Από: Renegades of Youth • Προτάσεις Ταινιών
Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί
Πρωταγωνιστούν: Λέιλα Χατάμι, Πέιμαν Μοάντι, Σαχάμπ Χοσεϊνί, Σαρέχ Μπαγιάτ, Σαρίνα Φαρχαντί
Διάρκεια: 123’
Το γυαλί είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στον Χωρισμό. Υποδηλώνει το συναισθηματικό σχίσμα αναμεσα στις δυο πρωταγωνιστικές φιγούρες, τον Ναντέρ (Peyman Maadi) και την Σιμίν (Leila Hatami). Άλλοτε σαν ένα θολωμένο παράθυρο που μετά βίας διαχέεται μονάχα ένα κομμάτι της μορφής του άλλου και άλλοτε σαν γυάλινη πόρτα που διαχωρίζει το παντρεμένο ζευγάρι των διαφορετικών ιδανικών με πίστη σε διαφορετικούς κόσμους. Σε αυτό το διαμάντι του ιρανικού σινεμά ο βραβευμένος, για αυτό, με Χρυσή Άρκτο και Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Ασγκάρ Φαραντί, χτίζει ένα αφιλόξενο περιβάλλον στη βαθιά θεοκρατική κοινωνία του Ιράν για να ξετυλίξει ένα οικογενειακό δράμα.
Το ζευγάρι βιώνει ένα τέλμα και παράλληλα αντικρίζει ένα σοβαρό εμπόδιο: το διαζύγιο στο οποίο έχουν καταλήξει δεν είναι η πιο εύκολη υπόθεση σε μια κοινωνία βουτηγμένη στο σκοτάδι. Οδηγούνται εκεί αφενός από το στατους του ανήμπορου πατέρα του Ναντέρ, πάσχοντα από την νόσο Alzheimer να έχει ανάγκη την καθημερινή φροντίδα για τις βασικές του ανάγκες, και αφετέρου την ορμή της καταπιεσμένης από αυτή την κατάσταση, Σιμίν, φοβουμενη για το μέλλον της έφηβης κόρης της στην ιρανική κοινωνία να θέλει να εγκαταλείψει την χώρα μαζί της.
Το διαζύγιο και οι ηθικές επιπλοκές του όμως δεν αποτελούν παρά την αφορμή για τον Φαραντί ώστε να χτίσει μια ταινία-σχολιασμό όλων των φυλετικών, ταξικών, διαφυλικών και κρατικών διαιρετών που υφίστανται όχι μόνο σε κοινωνίες παρόμοιες του Ιράν αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η σπουδαιότητα του Separation εντοπίζεται στην ικανότητα του να μη στέκει σαν άτεγκτος κριτής πάνω από τις δυο πλευρές. Μοιράζει το δίκιο και το άδικο ισόποσα, αποδίδει τα του Καίσαρως στην κάθε πλευρά για τα θετικά και αντίστοιχα μοιράζει τις ευθύνες των λαθών τους. Είναι πολύ σπάνιο να στέκεσαι με μαεστρική ισορροπία σε αυτή τη γκρίζα ζώνη δυο αντικρουόμενων κόσμων.
Καλώ όποιο άτομο την επιλέξει, να μελετήσει πρώτα την πλοκή. Σε θεωρητικό επίπεδο θα έπρεπε να μιλάμε για μια πολύ βαρετή κατάσταση, ένα συνηθισμένο μελόδραμα που αναλύει τους μηχανισμούς του οικογενειακού και κρατικού πυρήνα στο Ιράν αλλά πιστέψτε με είναι πολλά παραπάνω! Μπορούμε να το δούμε αμιγώς κινηματογραφικά ως μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή που βασίζεται στο ταλέντο των συντελεστών της για να μεταδώσει σπουδαίες ερμηνείες ενός στιβαρού σεναρίου ή πάλι σαν μια πολιτικοκοινωνική σπουδή των αξιών στη Μέση Ανατολή μέσω της αφήγησης της ιστορίας μιας οικογένειας σε κρίση.
Δεν επιθυμεί τόσο την ταύτιση με κάποιον από τους πρωταγωνιστές όσο αφουγκράζεται την έντονη αναγκαιότητα να ειπωθούν πρωτίστως οι προοπτικές τους, οι οποίες ωστόσο είναι ανήμπορες να καταλήξουν σε κάποια ηθικά βιώσιμη λύση. Προσωπικά θεωρώ πως ο Χωρισμός αποτελεί το ιδανικότερο δείγμα του σινεμά που αρέσκεται να δημιουργεί ο Φαραντί και ταυτόχρονα αφετηρία στο θεατή που αποζητά να τον μελετήσει περαιτέρω.
