HomeCinemaΕξώστης ΘSHERLOCK: Αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στο BBC Sherlock

SHERLOCK: Αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στο BBC Sherlock

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, με μεγαλύτερη έμφαση στην τελευταία πενταετία, μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος όσον αφορά την αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στις σειρές. Ενώ μέχρι πριν μερικά χρόνια οι δημιουργοί έγραφαν γκέι χαρακτήρες με σκοπό να διαπραγματευτούν την σεξουαλικότητα, τώρα τελευταία η σεξουαλική ταυτότητά τους αποτελεί μια πτυχή της προσωπικότητάς τους και οι ίδιοι είναι πολλά περισσότερα από απλώς ένας queer χαρακτήρας.

Τι γίνεται όμως όταν οι δημιουργοί αρνούνται να δώσουν μια ευθεία απάντηση για την σεξουαλικότητα των χαρακτήρων τους αλλά εξακολουθούν να την αναφέρουν συχνά κατά την διάρκεια της σειράς, περιπαίζοντας διαρκώς τους θεατές; Πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει το ταξίδι του χαρακτήρα που ανακαλύπτει την σεξουαλικότητά του ξεκινώντας από την άρνηση με το ωμό queerbating, την καθαρή στρατηγική προσέλκυσης queer κοινού μέσω της υπόσχεσης μιας ομοφυλοφιλικής σχέσης η οποία δεν εκπληρώνεται.

Σε αυτό το δοκίμιο θα μελετήσω πως αντιμετωπίζεται η σεξουαλικότητα ως σεξουαλική ταυτότητα στους βασικούς χαρακτήρες
BBC Sherlock, και πως την χειρίζονται οι δημιουργοί του, αλλά και πως αναπαρίσταται μέσω του υπό-κειμένου.

Χρησιμοποιώντας την κλίμακα Kinsey θα διαπραγματευτώ την σεξουαλικότητα των χαρακτήρων και κυρίως την έλλειψη διευκρίνησής της. Στην συνέχεια θα εξηγήσω γιατί η σεξουαλικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στην σειρά βασισμένη στην θεωρία του Thomas Foster για τις σκηνές γεύματος. Στην πορεία θα αναλύσω την χρήση του φαγητού ως μεταφορά για το σεξ όπως μίλησε για αυτήν ο Thomas Foster με σκοπό να αποδείξω την ύπαρξη ενός ομοφυλοφιλικού subtext μεταξύ των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Επίσης θα αναλύσω αντικείμενα και δράσεις με βάση το ασυνείδητο του Sigmund Freud για να μελετήσω πως αναπαρίσταται η σεξουαλικότητα υποσυνείδητα. Θα διαχωρίσω την υποκείμενη αναπαράσταση του σεξ σε δύο κατηγορίες, μία στην οποία δηλώνεται από το κείμενο η μεταφορά και μία στην οποία δεν υπάρχει ξεκάθαρη σύνδεση μεταξύ της δράσης ή του αντικειμένου και της σεξουαλικότητας που όμως υπάρχουν μέσα στο κείμενο και δεν θα έπρεπε να αγνοηθούν από την στιγμή που όλη η σειρά διατρέχεται από φροϋδικές μεταφορές.



Σεξουαλικότητα ως Σεξουαλική Ταυτότητα στους Χαρακτήρες και η Σημασία της στην Σειρά


Το
BBC Sherlock είναι μια σειρά γνωστή για το ομοφυλοφιλικό της subtext. Από την στιγμή που μεταφέρεται από τον δέκατο ένατο αιώνα στο παρόν, αναπόφευκτα αλλάζει και η σχέση των δύο χαρακτήρων. Είναι όμως άξιο μελέτης το πόσο έχει τροποποιηθεί αυτή η σχέση και αν είναι μια ακριβής μεταφορά της δυναμικής ανάμεσα στον Sherlock και τον John με τον Holmes και τον Watson ή αν έχουν τεθεί οι βάσεις για να αναπτυχθεί σε κάτι παραπάνω από μια πλατωνική σχέση στην πορεία της σειράς.

Οι ίδιοι οι δημιουργοί αρνούνται να επιβεβαιώσουν την σεξουαλική ταυτότητα των δύο βασικών χαρακτήρων κάνοντάς την έτσι ένα από τα πιο φλογερά ζητήματα για οποία το κοινό επιζητά μια απάντηση. Τι είναι όμως αυτό που κρατάει το ερώτημα της σεξουαλικότητας ζωντανό στο μυαλό των θεατών; Σίγουρα το κοινό δεν θα ενδιαφερόταν να μάθει την απάντηση σε ένα ερώτημα που ελάχιστα αναφέρεται ακόμα και αν παραμένει αναπάντητο.

Σύμφωνα με τον Kinsey, παρόλο που αρκετοί δεν δέχονται να πιστέψουν πως υπάρχουν διαβαθμίσεις στην σεξουαλικότητα (Kinsey, 1953:469), με την πάροδο του χρόνου άρχισε να γίνεται πιο εμφανές ότι μπορεί να υπάρχουν διαβαθμίσεις μεταξύ του απόλυτα ομοφυλόφιλου και του απόλυτα ετεροφυλόφιλου. (Kinsey, 1948:638). Ο Kinsey δημιούργησε την κλίμακα Kinsey (Kinsey, 1948:638) η οποία έχει τις εξής διαβαθμίσεις:



0: Απόλυτα ετεροφυλόφιλος


1: Κυρίως ετεροφυλόφιλος μόνο τυχαία ομοφυλόφιλος


2: Κυρίως ετεροφυλόφιλος αλλά παραπάνω από τυχαία ομοφυλόφιλος


3: Ισάξια ετεροφυλόφιλος και ομοφυλόφιλος


4: Κυρίως ομοφυλόφιλος αλλά παραπάνω από τυχαία ετεροφυλόφιλος


5: Κυρίως ομοφυλόφιλος μόνο τυχαία ετεροφυλόφιλος


6: Απόλυτα ομοφυλόφιλος


Χ: Χωρίς κοινωνικο-σεξουαλικές επαφές ή αντιδράσεις (asexual)

Οι δημιουργοί του Sherlock δεν δίνουν μια ξεκάθαρη απάντηση για την σεξουαλικότητα των χαρακτήρων αφήνοντας την να κυμανθεί σε όλα τα στάδια μια ετεροφυλοφιλικής-ομοφυλοφιλικής κλίμακας, συμπεριλαμβανομένων και των asexual και demisexual.

Από το πρώτο επεισόδιο και καθόλη την διάρκεια της σειράς όταν ερωτάται για την σεξουαλικότητά του, ο John απαντάει με πάθος Δεν είμαι γκέι αποκλείοντας το
Απόλυτα Ομοφυλόφιλος χωρίς όμως να δηλώνει καθαρά την σεξουαλικότητά του.

Ωστόσο, είναι στο πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν (
A Scandal in Belgravia) που γίνεται ξεκάθαρα εμφανής η χρήση της κλίμακας Kinsley σε μια συζήτηση της Irene Adler με τον John όπου μιλάνε για τον Sherlock.


ΙΑ: Ζηλεύεις;


JW: Δεν είμαστε ζευγάρι.


IA: Ναι, είστε.

[…]


JW: Δεν ξέρω για τον Sherlock.

Αλλά για τα πρακτικά, εάν

νοιάζεται ακόμα κανείς, δεν

είμαι πραγματικά ομοφυλόφιλος.


IA: Εγώ όμως είμαι.

Κοίτα μας και τους δυο…

(A Scandal in Belgravia)

Το ενδιαφέρον της Irene για τον Sherlock δηλώνεται ξεκάθαρα καθ'όλη την διάρκεια του επεισοδίου και σε αυτό το σημείο βλέπουμε πως η ίδια είναι ομοφυλόφιλη αλλά ενδιαφέρεται για έναν άντρα. Το ενδεχόμενο των δύο απόλυτων σεξουαλικοτήτων απορρίπτεται κατευθείαν δίνοντας στους δημιουργούς την ελευθερία που προσφέρει η κλίμακα Kinsey. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι στο Ζηλεύεις; o John δεν απάντησε όχι αλλά Δεν είμαστε ζευγάρι.

Όσον αφορά τον Sherlock, η πιο άμεση απάντηση που έχει δώσει η σειρά για την σεξουαλικότητά του ήταν η έκφραση Θεωρώ τον εαυτό μου παντρεμένο με την δουλειά μου, κάτι που θα μπορούσε να δηλώνει την ασεξουαλικότητά του χαρακτήρα. Ωστόσο κρίνοντας από το ψυχρό εξωτερικό του αλλά και από τον τρόπο που αλλάζει η συμπεριφορά του προς τον John στην πορεία της σειράς, είναι πιθανό αυτή η έκφρασή του να είναι μια αμυντική στάση απέναντι σε μια κοινωνία που αποτυγχάνει να του συμπεριφερθεί σωστά και που δείχνει πάντα το σκληρό και κριτικό πρόσωπό της σε οτιδήποτε διαφορετικό. Κατά την διάρκεια της σειράς ακούμε τους χαρακτήρες να αναφέρονται στον Sherlock με διάφορα επίθετα που δείχνουν της αποστροφή τους προς το πρόσωπό του. Ο John είναι ο μόνος ο οποίος μιλά θετικά για τον Sherlock και όταν του απευθύνεται αλλά και όταν τον αναφέρει ακόμα και αν ο ίδιος δεν είναι παρόν.


Sally Donovan: Φρικιό (A Study In Pink)


Sebastian Wilkes: Τον μισούσαμε όλοι (The Blind Banker)


Irene Adler: Ο παρθένος (A Scandal in Belgravia)


David: Είσαι ψυχοπαθής. (The Sign of Three)


John: Ο καλύτερός μου φίλος, ο πιο σοφός και πιο γενναίος άνθρωπος που έχω γνωρίσει (σε όλη την σειρά)

Κάποιος ωστόσο θα μπορούσε να διερωτηθεί Ποια είναι η σημαντικότητα της σεξουαλικότητας σε ένα detective series; Το βασικό είναι αυτό: Δεν είναι ένα detective series αλλά μια σειρά για έναν ντετέκτιβ. Και όσο για την σημασία της; Μεγάλη.

Ο Thomas Foster, στο βιβλίο του
How to read literature like a Professor σημειώνει πως το να γράψεις μια σκηνή γεύματος είναι τόσο δύσκολο

και τόσο εκ φύσεως αδιάφορο που πραγματικά χρειάζεται να υπάρχει ένας συναρπαστικός λόγος να την συμπεριλάβεις στην ιστορία. Και ο λόγος έχει

να κάνει με το κατά πόσο οι χαρακτήρες τα πηγαίνουν καλά. Ή δεν τα πηγαίνουν καλά. […] Για να βάλεις χαρακτήρες σε μια τόσο τετριμμένη, πολυ χρησιμοποιημένη, δικαίως βαρετή κατάσταση,

κάτι παραπάνω πρέπει να συμβαίνει από απλώς βοδινό, πιρούνια και κύπελλα. (Foster, 2003:10).

Μία είναι η σκηνή γεύματος που συναρπάζει στο
BBC Sherlock, στο πρώτο επεισόδιο (A Study in Pink). Το πρώτο δείπνο των κεντρικών χαρακτήρων στην πρώτη τους υπόθεση. Και η συζήτησή τους είναι μια που σόκαρε το κοινό με την αμεσότητά της.



JW: Δεν έχεις κοπέλα λοιπόν.


SH: Κοπέλα; Όχι, δεν είναι ο τομέας μου.


JW: Ω, μάλιστα. Έχεις… αγόρι;

Το οποίο είναι εντάξει, επ'ευκαιρίας.


SH: Το ξέρω ότι είναι εντάξει.


JW: Έχεις αγόρι τότε;


SH: Όχι.


JW: Μάλιστα. Εντάξει. Είσαι

ελεύθερος. Σαν και μένα

Ωραία. Μια χαρά.


SH: Τζον… Πρέπει να ξέρεις

ότι με θεωρώ παντρεμένο με τη

δουλειά μου, και παρόλο που με

τιμά…δεν θα έλεγα ότι ψάχνω για…


JW: Δεν… σου ζητάω. Όχι.

Απλά λέω, όλα είναι εντάξει.


SH: ΩραίαΣ'ευχαριστώ.

(A Study in Pink)

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που στην σειρά διαπραγματεύεται η ομοφυλοφιλία αφού έχουν αναφερθεί εν συντομία ήδη δύο ιδίου φύλου ζευγάρια, είναι όμως η πρώτη φορά που αναπτύσσεται συζήτηση επάνω στο θέμα. Βασισμένη στην θεωρία του Foster η συζήτησή τους επάνω στην σεξουαλικότητα είναι σημαντική, κάτι που επιβεβαιώνεται αν κρίνουμε από το πόσο πολύ αναφέρεται στην συνέχεια. Η σημαντικότητά της συζήτησης ωστόσο δεν περιορίζεται στην μετάδοση πληροφοριών για την σεξουαλικότητα των δύο χαρακτήρων και για το αν είναι ελεύθεροι, αλλά συστήνει την δυναμική μεταξύ τους και τονίζει την σημασία της σεξουαλικότητας για την πορεία της σειράς.



Αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στο subtext


Το γεύμα και γενικά το φαγητό έχει ιδιαίτερη σημασία στο BBC Sherlock. Σύμφωνα με τον Thomas Foster, το φαγητό είναι μια από τις κύριες μεταφορές για το σεξ όταν ο δημιουργός δεν μπορεί ή δεν θέλει να δείξει άμεσα την σεξουαλική πράξη. (Foster, 2003:10-11) Στο πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν (A Scandal in Belgravia), γίνεται ξεκάθαρη η χρήση της πρότασης για δείπνο ως μεταφορά για το σεξ μέσα από ένα διάλογο της Irene Adler με τον Sherlock.



IA: Είχες πάρει ποτέ κανέναν;


SH: Συγνώμη;


IA: Και όταν λέω πάρει,

το εννοώ άκομψα.


SH: Δεν καταλαβαίνω.


IA: Τότε θα γίνω πιο κομψή.

Ας φάμε δείπνο.


SH: Γιατί;


IA: Μπορεί να πεινάς.


SH: Δεν πεινάω.


IA: Ωραία.


SH: Γιατί να θέλω να φάω βραδινό…

εάν δεν πεινάω;


IA: Κύριε Χολμς, εάν τέλειωνε ο κόσμος,

εάν αυτή ήταν η τελευταία νύχτα…

θα δειπνούσες μαζί μου;

(A Scandal in Belgravia)

Αυτός ο παραλληλισμός φαγητού-σεξ ενισχύεται από τα μηνύματα που στέλνει κατά την διάρκεια το επεισοδίου η Irene στον Sherlock, στα οποία ο ίδιος δεν απαντάει. Τα περισσότερα περιλαμβάνουν μια πρόσκληση σε δείπνο με το πιο ευθύ να είναι το
Δεν πεινάω. Ας πάμε για δείπνο.

Συνεπώς θα μπορούσε η σκηνή γεύματος να σημαίνει και κάτι παραπάνω; Στην αρχή του επεισοδίου βλέπουμε το πρωινό του John, πριν γνωρίσει τον Sherlock, το οποίο αποτελείται μόνο από ένα μήλο και μια κούπα καφέ, στην συνέχεια στην μέση του επεισοδίου υπάρχει η μεγάλη σκηνή δείπνου στην οποία φαίνεται ο John να τρώει όλο το φαγητό που έχει στο πιάτο του ενώ ο Sherlock δεν παραγγέλνει τίποτα και στο τέλος, μετά την επίλυση της υπόθεσης είναι ο Sherlock αυτός που προτείνει δείπνο στον John.

Ας λάβουμε τώρα υπ' όψιν την θεωρία του Paul Rozin για το Είσαι ό,τι τρως που υποστηρίζει ότι όταν συνδυάζουμε δύο πράγματα (ένα άτομο και το φαγητό που τρώει) είναι φυσικό να πιστεύουμε πως το προϊόν αντικατοπτρίζει και τα δύο συστατικά. (Rozin, 2007:392) Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο αντίκτυπος του ενός χαρακτήρα στον άλλον και η πορεία της γνωριμίας τους αντικατοπτρίζεται από αυτά τα γεύματα και χωρίζεται σε τρεις στιγμές. Πριν την γνωριμία τους, όπου το δείπνο του John είναι μόνο ένα μήλο, στην συνέχεια το πρώτο δείπνο τους στο οποίο τρώει μόνο ο John όπου όμως, τώρα, τρώει ένα πλήρες γεύμα και τέλος, όταν ο Sherlock κάνει την πρόταση.

Τι γίνεται όμως όταν προσθέσουμε τον παραλληλισμό για το σεξ; Τότε βλέπουμε την πορεία της σχέσης τους σε σεξουαλικό επίπεδο. Αρχικά είναι λιτή και περιορισμένη στο απόλυτα απαραίτητο για τον John και στην συνέχεια εξελίσσεται όταν γνωρίζει τον Sherlock. Για τον Sherlock δεν συμβαίνει το ίδιο γρήγορα. Δεν τον βλέπουμε να έχει μπροστά του φαγητό το οποίο αρνείται να φάει, ωστόσο δεν παραγγέλνει αλλά ενθαρρύνει τον John να φάει. Στο τέλος όμως είναι αυτός που προτείνει το δείπνο ενώ ο John λιμοκτονεί

Αφού λοιπόν το δείπνο συμβολίζει το σεξ είναι τυχαίο που οι δημιουργοί επέλεξαν να διακόψει ο Sherlock το δείπνο του John με την Mary (Η κοπέλα του John και αρραβωνιαστικιά του στην εκδοχή του sir Arthur Conan Doyle) για να του ανακοινώσει πως δεν είναι νεκρός; (επεισόδιο πρώτο, σεζόν τρίτη,
The Empty Hearse)

Η σειρά παρουσιάζει πολλές μεταφορές βασισμένες στην ανάλυση των ονείρων του Freud. Σύμφωνα με τον Freud υπάρχουν αντικείμενα και πράξεις που έχουν μεγάλη φαλική υπόσταση. Ένα από αυτά είναι το πιστόλι. (Freud, 1953:169) Οι ίδιοι οι δημιουργοί της σειράς τονίζουν αυτό τον παραλληλισμό αφού συστήνουν τον Moriarty βάζοντας τον να πει στον Sherlock μια τροποποιημένη εκδοχή της διάσημης έκφρασης της Mae West. (Cohn, 1958:193)


JM: Αυτό είναι ένα British Army

Browning L9A1 στην τσέπη σου

ή απλά χαίρεσαι που με βλέπεις;


SH: Και τα δύο.

(The Great Game)

Η παρoμοίαση συνεχίζεται από τον Moriarty αφού και στο
The Abominable Bride λέει στον Sherlock ότι είναι κακή συνήθεια να έχεις το δάχτυλο στην σκανδάλη οπλισμένου πιστολιού μέσα από την ρόμπα. Ή απλά χαίρεσαι που με βλέπεις;

Ενώ ο Sherlock του απαντάει λέγοντας Με συγχωρείς που παίρνω προφυλάξεις. και όλη η σκηνή εξελίσσεται με έναν τόνο φλερτ και πολλούς ευφημισμούς.

Στην αρχή του πρώτου επεισοδίου, πριν ο John γνωρίσει τον Sherlock, φαίνεται το όπλο του αχρησιμοποίητο μέσα σε ένα συρτάρι, καθώς εκείνος πάει να πάρει το λάπτοπ του. Στην μέση του επεισοδίου ο John περνάει από το διαμέρισμά στο οποίο μένει πριν μετακομίσει με τον Sherlock για να πάρει το όπλο μαζί του. Στο τέλος του επεισοδίου, είναι ο John που σώζει τον Sherlock από άμεσο κίνδυνο πυροβολώντας τον εχθρό του, χρησιμοποιώντας επιτέλους το όπλο. Ο πυροβολισμός σύμφωνα με τον Freud είναι μεταφορά για την σεξουαλική πράξη (Freud, 1900:169) κάτι που αν συνδυαστεί με την αρχική αχρηστία και, στο τέλος, χρήση του όπλου του John μπορεί να αντικατοπτρίσει την εξέλιξη του John σε σεξουαλικό επίπεδο πριν και αφότου γνωρίσει τον Sherlock.

Η πιο εντυπωσιακή χρήση του όπλου ως φαλικό σύμβολο, ωστόσο, έγινε στο Sherlock Special, όταν Watson τολμάει να ρωτήσει τον Holmes αν είχε ποτέ του σεξουαλικές ορμές, μια συζήτηση ασυνήθιστη για τα δεδομένα της εποχής. Καθόλη την διάρκεια της συζήτησης ο Holmes δείχνει ότι αισθάνεται άβολα και στο τέλος λέει στον Watson
δώσε μου το περίστροφό σου. Έχω την ξαφνική ανάγκη να το χρησιμοποιήσω. Η αντίθεση μεταξύ του τι λέει και του πως μπορεί αυτό να ερμηνευτεί μέσω των παραλληλισμών κάνει αυτή την ατάκα μια από τις πιο έξυπνες της σειράς στο θέμα του subtext.

Σύμφωνα με τον Freud οι σκάλες αποτελούν φαλικό σύμβολο και το να ανεβαίνει κάποιος σκάλες συνδυάζεται με την σεξουαλική πράξη αφού με ρυθμικά διαστήματα και αυξανόμενη δύσπνοια κάποιος φτάνει σε ένα ύψος και μπορεί μετά να κατέβει ξανά κάτω με γρήγορα πηδήματα (Freud: 1900, 190) Στο πρώτο επεισόδιο ο Sherlock και ο John γυρίζουν μετά από μια καταδίωξη και ακουμπούν λαχανιασμένοι πίσω στον τοίχο μπροστά από τις σκάλες χωρίς όμως να τις ανέβουν. Οι γρήγορες κοφτές αναπνοές καθώς και ο διάλογος μεταξύ τους



SH: Ξελαχάνιασες;


JW: Είμαι έτοιμος όταν είσαι και εσύ

[…]


JW: Αυτό ήταν το πιο γελοίο πράγμα που έχω κάνει.

(A Study in Pink)

θυμίζουν σεξουαλική δραστηριότητα και αυτό ενισχύεται από την τοποθέτηση της σκηνής μπροστά σε σκάλες. Ωστότο, στο δεύτερο επεισόδιο της τρίτης σεζόν, όταν γυρνάνε από το μπάτσελορ πάρτι του John, ξαπλώνουν και οι δύο στην σκάλα, όπου και τελικά του παίρνει ο ύπνος.

Άλλο ένα φαλικό σύμβολο είναι τα τσιγάρα (Freud, 1900:169) O Sherlock στην αρχή χρησιμοποιεί τσιρότα νικοτίνης υποστηρίζοντας πως τον βοηθούν να σκεφτεί. Στο δεύτερο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν ζητά από τον John να του δώσει τσιγάρα, χωρίς όμως, στην αρχή, να εξηγεί τι ζητάει.


SH: Το χρειάζομαι. Δώσε μου.

(I need some. Get me some Το get me some, getting some χρησιμοποιείται στην αγγλική γλώσσα για να περιγράψει την σεξουαλική δραστηριότητα – The Hounds of Baskerville)

Στο δεύτερο επεισόδιο της τρίτης σεζόν ο Sherlock εμφανίζεται με το στόμα γεμάτο τσιγάρα που δεν έχει ανάψει ακόμα. Καθώς αρχίζει να μιλάει στον John που δεν του δίνει ιδιαίτερη σημασία, τα βγάζει από το στόμα του και τα κρύβει κάτω από τον καναπέ.

Παρόλο που οι δημιουργοί δεν δηλώνουν τις σκάλες και το τσιγάρο άμεσα ως φαλικά σύμβολα, όπως κάνουν με το φαγητό και το πιστόλι φαίνεται πως το κείμενο ακολουθεί ένα φροϋδικό πρότυπο όσον αφορά την σεξουαλικότητα στο subtext. Συνεπώς η ανάλυση και αυτών των παραλληλισμών μπορεί να δώσει πληροφορίες σχετικά με την σεξουαλικότητα στην σειρά.



Επίλογος

Συμπερασματικά, στην σειρά υπάρχει έντονο το ομοφυλοφιλικό subtext το οποίο όχι μόνο διαπραγματεύεται την σεξουαλικότητα των χαρακτήρων αλλά προτείνει πως μία λιγότερο πλάτονική σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον Doty το queer μπορεί […] να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει […] τον συνδυασμό πολλαπλών καθιερωμένων μη ετεροφυλοφιλικών θέσεων […] σε ένα κείμενο […]. (Doty, 2006:253) To BBC Sherlock παρόλο που δεν διαπραγματεύεται άμεσα την ομοφυλοφιλία έχει αρκετά μη ετεροφυλοφιλικά στοιχεία που το καθιστούν ένα queer κείμενο.

Η ερώτηση όμως είναι, γιατί προτιμούν οι δημιουργοί να υπονοήσουν μια παραπάνω από φιλική σχέση μεταξύ των δύο κεντρικών χαρακτήρων και πως θα ήταν αν απλά προσέθεταν μια ρομαντική υπό-ιστορία στην σειρά που να εξερευνά ευθέως την σχέση του John και του Sherlock; Σύμφωνα με τον Foster όλα έχουν να κάνουν με το σεξ, εκτός από το σεξ και σκηνές στις οποίες το σεξ είναι κωδικοποιημένο αντί για σαφές μπορούν να δουλέψουν σε πολλαπλά επίπεδα και μερικές φορές να είναι πιο έντονες από τις κυριολεκτικές απεικονήσεις. (Foster, 2003:67)

Πότε όμως σταματάει το subtext να υπηρετεί την ένταση της ανάπτυξης την σχέσης μεταξύ των χαρακτήρων και γίνεται εργαλείο του queerbating; Σύμφωνα με την Nadine Farghaly το queerbating περιορίζει την πιθανότητα πραγματικής ομοφυλοφιλίας χρησιμοποιώντας την ιδέα μια κωμικής ανακούφισης. Το queerbating δεν είναι μόνο μια μια στρατηγική μάρκετινγκ για να κερδηθεί μια συγκεκριμένη ομάδα κοινού αλλά μια στρατηγική που επιτρέπει κείμενα με ομοφοβικά υπονοούμενα. (Farghaly, 2015)

Αρκετοί υποστηρίζουν πως η συγκεκριμένη σειρά χρησιμοποιεί το queerbating σε μεγάλο, σχεδόν προσβλητικό, βαθμό. Αντίθετα πολλοί πιστεύουν στην μεγάλη δυνητικότητα αυτής της εκδοχής του χαρακτήρα του Sherlock Holmes να είναι τελικά γκέι. Παρόλο που ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί η σεξουαλική του ταυτότητα, ο ίδιο αποφεύγει να αντικρούσει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς γύρω από την ομοφυλοφιλία, και για έναν άνθρωπο δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να διορθώσει τους γύρω του όταν κάνουν λάθος, αυτό μπορεί να πει πολλά.

Τέλος, σε μια ιστορία τόσο παλιά και τόσο διαδεδομένη όσο το Sherlock Holmes χρειάζεται να χειραγωγήσει κανείς το κοινό έτσι ώστε να δεχθεί ασυνείδητα μια νέα αλήθεια όσον αφορά την σχέση του John και του Sherlock και να εγκαθιστήσει μια καινούρια δυναμική ανάμεσα στο πιο πολυ-απεικονισμένο λογοτεχνικό δίδυμο.

***
Βιβλιογραφία


Cohn, Art.
The Nine Lives of Michael Todd. New York: Random House, 1958

Doty, Alexander.
Making Things Perfectly Queer: Interpreting Mass Culture. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1993.

Farghaly, Nadine.
Gender and the Modern Sherlock Holmes Essays on Film and Television Adaptations since 2009. Jefferson, NC: McFarland & Company,, Publishers, 2015.

Freud, Sigmund, James Strachey and Anna Freud.
The Interpretation of Dreams. London: Hogarth Press and The Institute of Psycho-analysis, 1953.

Foster, Thomas C.
How to Read Literature like a Professor: A Lively and Entertaining Guide to Reading between the Lines. New York: Quill, 2003.

Kinsey, Alfred C.
Sexual Behavior in the Human Female. Philadelphia: Saunders, 1953.

Kinsey, Alfred C.
Sexual Behavior in the Human Male. Philadelphia: W.B. Saunders, 1948.

Rozin, Paul. Food and Eating..In
Handbook of Cultural Psychology, edited by Shinobu Kitayama and Dov Cohen, 391-416. New York: Guilford Press, 2007.

Φιλμογραφία

Sherlock. By Steven Moffat and Mark Gatiss. Performed by Benedict Cumberbatch and Martin Freeman. London: BBC1, 2010-present.

Related stories

Οι Ανοιξιάτικες θεατρικές παραστάσεις μας περιμένουν!

  RADIO CITY THEAΤRE (Βασ.όλγας 11 Παρασκευοπούλου 9, Τηλ. 2313 254...

Αστικοί θρύλοι της Θεσσαλονίκης – Η Πανούκλα

γράφει η Μαρία Ράπτη Σαν ποντικός που πεινάει και που...

Έρχονται δύο νέα πάρκα τσέπης

Στη φύτευση 500 δέντρων στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης προχωρά ο δήμος Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο...

Κλείνει ένα από τα πιο αγαπημένα μεζεδοπωλεία του κέντρου

Λατρεύτηκε από τις παρέες νέων κι όχι μόνο! Τα...