Σκηνοθεσία: Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα
Παίζουν: Μάγκαλι Σολιέρ, Φανί ντε Κάστρο, Τσέλσο Μπουγκάγιο
Ο Νέλσον και η Μαρθέλα (ο συνδυασμός των ονομάτων τους παράγει το ΄σατανικό' Νέλσον… Μαρθέλα) είναι μετανάστες που ζουν στην Ισπανία. Πασχίζουν να βγάλουν τα προς το ζην μέσω μιας επιχείρησης λαθραίων λουλουδιών. Όταν η Μαρθέλα μαθαίνει ότι είναι έγκυος αναγκάζεται να αναλάβει την φύλαξη του Αμαντόρ, ενός άρρωστου ηλικιωμένου, για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Όταν όμως ο Αμαντόρ πεθαίνει, η Μαρθέλα βρίσκεται μπροστά σε ένα σοβαρό δίλημμα.
Ο αγώνας για την επιβίωση και για μια καλύτερη ζωή και η συστολή των ηθικών αναστολών για την επιτυχή έκβαση του είναι κεντρικές θεματικές του φιλμ του Αρανόα. Όπως και στο μεγάλο του hit “Δευτέρες με Λιακάδα”, αφηγείται μια δραματική ιστορία της εργατικής τάξης, την οποία μπολιάζει με στοιχεία μαύρου χιούμορ.
Με την πρώτη ματιά το Amador θα μπορούσε να κατηγορηθεί για αποθέωση του υλισμού, ωστόσο ο Ισπανός δημιουργός φροντίζει , τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του φιλμ, να φιλτράρει τα δρώμενα υπό ένα επίμονα σαρκαστικό πρίσμα.
Ο Θεός είναι απών στην ιστορία του Αρανόα, έχει κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα , όπως λέει και ο Άμαντορ. Έχει αποστασιοποιηθεί από οτιδήποτε συμβαίνει στα πλάσματα του και η ύπαρξη του μόνο ενοχές φορτώνει τα τελευταία, πόσο μάλλον όταν ασπάζονται καθολικές πεποιθήσεις, όπως η Μαρθέλα. Στην προσπάθεια του σκηνοθέτη όμως να άρει το βάρος της καθολικής ενοχής, που ταλανίζει την ηρωίδα, φαίνεται στο φινάλε να δικαιώνει τις επιλογές της, ενώ ταυτόχρονα αναιρεί την ηθική στάση που ο ίδιος είχε κρατήσει μέχρι εκείνο το σημείο. Και μπορεί οι μικρές εκπλήξεις της πλοκής και οι χαριτωμένες παρεξηγήσεις, που γεννά η παραδοξότητα της κεντρικής ιδέας, να αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση στο στόμα, η ηθική όμως της ταινίας του Ισπανού είναι, τελικά, συζητήσιμη.
