Πέρα από τον παππού μου τον Αλιέντε, της Μάρσια Ταμπούτι Αllende
ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ: OXI
3.5/5
Φιγούρες σαν τον Σαλβατόρ Αλιέντε έχουν την δύναμη να σαρώνουν την ιστορία, να ξεσηκώνουν ολόκληρες χώρες και να δίνουν νέα νοήματα στην δικαιοσύνη και την ελευθερία. Είναι γίγαντες, πολλαπλά μεγαλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους που χαράζουν τομές στην ανθρώπινη ιστορία συχνά με το ίδιο τους το αίμα. Αυτό είναι και το τίμημα που περήφανα πλήρωσε Allende όταν στις 11/9 του 1973 τα στρατεύματα του φασίστα Πινοσέτο έμπαιναν στο προεδρικό μέγαρο με σκοπό να καταλύσουν την δημοκρατία και να εκτελέσουν τον νόμιμο μαρξιστή πρόεδρο της Χιλής. Με τα τελευταία του λόγια προς τον λαό του ο Αλιέντε δηλώνει: Δεν θα προδώσω την εμπιστοσύνη του λαού, θα την πληρώσω με την ζωή μου. Η συνέχεια θεωρείται λίγο έως πολύ γνωστή. Τα 17 χρόνια δικτατορίας δεν έφτασαν να σβήσουν την μνήμη αυτού και των συντρόφων του και η αντίστασή του έχει μπολιάσει την ιστορία μιας ολόκληρης χώρας με σπόρους ενότητας και δημοκρατίας.
Αυτό που δεν είναι εξίσου γνωστό είναι η προσωπικές ιστορίες των μελών της οικογένειάς του που ζούνε από το 1973 στην σκιά των τραγικών γεγονότων και κυρίως με το βαρύ και γιγάντιο φάντασμά του. Η εγγονή του, Μάρσια Ταμπούτι Αλιέντε, ξεκινώντας από την ίδια της άγνοια για το πρόσωπο του παππού της και για τον χαρακτήρα του ξεκινάει μια αναζήτηση σε αρχεία, φωτογραφίες και κυρίως στις μαρτυρίες της γιαγιάς της (συζύγου του Αλιέντε) και άλλων μελών της οικογένειας σε μια προσπάθεια να καταλάβει την ιστορία της οικογένειάς της η οποία της στερήθηκε βίαια σε δολοφονίες, αυτοκτονίες και εξορίες. Είναι ένα θέμα που αρχικά κανείς δεν φαίνεται να θέλει να μιλήσει και είναι λογικό: το αντικείμενο είναι τεράστιο, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος και επίσης είναι πικρό.
Σταδιακά και σε βάθος χρόνων που γυρίζεται το ντοκιμαντέρ η Μάρσια αναπλάθει το παρελθόν και προσπαθεί να καταλάβει τον παππού της σαν άνθρωπο και όχι σαν πολιτική φιγούρα. Οι πληγές αρχίζουν να επουλώνονται και τα μέλη της οικογένειας αρχίζουν – για πρώτη ίσως φορά- να νιώθουν οικεία μεταξύ τους και ζεστά. Το βαρύ παρελθόν που τους ανάγκασε να υψώσουν τείχη προστασίας σιγά σιγά μετατρέπεται σε αυτό που τους ενώνει. Και ο Αλιέντε τους χαμογελά.
***
Guardians of the Aegean, του Ομήρου Ευαγγελινού
ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ: Πέμπτη 17 / 13:00 / John Cassavetes
4/5
Ένα ζοφερό υποθετικό μέλλον ξετυλίγεται στο Ντοκιμαντέρ του Ευαγγελινού όπου οι θάλασσες της Μεσογείου και το Αιγαίο είναι πια ερημικά τοπία. Τα ψάρια στο Αιγαίο είναι ήδη στο 1/3 σε σχέση με 30 χρόνια πριν, η μόλυνση της θάλασσας αυξημένη, τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων αλιευτικών τρατών ανέρχονται σε εκατομμύρια και η αστυνόμευση για τις παράνομες μεθόδους αλιείας είναι πρακτικά εξαφανισμένη. Ο Ευαγγελινός με το μικρό ιστιοφόρο του ξεκινάει μια οδύσσεια στο Αιγαίο με σκοπό να εντοπίσει και να καταγράψει τις προσπάθειες διαφόρων φορέων και οργανώσεων για την δημιουργία πάρκων προστασίας της θαλάσσιας ζωής ως απάντηση στην υπεραλίευση.
Το δυσκολότερο ίσως κομμάτι του εγχειρήματος είναι να έρθουν σε συμφωνία οι δεκάδες πλευρές που συμμετέχουν στις συζητήσεις, η κάθε μια με τα δικά της συμφέροντα προσπαθώντας να πραγματοποιηθεί μια δομή από κάτω προς τα επάνω, δηλαδή να ληφθεί μια συλλογική απόφαση. Όμως το θέμα είναι καυτό, πρέπει τώρα να ληφθούν αποφάσεις αλλιώς οι θάλασσες θα βρεθούν αντιμέτωπες με οικολογική καταστροφή. Ανάμεσα σε μια Ευρώπη που αδιαφορεί, ένα κράτος που καταρρέει, δεκάδες ανθρώπους που αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους αρνούνται να δουν πιο μακριά και την έλλειψη κεντρικού συντονισμού, το ιστιοφόρο του Ευαγγελινού τοποθετεί το δικό του λιθαράκι προσπαθώντας να καταλήξει στους καταναλωτές. Ενημερωθείτε, να ξέρετε τι τρώτε, να ξέρετε τι καταστρέφετε από τις επιλογές σας, καταλήγει. Σήμερα, στις γεμάτες ιχθυαγορές τα ψάρια είναι εισαγόμενα είτε από καλλιέργειες σε ποσοστά άνω του 60% ενώ τόνοι ψαριών πεθαίνουν από τις μεθόδους μαζικής αλιείας χωρίς να φτάνουν ποτέ στο πιάτο μας.
Εάν δεν υπάρχει μια απόλυτη και ριζικά αντίθετη αντιμετώπιση του προβλήματος το μέλλον θα εξελιχθεί όσο ζοφερό θεωρούν οι πιο απαισιόδοξοι από εμάς. Η πολιτική λύση και συνεπώς η πολιτική πίεση οφείλει να εκφραστεί σήμερα. Εάν θέλουμε να τρώμε ψάρια και να βλέπουμε ζωή στην θάλασσα πρέπει να δράσουμε σήμερα. Γιατί οι προστάτες του Αιγαίου διαρκώς λιγοστεύουν.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
13.00 Είμαι το Μπέλφαστ, OLYMPION
17.30 Μετέωροι άνθρωποι, PAVLOS ZANNAS
20.00 33.333 Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη, TONIA MARKETAKI
20.30 Νόστος, FRIDA LIAPPA
22.30 Τι παίζεται μέσα στην ντουλάπα STAVROS TORNES
22.30 Είμαι τα μπλουζ, PAVLOS ZANNAS
