Ένα άγνωστο Άγκιστρο

Το τελευταίο χωριό της Ελλάδας, το Άγκιστρο, το πρώτο που συναντάς ερχόμενος από Βουλγαρία και το τελευταίο που αφήνεις. Λίγα χιλιόμετρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, 125 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη και 53χλμ. από τις Σέρρες βρίσκεται το ακριτικό χωριό, Άγκιστρο. Η γεωγραφική του θέση, πάνω στον κύριο οδικό άξονα, ο οποίος συνδέει την Ελλάδα με τα Βαλκάνια, το κάνει να ξεχωρίζει και να έχει πολλά πλεονεκτήματα και κυρίως να προσφέρεται για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, καθώς από τη μια γειτονεύει με τον υγροβιότοπο της λίμνης Κερκίνης και από την άλλη με τον ορεινό όγκο του Λαϊλιά και του Μπέλες. Ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί και να εξερευνήσει μέσα στο φυσικό πλούτο ο οποίος υπάρχει σε αφθονία σε αυτό το μαγικό μέρος. Το γνωστό ιστορικό Οχυρό του Ρούπελ που απέχει μόλις 15 λέπτα από το Άγκιστρο λειτουργεί πλέον ως ένα ιστορικό μνημείο, όπου ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί. Οι ξεναγήσεις που γίνονται δίνουν την ευκαιρία στον επισκέπτη να γνωρίσει ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας. Άμεση σχέση με το Ρούπελ έχουν και τα εγκατελλειμένα φυλάκια στην περιοχή του Αγκίστρου από την περίοδο του 1940, αποκομμένα κομμάτια της γνωστής γραμμής Μεταξά. Πέτρινα παλιά κτίρια, άγρια φύση και απόλυτη ηρεμία. Πέρα από τον ιστορικό χαρακτήρα και τη συγκίνηση που μπορεί να νιώσει ο επισκέπτης, η τοποθεσία προσφέρει σε όσους αγαπούν την φύση την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα πανέμορφο τοπίο που μένει ανέγγιχτο από το χρόνο.

Μια ενδιαφέρουσα αναζήτηση όμορφων εικόνων και αισθήσεων σας περιμένει περίπου 500 μέτρα από το χωριό. Καταρράκτες με παγωμένα νερά που δημιουργούνται από τις γνωστές πηγές του Αγκίστρου συμπληρώνουν ένα πανέμορφο θέαμα από τεράστια πλατάνια και πυκνή βλάστηση αφήνωντας έκπληκτο οποιονδήποτε επισκέπτη. Οι πηγές αυτές είναι από τις πιο κρύες της Ελλάδας και αναμφισβήτητα ένα από τα πιο όμορφα μέρη στο Άγκιστρο.

Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι πολλές διασκορπισμένες εκκλησίες και παρεκλήσια σε διάφορα σημεία άλλοτε κοντινά και άλλοτε απομονωμένα από την κατοικημένη περιοχή. Ο Άγιος Αθανάσιος είναι ένας εύκολος προορισμός και έχει και μια ενδιαφέρουσα ιστορία καθώς υπάρχουν αναφορές πως έχουν βρεθεί δύο φορές θαμμένες χρυσές λίρες στις δύο εισόδους. Είναι από τα πιο κοντινά σημεία στη Βουλγαρία και έτσι από όπου και αν κάτσεις γύρω από την εκκλησία, απέναντι σου βλέπεις το πρώτο από τα βουλγάρικα χωριά.

Αφήσαμε για το τέλος τα γνωστά πλέον χαμάμ του Αγκίστρου και φυσικά τους φιλόξενους κατοίκους του χωριού. Από τα παλαιότερα βυζαντινά λουτρά της χώρας, χρονολογούνται περίπου στο τέλος της 1ης χιλετίας.

Το χαμάμ αποτελεί μία εναλλακτική πρόταση διασκέδασης, που μπορεί να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας. Παρέες, ζευγάρια, αλλά και οικογένειες συνδυάζουν εδώ τον καφέ, την εκδρομή, το φαγητό και τη διαφυγή από την καθημερινότητα που πλέον έχει γίνει αρκετά δύσκολη. Πραγματικά ένα δώρο της φύσης σε μαγεύει από τη πρώτη στιγμή που θα έρθεις σε επαφή με τα θεραπευτικά νερά που χύνονται στις χαβούζες ασταμάτητα εδώ και χίλια περίπου χρόνια. Η αίσθηση που νοιώθεις βγαίνοντας από τα ζεστά νερά νομίζω ότι είναι ο σημαντικότερος λόγος που θα σε έκανε να θέλεις να το ζήσεις ξανά και ξανά. Ανανεωμένοι και ανάλαφροι από τα προβλήματα και τις σκοτούρες που πλέον τις έχει πάρει μαζί τους το νερό. Δεν σκέφτεσαι, απλά νοιώθεις όμορφα.

Για τους κατοίκους τα λουτρά ήταν και είναι τρόπος ζωής. Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας τους.

Μια σχέση που χάνεται στο πέρασμα των χρόνων. Μια αίσθηση και μια ποιότητα ζωής που πλέον δύσκολα βρίσκεις στις μέρες μας. Αυτήν την αίσθηση θέλουν τα τελευταία χρόνια να μοιραστούν μαζί μας και με συλλογικές προσπάθειες, ποιότητα και μεράκι κατάφεραν όχι απλά να μας κερδίσουν αλλά και να γίνει το χωριό τους ένας από τους πιο σημαντικούς προορισμούς χαλάρωσης και διαφυγής της βόρειας Ελλάδας και όχι μόνο.

Ακόμη μία διαδρομή σχετικά άγνωστη για τους επισκέπτες είναι η αυτή για τα μεταλλεία σιδήρου και χρύσου που λειτουργούσαν περίπου τον 4ο αιώνα π.Χ. Ατελείωτα ορυχεία και σπηλιές περιμένουν καρτερικά τον επόμενο επισκέπτη που θα τα ανακαλύψει. Ιστορικές πηγές μάλιστα αναφέρουν πως μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά των Περσών στην Ασία προερχόταν από αυτά τα μεταλλεία.