γράφει η Φανή Εμμανουήλ
Με την 74 η Berlinale να βρίσκεται λιγότερο από έναν μήνα μακριά, κοιτάμε το
πρόγραμμα του διαγωνιστικού τμήματος και σημειώνουμε όσα θέλουμε να δούμε, ή
όσα τουλάχιστον μας επιτρέψει το ticketing system.
(Ο μεγαλύτερος εχθρός των απανταχού σινεφίλ και προσωπικός μου arch nemesis)
Another End
Η ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη Piero Messina, είναι ένα ρομαντικό δράμα
επιστημονικής φαντασίας, με πρωταγωνιστές τους Garcia Bernal (Sal) και Renate
Reneisve (Zoe) θυμίζει επεισόδιο από τις πρώτες σεζόν του Black Mirror. Όταν ο Sal
βυθίζεται σε κατάθλιψη μετά τον θάνατο της γυναίκας του, η αδερφή του τον
παραπέμπει στην Another End, μια νέα τεχνολογία που υπόσχεται να απαλύνει τον
πόνο του χωρισμού επαναφέροντας στην ζωή την συνείδηση όσων έχουν πεθάνει. Έτσι
ξαναβρίσκει την Zoe, αλλά στο σώμα μιας άλλης γυναίκας. Ένα σώμα το οποίο δεν
γνωρίζει αλλά μπορεί να αναγνωρίσει την γυναίκα του. Φτάνοντας στο τέλος του
προγράμματος, ο Sal δεν έχει καμία προδιάθεση να καταλάβει πως η χαρά του είναι
εφήμερη και να δεχθεί τον οριστικό χαμό της γυναίκας του. Έτσι προσπαθεί να βρει την
Ava, την γυναίκα που είχε δανείσει το σώμα της στη συνείδηση της Zoe θέλοντας να
μάθει αν η αγάπη πραγματικά επιβιώνει και η αιωνιότητα μπορεί να επιτευχθεί και
πέρα των φυσικών σωμάτων.
La Cocina
Η τέταρτη ταινία του μεξικανού Alsonso Ruizpalacios με τους Rooney Mara,
Oded Fehr, John Pyper-Ferguson ακολουθεί την ζωή των εργαζομένων ενός
εστιατορίου στην Νέα Υόρκη, όπου κουλτούρες απ’ όλο τον κόσμο αναμειγνύονται
κατά την διάρκεια του lunchtime rush. Ο Peter, ένας φιλόδοξος νεαρός μάγειρος ο
οποίος φαίνεται να ευδοκιμεί μέσα σε ένα περιβάλλον πίεσης, καταφέρνει να συνάψει
σχέση με την παντρεμένη σερβιτόρα Monique. Η πλοκή αποτελεί ένα lose adaptation
του θεατρικού έργου The Kitchen (1957) του Arnold Wesker το οποίο διαδραματίζεται
σε ένα εστιατόριο στο Λονδίνο της δεκαετίας του 1950.
Dahomey
Το ντοκιμαντέρ που σηματοδοτεί την σκηνοθετική επιστροφή της Mati Diop
μετά το Atlantique που της εξασφάλισε το Grand Prix στις Κάννες το 2019, εξερευνά το
ζήτημα του αποικισμού μέσα από την ενδιαφέρουσα ιστορία των πολύτιμων έργων
τέχνης που αποκαταστάθηκαν στο Μπενίν τον Νοέμβριο του 2021. Τα artifacts είχαν
κλαπεί από Γάλλους αποικιστές το 1892, όταν η αφρικανική χώρα ονομαζόταν το
Βασίλειο της Dahomey. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί το ταξίδι 26 βασιλικών θησαυρών
που λεηλατήθηκαν από τα γαλλικά αποικιακά στρατεύματα και μέχρι πρότινος
βρίσκονταν στο Musee Du Quai de Branly στο Παρίσι πριν επιστραφούν στο Μπενίν.
Black Tea
Μένοντας στο ζήτημα της Αφρικανικής διασποράς, το Black Tea του
Abderrahmane Sissako θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα τον Φεβρουάριο στο Βερολίνο
και αποτελεί την πολυαναμενόμενη επιστροφή του, δέκα χρόνια μετά από την
τελευταία του ταινία Timbuktu η οποία είχε προταθεί για Όσκαρ καλύτερης
ξενόγλωσσης ταινίας το 2015. Με πρωταγωνιστές τους Nina Melo, Chang Han, Wu Ke-
Xi και Michael Chang, η πλοκή ακολουθεί την Aya η οποία ξεφεύγει από τον γάμο της,
αφήνει πίσω της την Ακτή του Ελεφαντοστού και ξεκινάει μια νέα ζωή στο Guangzhou
της Κίνας. Προσλαμβάνεται σε μια μπουτίκ τσαγιού που ανήκει στον Κάι, ο οποίος
αποφασίζει να μυήσει την Aya στην τελετή του τσαγιού. Όσο περισσότερο χρόνο
περνάνε μαζί, η σχέση τους μετατρέπεται σε κάτι παραπάνω από επαγγελματική. Θα
μπορέσει όμως να επιβιώσει από την αναταραχή του παρελθόντος τους αλλά και τις
προκαταλήψεις των γύρω τους;
A Different Man
Το ψυχολογικό θρίλερ του Aaron Schimberg με τους Sebastian Stan, Renate
Reinsve και Adam Pearson, φέρει την σφραγίδα της Α24. Ακολουθεί τον Έντουαρντ,
έναν επίδοξο ηθοποιό ο οποίος μετά από μια ριζική πλαστική επέμβαση αλλάζει
εντελώς την εμφάνισή του. Σύντομα όμως το νέο του πρόσωπο μετατρέπεται σε
εφιάλτη. Χάνει τον ρόλο που θεωρεί πως έχει γεννηθεί για να παίξει και αποκτά
εμμονή με το να πάρει πίσω όσα έχασε. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο
Sundance Festival την περασμένη Κυριακή και λέγεται πως κέρδισε το κοινό καθώς η
συζήτηση που έγινε στο λόμπι μετά την προβολή ήταν κατά κύριο λόγο σε μεγάλο
βαθμό θετική. Πολλά μέλη του κοινού την αποκάλεσαν ως την καλύτερη δουλειά του
Stan μέχρι τώρα και άλλοι δήλωσαν πως είναι η αγαπημένη τους ταινία του φεστιβάλ
μέχρι στιγμής (source: Variety).
Small Things Like These
H ιρλανδοβελγικη παραγωγή που θα ανοίξει την φετινή Berlinale, φέρει την
σκηνοθετική σφραγίδα του Tim Mielants σε σενάριο της Enda Walsh. H ταινία
βασίζεται στο βιβλίο της βραβευμένης Ιρλανδής συγγραφέα Claire Keegan η οποία έχει
γράψει επίσης το Foster, βιβλίο πάνω στο οποίο βασίστηκε το φετινό υποψήφιο για
Όσκαρ A Quiet Girl. Πρωταγωνιστούν οι Cillian Murphy, Ciaran Hinds και Emily Watson.
Η ταινία αποκαλύπτει την αλήθεια για τα «πλυντήρια της Μαγδαληνής» της
Ιρλανδίας, τα φρικτά άσυλα που διοικούνταν από ρωμαιοκαθολικά ιδρύματα από την
δεκαετία του 1820 έως το 1996, φαινομενικά με σκοπό να βοηθήσουν γυναίκες που
«υπέπεσαν» σε αμαρτίες. Παρόλο που υποτίθεται πως ο σκοπός τους ήταν η
επανένταξη τους στην κοινωνία, λειτούργησαν ως επιχειρήσεις, παρά σαν κέντρα
βοήθειας. Έβγαλαν πολλά χρήματα εις βάρος των γυναικών που εργάζονταν εκεί χωρίς
να αμείβονται, χωρίς να δικαιούνται επισκέψεις, χωρίς να έχουν ανθρώπινα
δικαιώματα ενώ σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζονταν σαν εγκληματίες.
The Devil’s Bath
Οι Severin Fiala και Veronica Franz είναι παλιοί γνώριμοι του horror genre
καθώς έχουν χαρίσει μόλις μέσα σε μια πενταετία δύο εμβληματικές ταινίες, τα
Goodnight Mommy (2014) και The Lodge (2019). H νέα τους δουλειά με
πρωταγωνιστές τους Anja Plaschg, David Scheid και Maria Hofstatter λαμβάνει χώρα
στην Αυστρία τον 18 ο αιώνα και ακολουθεί την Άγκνες η οποία ενώ ετοιμάζεται για
έγγαμη ζωή με τον αγαπημένο της, αρχίζει να έχει σκοτεινές σκέψεις. Βασισμένο πάνω
σε άγνωστες πτυχές της ευρωπαϊκής ιστορίας, είναι μια ταινία για τις γυναίκες, τη
θρησκεία και τις τελετουργικές δολοφονίες.
Sons
Η νέα ταινία του Gustav Moller, αποτελεί την πρώτη δανέζικη ταινία που
συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ μετά από οκτώ χρόνια και την
δεύτερη μόλις σκηνοθετική απόπειρα του μετά το βραβευμένο και αναγνωρισμένο από
κριτικούς ντεμπούτο του, The Guilty (2018). Πρωταγωνιστούν οι Dar Salim, Sidse
Babett Knudsen και Jacob Lohmann με την πλοκή να ακολουθεί την Εύα, μια
σωφρονιστική υπάλληλο που έρχεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο δίλημμα όταν ένας
νεαρός από το παρελθόν της μεταφέρεται στην φυλακή όπου εργάζεται. Χωρίς να
αποκαλύψει το μυστικό της, η Εύα ζητάει να μεταφερθεί στον πιο σκληρό και βίαιο
θάλαμο, εκεί που κρατείται ο νεαρός άνδρας. Έτσι εκτυλίσσεται ένα ψυχολογικό θρίλερ
όπου η αίσθηση της δικαιοσύνης της Εύας θέτει σε κίνδυνο τόσο την ηθική όσο και το
μέλλον της.
My Favorite Cake
Η ταινία των ιρανικής καταγωγής Behtash Sanaeeha and Maryam Moghaddam’s,
ακολουθεί την ιστορία μιας γυναίκας που αποφασίζει να εκπληρώσει τις επιθυμίες της
σε μια χώρα όπου τα δικαιώματα των γυναικών είναι περιορισμένα. Παρόλο που η
ταινία βρήκε Ευρωπαϊκή στήριξη από τα πρώτα στάδια παραγωγής της καθώς κέρδισε
το Eurimages Award στο Co-Production Market της Berlinale του 2022, ένα βραβείο
που χρηματικά ανέρχεται σε 20.000 ευρώ για την ολοκλήρωσή του, στην πορεία οι
δημιουργοί του αντιμετώπισαν δυσκολίες καθώς θεωρήθηκε πως τάσσεται κατά του
Ισλαμικού Κράτους.
Το ζευγάρι που τον Σεπτέμβριο είχε προγραμματίσει να πετάξει για Παρίσι με
σκοπό να ολοκληρώσει τo post-production, αντιμετώπισε την αστυνομία του
αεροδρομίου της Τεχεράνης, οι οποίοι κατάσχεσαν τα διαβατήρια τους και τους ειδοποίησαν πως θα δικαστούν για κατηγορίες που σχετίζονται με το περιεχόμενο της ταινίας. Το περιστατικό ακολούθησε μια επιδρομή στο σπίτι της μοντέρ από τις ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας, κατά την οποία κατάσχεσαν υλικό που σχετίζεται με την παραγωγή.
Ως απάντηση, περίπου 30 κινηματογραφικοί οργανισμοί, φεστιβάλ, επαγγελματίες του κινηματογράφου καθώς και ΜΚΟ για την ελευθερία του λόγου, υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή καλώντας τις ιρανικές αρχές να αποσύρουν τις κατηγορίες εναντίον των σκηνοθετών καθώς και να άρουν την ταξιδιωτική απαγόρευση. Μεταξύ των υπογραφόντων περιλαμβάνεται η Berlinale, το International Coalition for Filmmakers at Risk με έδρα το Αμστερνταμ και η PEN America, o οργανισμός που με έδρα την Νέα Υόρκη έχει ως στόχο την προστασία της ανθρώπινης.
