Η Εύα Κουκή και ο Θοδωρής Μπόνης επιλέγουν 10 βιβλία για χειμερινές αναγνώσεις.
Στις ταινίες κλαίω στις πιο άσχετες σκηνές, της Ξένιας Κουναλάκη (Πόλις)
«Γράφω για τη ζωή μου στην εφημερίδα, την ιδιαίτερη σχέση μου με το κρεβάτι μου, το φαγητό, τα ρούχα και τα αδιάβαστα βιβλία στο δωμάτιό μου, που σχηματίζουν ένα προστατευτικό τείχος γύρω μου». Το βιβλίο της Ξένιας Κουναλάκη αποτελείται από 73 ιστορίες. Είναι ένα ημερολόγιο, ένα γραπτό mid-life crisis, μια δημόσια ψυχανάλυση. Η ίδια τολμά να γράψει ανοιχτά και ειλικρινά για αυτά που σκέφτεται και ζει. Άλλα κείμενα αφορούν αμιγώς την ίδια και άλλα μιλούν για την τέχνη, για τους πολιτικούς, για την σημερινή κατάσταση, για το παρελθόν. Οι ιστορίες εκτείνονται σε 2-3 σελίδες και η ανάγνωσή τους είναι εθιστική. Στα plus: το βιβλίο είναι ερωτεύσιμο ήδη από το εξώφυλλο.
Σύντομη ιστορία της δυτικής σκέψης, του Στέφεν Τρόμπλι (Κέδρος)
Ο συγγραφέας πραγματοποιεί μια συνοπτική παρουσίαση της εξέλιξης της φιλοσοφίας της δύσης, μέσα από την καταγραφή των βασικών ιδεών φιλοσόφων που συνδιαμόρφωσαν την ιστορία της φιλοσοφίας (Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Ντεκάρτ, Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μαρξ, Καντ, Χέγκελ, Νίτσε κ.ά.). Η απαρχή παρατηρείται στους Προσωκρατικούς και τους φιλοσόφους Κλασικής Αρχαιότητας για να ακολουθήσει η μακρόχρονη επικράτηση του χριστιανικού πνεύματος. Στη συνέχεια, ο συγγραφέας μας εισάγει στην περίοδο του Διαφωτισμού και της άνθησης των επιστημών, ενώ το τέταρτο και τελευταίο μέρος είναι αφιερωμένο στη Νεωτερικότητα, από τον 18
ο αιώνα μέχρι σήμερα.
Πάτι και Ρόμπερτ, της Patti Smith (Κέδρος)
«Εκείνη την ημέρα τραβήξαμε 12 φωτογραφίες. Ύστερα από λίγες μέρες μου έδειξε τα κοντάκτ. Αυτή εδώ έχει τη μαγεία που χρειαζόμαστε, μου είπε. Όταν κοιτάζω τώρα τη συγκεκριμένη φωτογραφία, δε βλέπω ποτέ εμένα. Βλέπω εμάς.», γράφει η Patti Smith για τη φωτογραφία του εξωφύλλου του album «Horses». Το ιδανικό βιβλίο για όποιον αγάπα εν συνόλω την Patti Smith. Αυτοβιογραφία που ξεδιπλώνεται με μυθιστορηματικό ύφος. Η αφήγησή της είναι ζωντανή και ειλικρινής και η γλώσσα διανθισμένη με ποιητικά στοιχεία. Το βιβλίο αποτελεί ένα ταξίδι στον παρελθόν και στην πραγματική ιστορία και ζωή δυο νέων ανθρώπων που προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους, να δημιουργήσουν και να εκφραστούν. Ανάγνωσμα γεμάτο μουσική, καλλιτέχνες, μπάντες, Νέα Υόρκη των 70s. Επιπλέον, εξαιρετικά μεταφρασμένο από τον Αλέξη Καλοφωλιά.
Από το πουθενά, του Μισέλ Φάις (Πατάκης)
Μια ψυχαναλύτρια και ένας άντρας ψυχαναλυόμενος συναντιούνται δυο φορές την εβδομάδα επί δέκα συναπτά έτη στο ίδιο δωμάτιο. Μέσα από κινηματογραφικές εικόνες και συνεχείς περιγραφικές επαναλήψεις, ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τις στιχομυθίες των δύο συμβαλλόμενων, οι οποίοι μεταφέρονται νοητά σε κάθε γωνιά της γης αποκτώντας πολλαπλά προσωπεία. Οι περιπλανήσεις τους στον κόσμο φανερώνουν τραυματικές εμπειρίες και ματαιωμένες προσδοκίες. Το Ένα εδώ συνδιαλέγεται με το Όλον: ο κατακερματισμένος εαυτός διαμοιράζεται στο εξωτερικό
παντού και το τελευταίο εισχωρεί στο εσωτερικό πουθενά.
Μικρό χρονικό τρέλας, του Αύγουστου Κορτώ (Πατάκης)
«Γιατί όταν το μυαλό σου, παραπατώντας στα τυφλά μες στο σκοτάδι της τρέλας, έχει όχι απλώς τραυματιστεί αλλά γίνει σμπαράλια, πώς μπορείς να το ανασυνθέσεις επαναφέροντάς το στην πρωτύτερη ακεραιότητά του; Πάντοτε πίστευα –όπως και η μητέρα μου– πως το ψυχιατρείο είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Κι αν είχα δίκιο; Κι αν δεν μπορούσα ποτέ να επιστρέψω;» Το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ είναι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα στο οποίο ο συγγραφέας εξιστορεί το οξύ ψυχωσικό επεισόδιο που υπέστη στο τέλος του 2008. Η ιστορία, παρότι εντελώς τραγική, είναι γραμμένη με κωμική χροιά, ως φάρσα. Η ανάγνωση του βιβλίου ρέει αβίαστα, με αυτήν την χειμαρρώδη γλώσσα του Κορτώ. Διαβάζεται απνευστί.
Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι, του Τζωρτζ Στάινερ (Αντίποδες)
Ο γεννημένος στο Παρίσι κριτικός και θεωρητικός της λογοτεχνίας επιχειρεί κειμενοκεντρικά να τοποθετήσει τις δύο αυτές μεγάλες συγγραφικές προσωπικότητες τη μία δίπλα στην άλλη και να εντοπίσει τα αποκλίνοντα χαρακτηριστικά των έργων τους. Από την άλλη πλευρά, στο πεδίο μιας «ηθικής της φαντασίας» διαβλέπει την «ευρύτητα της οπτικής και τη δύναμη της εκτέλεσης»: στον Τολστόι την εκκοσμίκευση και το έπος, ενώ στον Ντοστογιέφσκι την υπερβατολογία και την ανθρώπινη ψυχογραφία. Όπως αναφέρει και ο ίδιος «γιατί όμως
Τολστόι ή Ντοστογιέσκι
Γκιακ, του Δημοσθένη Παπαμάρκου (Αντίποδες)
Το «Γκιακ» είναι μια αρβανίτικη λέξη, η οποία σημαίνει: 1. αίμα, 2. δεσμός συγγένειας που προκύπτει από κοινή καταγωγή, συγγένεια εξ αίματος, 3. φόνος που γίνεται για λόγους εκδίκησης, 4. φυλή. «Γκιακ» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Δημοσθένη Παπαμάρκου, το οποίο αποτελείται από 9 διηγήματα με κοινό θεματικό άξονα: τον πόλεμο, το αίμα, τη βαρβαρότητα, το τραύμα. Στο βιβλίο βλέπουμε τη θηριωδία της μικρασιατικής καταστροφής από μι άλλη οπτική. Όχι από την πλευρά των προσφύγων, μα από την πλευρά των στρατιωτών που γίνονται μάρτυρες της πολεμικής βαρβαρότητας. Η γλώσσα των κειμένων είναι λαϊκή και διατηρεί την ανάλογη ντοπιολαλιά μένοντας, ωστόσο, ανεπιτήδευτη. Εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα.
Το Σχέδιο, της Κατερίνας Μαλακατέ (Μελάνι)
Οι Έλληνες πολίτες ψηφίζουν το 2011 αρνητικά στο δημοψήφισμα για παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην εξουσία ανέρχεται πραξικοπηματικά ο Ένας, μεταμορφώνοντας την Αθήνα σε γκέτο. Όσοι παραμένουν εκεί, ανταλλάσσουν την ελευθερία τους με την ασφάλεια, ενώ η επαρχία έρχεται αντιμέτωπη με την έλλειψη βιοτικών αγαθών. Η ανατροπή του καθεστώτος μοιάζει αδύνατη, ώσπου κάνει την εμφάνισή του ο Χάρης, ένας αυτοεξόριστος συγγραφέας που διαμένει στη Γαλλία. Το «Σχέδιο» συνιστά μια δυστοπία που μας μιλάει ευθέως για τον άμεσο κίνδυνο του φασισμού, τον ρόλο της οικογένειας και την αξία της αυτοθυσίας.
Η Χοντρομπαλού, του Guy de Maupassant (Κίχλη)
Η «Χοντρομπαλού» είναι το διήγημα που έδωσε στον Guy de Maupassant την αναγνώριση και την καθιέρωσή του στους παρισινούς συγγραφικούς κύκλους της εποχής του. Ρουέν 1870, κατά τη διάρκεια του πολέμου Γάλλων – Πρώσων, ο Maupassant τοποθετεί πάνω σε μια άμαξα άτομα που εκπροσωπούν την κοινωνία της εποχής. Το βιβλίο φέρνει σε αντιπαραβολή τον κόσμο του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας που κρύβεται πίσω από την ευγενική καταγωγή με τον κόσμο των απλών ανθρώπων, των λούμπεν κοινωνικών στοιχείων, που εκφράζεται με ειλικρίνεια και διαφάνεια. Διαχρονικό θέμα και ανάγνωσμα.
Το πέμπτο παιδί, της Ντόρις Λέσινγκ (Καστανιώτης)
Η Χάριετ και ο Λόβατ μοιάζουν να είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Η συνάντησή τους συνιστά τη δημιουργία ενός κόσμου διαφορετικού από αυτόν των υπολοίπων ανθρώπων της δεκαετίας του '60. Ο γάμος, ένα μεγάλο σπίτι μα πάνω από όλα η δημιουργία μιας πολυμελούς οικογένειας γίνονται ο απόλυτος σκοπός για εκείνους. Όλα φαίνονται να είναι ιδανικά, ώσπου έρχεται στη ζωή το πέμπτο τους παιδί, ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο, ατίθασο και επιθετικό αγόρι που ανατρέπει τα δεδομένα. Η απλοϊκή, αλλά μεστή γραφή της βραβευμένης το 2007 με Νομπέλ Λογοτεχνίας, Ντόρις Λέσινγκ, μας αποκαλύπτει τις σκοτεινές πτυχές της αστικής της τυπικής αμερικανικής οικογένειας, αλλά και τη δύναμη της μητρικής αγάπης.
