αλλά είναι κυρίως πια χώροι αποθήκευσης. Κι ας μην ξεχάσουμε, τέλος, την προσωπική πινελιά του κάθε τμήματος που μπορεί να ξεφύγει από την πεπατημένη: αφίσες με ελληνικά νησιά, διατροφικές πυραμίδες, ζώα υπό προστασία ή μάσκες και καπέλα για τις απόκριες.

Ένας σημειολόγος θα έκανε πάρτυ με όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία. Όμως, εγώ, απλώς παρατηρώ και σκέφτομαι: πως φορτωνόμαστε από μικροί με το βάρος των αρχαίων μαρμάρων, πως μπλέκουμε στο μυαλό μας το χρυσοποίκιλτο Βυζάντιο με τον χριστιανισμό, η επανάσταση του ΄21 μοιάζει τόσο μακρινή και κάπως σαν παραμύθι ακίνδυνη. Με το ένα πόδι πατάμε σ' ένα παρελθόν που δεν μας ανήκει και με το άλλο σ' ένα παρόν που επίσης μοιάζει να μην μας ανήκει· παγκόσμιοι χάρτες μπορεί να μην υπάρχουν αλλά υπάρχουν των γερμανόφωνων χωρών. Κάνουν γερμανικά στο σχολείο θα μου πείτε. Βέβαια κάνουν κι αγγλικά και γαλλικά και γεωγραφία. Αλλά το παρόν μας είναι στραμμένο εκεί: στη Γερμανία και στα γερμανικά. Το βλέμμα μας είναι στραμμένο στον προτζέκτορα και στο λάπτοπ, στο μέλλον, αφήνοντας απαρχαιωμένο και ξεχασμένο το βιβλίο. Μεγαλώνουμε παιδιά genius τεχνολογικά, αλλά που παρουσιάζουν έλλειψη φαντασίας, έλλειψη κινητικότητας. Το τοπίο συμπληρώνουν τα ελληνικά νησιά για τα οποία θα είμαστε πάντα υπερήφανοι, αυτά και ο ήλιος θα μας σώσουν, αυτά αρκούν.

Ο κόσμος μας κι επομένως κι εμείς, δεν φτιαχνόμαστε πια απ' το υλικό των ονείρων που έλεγε ο Σαίξπηρ. Φτιάχνομαστε απ' τα υλικά της επιβίωσης, απ' τα υλικά που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν στο να βρούμε μια καλή δουλειά στο εξωτερικό ή στον τουρισμό μας, και κάθε καρναβάλι να ξεδίνουμε απ' τις μίζερες ζωές μας κι απ' τη διατροφή που κάνουμε (χωρίς γλουτένη, με 0%, vegan κι ό,τι άλλο βγει κάθε φορά) και πάντα να θυμόμαστε ποιοι υπήρξαμε στο παρελθόν ως έθνος και τι κακοί που είναι οι άλλοι, πάντα οι άλλοι, και του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει κτλ κτλ κτλ…

υγ. συγγνώμη, ξέχασα να αναφέρω ότι υπάρχει πάντα λίγος χώρος και για ποίηση. Για κάποιο στίχο του Σεφέρη ή του Ελύτη – έτσι βγαίνουν οι γενιές με τα τσιτάτα και τα ηλιοβασιλέματα στο facebook.

υγ2. αυτό το άρθρο δεν κατηγορεί τους εκπαιδευτικούς, τουλάχιστον όχι συλλήβδην. Γνωρίζουμε πως υπάρχουν οδηγίες στο αναλυτικό πρόγραμμα. Άλλωστε, δεν είναι μια αισθητική της τελευταίας δεκαετίας.

υγ3. για τη σχέση βιβλίου – τεχνολογίας, έχει πλάκα το βιβλίο Είνα βιβλίο του Smith Lane, από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Related stories

Κλείνει ένα από τα πιο αγαπημένα μεζεδοπωλεία του κέντρου

Λατρεύτηκε από τις παρέες νέων κι όχι μόνο! Τα...

Οι ταινίες της εβδομάδας 28.03-03.04.2024

Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Μεγάλη αύξηση στα εισιτήρια την εβδομάδα...

Στην οδό Αρμενοπούλου, ο Gaetano μας ταξιδεύει στην σιτσιλιάνικη επαρχία

Κείμενο: Δέσποινα Λαμπρίδου / Φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου Αρμενοπούλου 27,στην καρδιά...

Ο Εξώστης ρωτά, οι συγγραφείς απαντούν | Λάζαρος Αλεξάκης

    επιμέλεια στήλης: Φανή Χατζή Κάθε εβδομάδα ένας/μία συγγραφέας απαντά σε...

Μητροπολιτικό πάρκο Παύλου Μελά: Μία ανάπλαση που… άργησε πολύ

Ήταν Νοέμβριος του 2021, στη δεύτερη δύσκολη χρονιά της...